De verslaggevers van de verschillende omroepbladen die Katja Schuurman moesten interviewen over haar nieuwe programma Bodyscan (donderdag 26 februari, 21.30 uur NPO1) hadden een groot probleem. Er is immers maar één relevante vraag te stellen aan Katja op dit moment: hoe gaat het met Thijs? Natuurlijk stond er heel braaf in alle briefings van de hoofdredacteuren dat de interviewers alles moesten vragen over het nieuwe programma (waarin Katja iets met gezondheidsdingetjes doet), maar het enige waar de lezer in is geïnteresseerd is: hoe gaat het eigenlijk met Thijs? Hoofdredacteuren weten dat als geen ander omdat ze met die nieuwtjes hun bladen verkopen. En dus zeiden ze allemaal tegen de journalisten, toen zij hun recordertjes verzamelden: “Probeer nog even naar Thijs te vragen!”
Maar ja, ze wil er duidelijk niks over zeggen, waarschijnlijk ligt het te gevoelig of zijn er nog ontwikkelingen want in geen enkel interview heeft ze er iets over verteld.
Het gaat alleen maar over Katja’s Bodyscan. In de Mikro Gids: “Mijn haartest bevestigde wat ik al weet: ik leef onder teveel stress. Tegelijkertijd blijk ik heel goed te functioneren onder stress.”
Ook in de flitsende Avrobode gaat het niet over Thijs: “Het liefst zou ik helemaal niet slapen. Hoeveel tijd zou ik dan overhebben voor alle dingen waar ik niet aan toekom?”
Sterker nog: in het kadertje staat keurig dat ze samenwoont met Thijs in Uitdam, geen grap op die plek, geen tekstje tussen haakjes, niks. Terwijl het toch aanleiding was geweest om het jaren tachtig woord ‘dûh’ weer van stal te halen.
Veronica Magazine komt een heel eind in de buurt. Katja vertelt daarin wel over de liefde, maar het gaat over haar dochter. “Sammies eerste anderhalf jaar vond ik pittig, maar nu is alles even fantastisch. Ik heb ook zó’n leuk kind, haha! En daar wil ik zo graag bij zijn.”
Nou ja, dat. Interviews voor tv-bladen vraag je aan via een van de persvoorlichters van de letterrijke omroepen. Dat verzoekje mailen ze vervolgens naar het management van Katja en dan rolt er ergens het verzoekje terug waarin staat dat het absoluut niet over Thijs mag gaan. Omdat die bladen (en wij vraagjesstellers ook) Katja graag blijven interviewen in de toekomst houden ze zich daaraan, maar een beetje hoofdredacteur hoopt op het tegendraadse karakter van de journalist in kwestie. Grofweg zijn daar twee lijnen in te volgen: de laffe methode of de gedurfde variant. De laffe versie is dat de journalist een beetje dweperig vraagt wat ze er eigenlijk over kwijt wil om vervolgens niets in de tekst te laten terugkomen. De gedurfde variant is weer onder te verdelen in de ‘milde ironische versie’ en de ‘kamikaze-optie’. De milde ironische versie is de techniek waar bij je als interviewer bij elk onderwerp weer uitkomt bij de Thijs-kwestie. Dus als Katja een beetje te lang uitweidt over de zelfscan van het programma dan vraag je terloops: “Zou dat niks voor Thijs zijn, zo’n beetje zelfanalyse?”
Of dat je bij de overstap naar de katholieke KRO iets vraagt over de tien geboden, het maakt eigenlijk niet zo veel uit. Omdat Katja bijna veertig is zal ze de tikkie puberale nepkuch met daarin de woorden ‘Thijs’ ook wel waarderen.
De kamikaze-variant is eigenlijk de allerbeste in zijn soort en deze keuze van de interviewer is sinds een tijdje officieel omgedoopt tot de Johan Derksen-techniek. Ooit ging het interviewduo Kees Jansma en Johan Derksen naar voetbalbestuurder en ondernemer Leon Melchior en het tweetal had zich, tijdens de autorit, voorgenomen om rustig te beginnen aan het gesprek. Toen ze binnenwandelden bij Melchior opende Derksen het interview met de woorden: “U bent toch fout geweest in de oorlog?”
Terug naar de cursus BN’ers interviewen voor beginners. Vergeet als interviewer dat je moet thuiskomen met een verhaal en begin gewoon met de volgende drie vragen: “hoe gaat het nu met Thijs en jou”’, “Is het een beetje goed stappen in Berlijn?”, “Wat vind je van Wendy?”
Vervolgens schrijf je alles op wat er gebeurt, ook als ze je keihard op je bek ramt.
Klinkt goed allemaal, nu moet ik het zelf nog even durven.
