Tijden veranderen en je verandert zelf ook. Twee jaar geleden was ik nog de enthousiaste bekeerling die heel graag wilde horen bij de linkse kerk en zou ik het opinieartikel van Remco van Mulligen over het antisemitisme hebben toegejuicht. Tegenwoordig ben ik sadder but wiser en geloof ik niet meer zo in idealen. De meeste mensen zijn – maar dat komt ook omdat het gewoon mensen zijn – zo verdomd hypocriet.
Eén van de hete hangijzers waardoor ik besloot om de linkse kerk vaarwel te zeggen was haar houding tegenover het antisemitisme. Het antisemitisme, dat ook een vorm van racisme is, wordt door menig progressieve opiniemaker en politicus namelijk onderschat. Ik was daarom ook erg blij dat Diederik Samsom van de PvdA, Bram van Oijk van GroenLinks en Emile Roemer van de SP vorig jaar de advertentie van het CIDI tegen het antisemitisme ondertekenden, en bitter teleurgesteld dat Alexander Pechtold van D66 dat niet deed.
‘Jodenhaat is helaas weer helemaal terug van weggeweest in Nederland’
Pechtold verdedigde zijn keuze met een kutsmoes (excusez le mot), namelijk omdat Wilders de petitie niet ondertekende hij dit ook niet wilde doen en D66 bovendien geen onderscheid wenste te maken in de verschillende vormen van discriminatie. Dat laatste argument is ontzettend hypocriet, omdat D66 zich wel expliciet druk maakt over homohaat en vervolging van atheïsten, om maar twee voorbeelden te noemen.
Jodenhaat is helaas weer helemaal terug van weggeweest in Nederland. Het is voor politiekcorrecte mensen echter een beetje lastig om hier flink tegen te ageren, omdat de heroplevende Jodenhaat te maken heeft met het beleid van de staat Israël, waar links uiteraard fel op tegen is, en vooral ook omdat antisemitisme vaak islamitisch antisemitisme is. Benoem je het islamitisch antisemitisme dan ben je in politiekcorrecte optiek al vrij gauw een islamofoob, iemand die van de islam een karikatuur maakt.
‘Politiekcorrecte mensen strijden liever tegen discriminatie van moslims en vooral tegen allerlei vormen van schijndiscriminatie, zoals Zwarte Piet en de Michiel de Ruyter-film’
Het feit dat Pechtold de advertentie van het CIDI niet wilde ondertekenen heeft vermoedelijk niks met Wilders te maken, maar alles met politieke correctheid. Hij wil bij politiek-correcte kiezers, die soms PvdA, maar vooral GroenLinks en D66 stemmen, niet te boek staan als islamofoob. Politiek-correcte mensen strijden liever tegen discriminatie van moslims en vooral tegen allerlei vormen van schijndiscriminatie, zoals Zwarte Piet en de Michiel de Ruyter-film.
Nee, ik ben geen blinde bewonderaar van Israël. Ik ben juist heel kritisch. Ik veroordeel het nederzettingenbeleid van het land, het excessieve geweld dat Israël in de zomer van 2014 pleegde op de Gaza-strook, de vernederende grenscontroles, de oorlogsretoriek van Benjamin Netanyahu en anderen. Maar de misdaden van de staat Israël rechtvaardigen de heroplevende Jodenhaat in de wereld en in Nederland niet. Zoals je moslims niet collectief verantwoordelijk kan en mag stellen voor de misdaden van IS en Al Qaida, zo kun en mag je Joden niet collectief de schuld geven van alles wat Israël fout doet.
Nee, ik ben ook geen islamofoob. Ik vind de Koran weliswaar een onleesbaar boek, maar ik ben te veel historicus om te zien dat er veel verschillende stromingen binnen de islam zijn, dat het derhalve nonsens is om alle moslims over één kam te scheren en dat de islamitische cultuur ook hele mooie dingen heeft voortgebracht (denk aan kalligrafie, de Blauwe Moskee in Istanbul, de Mezquita in Córdoba, de moskee van de sjah in Isfahan en natuurlijk de Grote Moskee van Djenné). Maar deze nuances en deze culturele waardering nemen niet weg dat ik – helaas – ook zie dat antisemitisme onder moslims, ook onder Nederlandse moslims, een wijdverbreid verschijnsel is. Ik zeg dat niet om moslims zwart te maken. Het is gewoon de constatering van een feit.
