De Zuid-Afrikaanse topatlete Caster Semenya stapt naar het Europese Hof voor de Rechten van de Mens. Hiermee wil ze de testosteronregel ongedaan maken binnen de atletiekwereld die haar verplicht om medicatie te slikken. Semenya maakt bijna drie keer zoveel testosteron aan als de gemiddelde vrouw vanwege een SRY-gen. Hierdoor hebben haar geslachtsklieren zich ontwikkeld tot inwendige testikels die, hoogstwaarschijnlijk, de stof aanmaken.
De Internationale Atletiekfederatie wil dan ook dat Semenya medicijnen neemt die haar testosteronspiegel doen dalen. Het hooggerechtshof in Zwitserland en het internationaal sporttribunaal CAS gaven eerder al aan dat de atletiekbond dit mag eisen. Semenya domineert al jaren de 800 meter hardlopen. Zo pakte ze twee keer Olympisch goud en heeft ze verder drie wereldtitels op haar naam staan.
Ook in andere sporten zorgen deelnemers met teveel testosteron voor discussies. Zo vonden sommige critici dat de transgender kooivechter Fallon Fox niet zou mogen uitkomen tegen biologische vrouwen.
In Australië zorgde transgender Hannah Mouncey voor reuring. De Australian Football Association vond haar zo’n fysiek gevaar voor de tegenstander dat ze werd uitgesloten van deelname. Hierna maakte de sporter een overstap naar de handbal, maar ook dat was geen gelukkig huwelijk. Volgens Mouncey moest zij hier vertrekken omdat ze weigerde om apart van de andere vrouwen om te kleden. De handbalbond zelf ontkent dit.
In Nederland zorgde hardloopster Foekje Dillema in de jaren 50 voor een hoop commotie. Deze succesvolle atlete had net als Semenya een intersekse-conditie.
TPO-criticus Willem Treur had in 1987 al door dat het biologische geslacht nét een tikkeltje meer invloed heeft op de prestaties dan het geslacht tussen de oren:
