Beste Jesse,
Ik leen even die legendarische zin uit Francis Ford Coppola’s film ‘Apocalypse Now’.
I love the smell of hypocrisy in the morning.
Gisteravond gooide jij het Nijmeegse kandidaat-gemeenteraadslid Huub Bellemakers in de media voor de bus.
Bellemakers had zich voor de miljoenmiljardste keer op Twitter misdragen (nu door een bijeenkomst van FvD’ers, begeleid door een foto van een nazi-bijeenkomst in Nijmegen, een nazi-manifestatie te noemen). Hij bood pas na een dag zijn duidelijk niet gemeende excuses aan. En hij dook vervolgens in de slachtofferrol. Want ‘rechts’ was tegen hem enzo. En nu wil GroenLinks in Nijmegen tot overmaat van ramp eerst eens flink met hem babbelen over de vraag of ze hem nog wel zien zitten als tijdelijke invaller voor hun raadslid dat met zwangerschapsverlof gaat.
Daar heeft GroenLinks in Nijmegen natuurlijk groot gelijk in.
Alleen: daar had jij je niet mee moeten bemoeien. Ze weten heus in Nijmegen zelf wel hoe ze zo’n randdebiel duidelijk moeten maken dat het voor alle partijen beter is als hij gewoon lekker zijn haatdiarree beperkt tot de social media.
Dat jij de telefoon opnam toen de pers belde en ‘volstrekt onacceptabel’ en ‘verwerpelijk’ over die Bellemakers ging lopen roepen, is dan ook volstrekt onnodig.
Je had ook gewoon níet kunnen opnemen.
En daarmee kom ik op die beroemde zin uit ‘Apocalypse Now’.
Waar was jij toen álle media wilden weten waarom je dat Moslimbroederschap-meisje op een verkiesbare plek zette voor de Tweede Kamerverkiezingen?
Toen gaf je niet thuis.
En dat is nog niet eens de grootste schandvlek sinds je op 12 mei 2015 aantrad als partijleider van GroenLinks.
Dat is natuurlijk die aanrandingszaak.
Toen die persvoorlichter van jouw Tweede Kamerfractie een stagiaire aanrandde en ’s nachts zonder geld voor een taxi achterliet in de stad.
En jullie die zaak in de doofpot stopten.
En die smeerpijp pas ontslagen werd nádat de media er lucht van kregen.
En hij meteen een baantje kreeg als persvoorlichter van GroenLinks-wethouder Liesbeth van Tongeren in Den Haag.
Liesbeth van Tongeren, die nota bene directeur van een Blijf van mijn Lijf-huis in Australië was geweest.
Tóen hoorden we jou niet.
Tóen nam je de telefoon niet op voor de media.
Dus een oud-Tweede Kamerlid en nu (naar ik begreep lachwekkend slechte) wethouder van de derde stad van Nederland kan wat jou betreft ongestoord een aanrander opnieuw in dienst nemen.
En een of andere onbeduidende sneuneus uit Nijmegen geef je wel het laatste zetje, omdat je weet dat daar toch geen ophef van komt.
Volstrekt onacceptabel.
En verwerpelijk.
Groet,
JanD
PS. Cadeautje! Het is eigenlijk voor Ouiam. Leuke meid!
Disclaimer: Het dagelijkse ‘Briefje van Jan’ kun je gratis lezen. Wil je doneren, waarvoor mijn dank, dan kan dat via Ahmed of via mevrouw Dijkgraaf.