Islamitische Jodenhaat bestaat al sinds Khaybar, toen Mohammed en de zijnen een Joodse stam afslachtten, en wordt onderbouwd met een beroep op de Koran en de Hadith. Het hedendaagse islamitische antisemitisme kun je echter niet los zien van de staat Israël. Uiteraard is kritiek op de staat Israël en het beleid van Israël geen antisemitisme, maar het komt vaak voor dat Israëlkritiek overgaat op antisemitisme. In de islamitische wereld wordt het onderscheid tussen de staat Israël en het Joodse volk vaak onvoldoende gemaakt. In veel landen is het antisemitisme wijd en zijd verspreid, en wordt het via schoolboeken, kranten en de televisie gepropageerd, in het ene land natuurlijk meer dan in het andere. Mein Kampf is in Turkije en Egypte een bestseller en het beruchte handvest van Hamas verwijst naar de Protocollen van de wijzen van Sion. In Nederland is Mein Kampf nog steeds verboden, maar je kunt het downloaden van de website van Radio Islam.
Er zijn afgelopen jaar veel incidenten van islamitisch antisemitisme geweest. Radicale moslims die met IS sympathiseren riepen in Den Haag op om Joden te doden. De Marokkaans-Nederlandse rapper Appa, die trouwens beweert slechts antizionist te zijn, schreeuwde tijdens een Gaza-rally in Amsterdam ‘Fuck de Talmoed’. Ook refereerde de rapper aan het antisemitische bloedsprookje: “Hebberige hyena’s zijn uit op ons geld en bloed”.
Ook antisemitische complottheorieën uit de Protocollen van de Wijzen van Sion krijgen nog steeds navolging. Volgens PvdA-talent Yasmina Haifi, die zich beriep op een zeer omstreden Iraans rapport, zou Israël in werkelijkheid achter de islamitische terreurorganisatie IS zitten. Nadat Haifi vanwege haar uitspraken onder vuur kwam te liggen kreeg de Facebookpagina ‘Wij steunen ambtenaar Yasmina Haifi’ 6.887 likes.
Islamitische antisemieten gebruiken Facebook bovendien om Joden te intimideren. Dit overkwam Chamoetal Zeidler, die twee jaar in het Israëlische leger had gediend (een PR-functie, ze nam niet aan gevechtshandelingen deel). Nadat ze deze zomer bij Knevel en Van den Brink aan tafel was geweest werd haar Facebookpagina overspoeld met woedende reacties, die vaak antisemitisch van toon waren. Ze was een ‘vuile jodin’ die onthoofd moest worden. Zeidler deed aangifte bij de politie, maar die wilde niets doen met haar aanklacht.
Maar om de politiek-correcte goegemeente gerust te stellen, het nieuwe antisemitisme is niet louter een (radicaal-)islamitisch dingetje. Ook onder extreemlinks komt antisemitisme dikwijls voor. (Ik weet het, deze constatering doet u pijn, maar het is waar, en dat weet u, daarom doet het ook zo’n pijn.) Een interessant voorbeeld, waar journalist Bart Schut mij ooit eens op wees, is de Entebbe Raid uit 1976, toen Palestijnse en extreemlinkse Duitse terroristen een vliegtuig kaapten en daarmee naar het Oeganda van dictator Idi Amin vlogen. Het idee om de Joodse en niet-Joodse gegijzelden van elkaar te scheiden kwam niet van de Palestijnen, maar van de Duitsers. Extreemlinkse terroristen zeiden Duitsland willen te behoeden voor een terugval naar het nazisme, maar de nazi’s dat waren zij zelf.
‘Ook historicus Ido de Haan zweeg over het hedendaagse antisemitisme in zijn speech op de alternatieve Kristallnachtherdenking’
Natuurlijk is niet elke radicale linkse activist een antisemiet. Extreemlinks kent tegenwoordig vooral veel wegkijkers. Zij zijn geen antisemieten in de strikte zin van het woord, maar helemaal koosjer zijn ze niet. De Canadese activiste Naomi Klein hekelde de hypocrisie van de antiglobalisten. Zij maken zich terecht boos over moslimhaat, maar zwijgen als synagogen en andere Joodse instellingen door radicale moslims werden aangevallen.
