“‘De nagellak die ik draag heeft geen gender, mijn oorbellen en aktetas ook niet. Dus waarom plakken anderen labels op hoe ik eruitzie? Ik ben genderfluïde en mijn expressie is soms feminien, maar dat doet geen afbreuk aan mijn professionaliteit. Toch is er een keer een bestuursvergadering stilgelegd omdat de directeur het over mijn nagellak wilde hebben. Dat noem ik microagressie, een opmerking die je buiten de groep plaatst en een onveilig gevoel geeft. Ik kreeg ook weleens te horen dat ik niet naar een klant mocht, omdat mijn kleding voor vrouwen was.’
Ik zet me af tegen toxic masculinity. Mannen en vrouwen kunnen allebei een zwarte pantalon aantrekken, maar waarom kan een vrouw wel een top met spaghettibandjes dragen, maar mag een man niet zijn blote armen tonen? De normen voor masculiniteit zijn zo nauw en ik vind juist vrijheid in mijn femininiteit. The future is queer!
‘Ik help klanten als VodafoneZiggo, ABN Amro en Coca-Cola om inclusiever te worden en hun klanten niet binair aan te spreken met ‘beste heer/mevrouw’. Ik ben me ervan bewust dat ik een witte man ben die de taal van het bedrijfsleven spreekt.”
WOKE-BINGO, zesdubbele woordwaarde:
– Genderfluïde
– Microagressie
– Onveilig gevoel
– Toxic masculinity
– Normen voor masculiniteit
– Femininiteit
– The future is queer
– Inclusiever
– Binair
– Witte man
En dat allemaal in een stukje tekst van 305 woorden, Remco Boxelaar (29) (oprichter van Corporate Queer, wil dat lhbti’ers zich in alle vrijheid kunnen uiten op het werk en traint bedrijven om inclusiever te zijn) kan dat. Uiteraard in de Volkskrant, dé inclusiviteitsdrambode van Nederland.
