Lieve Sinterklaas,
Ladies first gisteren, dus vandaag heb ik het verlanglijstje voor de mannen voor u.
We beginnen natuurlijk met Thierry Baudet. Het is nogal wat als je in een tijdsbestek van een week van zelfbenoemd toekomstig minister-president van Nederland verandert in een man die de rest van zijn politieke carrière zal worden afgebeeld in een bruin overhemd en met een bloksnorretje onder zijn neus. Die heeft een grote les geleerd en daarbij past maar één cadeautje.
Voor Royce de Vries, de advocaat die ik ook zou inhuren als ik wel via papa bij RTL Boulevard positieve publiciteit wilde scoren met een rechtszaak maar winnen of verliezen me totaal niet boeide, had ik natuurlijk een boekje in gedachten.
Voor Hugo de Jonge, die ik zelf dit jaar al vol heb gestopt met toepasselijke cadeautjes, wilde ik het simpel houden. Vult u maar gewoon zijn voorraad (pardon, voorraden) aan voor als-ie zonder chauffeur de weg op moet.
Voor Pieter Omtzigt, die zich als een slappe lul neerlegde bij de frauduleuze uitkomst van de lijsttrekkersverkiezing van zijn partij, dacht ik aan beetje hulp van buitenaf om ook daar zijn eh… rug recht te houden.
Voor Humberto Tan, die afgelopen jaar vooral in het nieuws was als mede-eigenaar van het dievencollectief Rumag, dacht ik aan een inspiratiebron voor nieuwe projecten.
Voor Mark Rutte, die we eergisteren nog zagen acteren dat hij van de Toeslagenaffaire niks wist en dat hij helemaal geen onafhankelijk onderzoek tegenwerkt naar sponsoring door Nederland van islamitische terroristen, is het kiezen van een cadeau natuurlijk appeltje eitje: iets voor in bed als grote Jort niet kan.
Voor koning Willem-Alexander, die in coronatijd een lekkere ‘loonsverhoging’ binnenharkte en toen wij allemaal vooral niet moesten reizen het regeringsvliegtuig pakte naar zijn Griekse stulpje, is het zo mogelijk nog makkelijker om een gepast cadeau te vinden (ik heb ‘m zelf in allerlei andere kleuren). Als-ie dat nou in beeld zet bij zijn volgende ‘meelevende toespraak’ voor het Nederlandse volk, kunnen wij in elk geval nog een beetje lachen van ons belastinggeld.
Voor mijn gabber Martien gaan we niet moeilijk doen: gewoon een nieuwe dinges, want die oude met al die barsten kan echt niet meer.
Voor mijn talloze Twitter-vrienden en bloedgabbers die een tijdje geloofden in Thierry Baudet (of zich zelfs aan hem verbonden) heb ik een heel flauw nanananana-cadeautje in gedachten. Want ik ram ook de voorzetten voor open doel graag tegen de touwen.
En omdat-ie gaat janken als ik ‘m vergeet te noemen: doe ook maar iets in de schoen van Chris (niet Aalberts, Klomp).
Ach, waarom ook niet? Ik begon met Thierry Baudet, ik eindig met Thierry Baudet. Althans: met de man die zich zo obsessief verdiepte in Thierry Baudet dat de verloofde(s) van Thierry Baudet er vast iets van gingen denken. Chris Aalberts dus.Voor hem ook maar wat nuttigs kopen, dacht ik zo. Scheelt ons ook meteen een miljoenmiljard winkeldochteraankondigingen op Twitter.
Heb ik iedereen gehad?
Nee, natuurlijk niet.
Ik vergat iets voor Wilfred Genee, ik vergat iets voor Gordon, ik vergat iets voor mijn vrolijke vrienden Arnold en Joost van Ongehoord Nederland en ik vergat iets voor dat criminele activistentuig waarvoor deugend Nederland al veel te lang loopt te knipmessen. Maar ik ben er wel even klaar mee.
Nou, u komt er verder wel uit toch, Sinterklaas?
En anders: mij niet bellen!
Groet,
JanD
PS. Voor u heb ik alvast wat voor ná 5 december gekocht. Van een andere ouwe baas. Maar nog altijd actueel.
(Advertentie)
De dagelijkse ‘99 woorden’ wordt mede mogelijk gemaakt door vaste maandelijkse donaties (Back me) en/of incidentele giften (voor mevrouw Dijkgraaf). Waarvoor dank! (Kopen via mijn partnerlink bij Bol.com wordt ook gewaardeerd)