Een goed voorbeeld is de website van de extreemlinkse Internationale Socialisten. Zij keren zich tegen racisme en noemen daarbij islamofobie expliciet, maar zwijgen over antisemitisme. Dat verzwijgen is uiteraard niet per ongeluk. Ook historicus Ido de Haan, die nota bene op de herinnering aan de Jodenvervolging is gepromoveerd, zweeg over het hedendaagse antisemitisme in zijn speech op de alternatieve Kristallnachtherdenking. Dat ook moslims zich schuldig kunnen maken aan antisemitisme past niet in het (extreem-)linkse wereldbeeld.
Maar het blijft niet bij wegkijken. In extreemlinkse hoek zijn anti-Joodse samenzweringstheorieën populair. Naomi Klein stuitte in haar onderzoek op websites waar wordt beweerd dat de Mossad, de Israëlische geheime dienst, in werkelijkheid achter de aanslagen van 11 september zat. Ook zouden de Joden de media en de banken beheersen. De Britse publicist Daniel Hannan bekritiseert in dit verband Occupy Wall Street. Volgens sommige demonstranten waren de Joden de hoofdschuldigen achter de economische crisis. Zij waren de 1%.
In Nederland komen zulke waanideeën ook voor. Zo plaatste de organisatie Stop de Bezetting eind 2013 twee antisemitische artikelen op haar site, waarin beweerd werd dat de Joden de economie en de media beheersen en alles proberen te manipuleren. Het CIDI deed aangifte en Stop de Bezetting haalde de artikelen van haar site af. Iets voorzichtiger dan Stop de Bezetting is de antikapitalistische activiste Petra Kramer, die in 2012 op de blog Dichtbij Drachten een complottheorie over de Joodse bankiersfamilie Rothschild uiteenzette:
“Er gaan enorme bonussen naar mensen die onnoemelijk veel leed veroorzaken. Het meest beproefde recept tegen een economische crisis is nog altijd oorlog. De ECB zegt weliswaar waar alles te willen doen aan het redden van de euro maar ondertussen gaat hun eindbaas, Lord Rothschild, doodleuk gokken dat de euro valt. (Voor wie niet weet wie de Rothschilds zijn, dat zijn de stichters van de staat Israël én de grootste financiers van Hitler. Waar er oorlog is daar maakt deze familie winst en ja, dat is fucked up maar daarom niet minder waar.)”
Het is volkomen nonsens natuurlijk. De extreemlinkse website Krapuul staat vol met soortgelijke antisemitische nonsens. Zo werd PvdA-minister Lodewijk Asscher met Wilhelm Stuckart en Reinhard Heydrich vergeleken, respectievelijk het brein achter de antisemitische rassenwetten van Neurenberg en de voorzitter van de beruchte Wannseeconferentie.
In zijn opinieartikel over de ChristenUnie heeft Remco van Mulligen kritiek op Arie Slob omdat hij zich schuldig zou maken aan selectieve aandacht voor de Joden, het argument van Pechtold. Ook maakte de ChristenUnie volgens Van Mulligen onvoldoende onderscheid tussen de Joden en Israël.
Ten aanzien van het laatste ben ik het denk ik wel met hem eens, de ChristenUnie is mij veel te erg pro-Israël en verdedigt het nederzettingenbeleid. Ten aanzien van het eerste slaat Van Mulligen echter de plank volkomen mis. In Nederland is het antisemitisme terug van weggeweest. Dit komt niet zozeer door extreemrechts, hoewel extreemrechts zich ongetwijfeld nog steeds schuldig maakt aan Jodenhaat, maat vooral door radicale moslims en extreemlinks.
‘Idioot dat in een land waar Zwarte Piet straks wordt verboden antisemitisme ruim baan krijgt’
Journalist Bart Schut schreef voor het online magazine Jalta een indrukwekkende reportage over Jodenhaat in Amsterdam. Joden durven daar vaak niet meer voor hun Jood-zijn uit te komen, uit angst te worden aangevallen. Ze dragen geen keppeltjes meer, halen mezoeza’s van hun gevels en veranderen hun naambordjes. Schut concludeert bitter: “Nederland in 2014: Joden moeten ‘etnisch onderduiken’.”
Om antisemitisme te bestrijden is goed onderwijs nodig, politici met een sterke ruggengraat die nee durven zeggen, ook al ligt dat politiek misschien gevoelig, en een politie en justitie die meewerken om overtreders aan te pakken.
Extra aandacht voor antisemitisme is juist ontzettend goed. Het is immers idioot dat in een land waar Zwarte Piet straks wordt verboden antisemitisme ruim baan krijgt.
