Meneer Hoekstra,
Vanaf het moment dat ik mag stemmen (9-8-1980), is het CDA altijd een factor van betekenis geweest in de Nederlandse politiek.
Dries van Agt haalde bij zijn verkiezingen sindsdien 45 en 48 zetels, Ruud Lubbers beide keren 54 zetels en zelfs Jan-Peter Balkenende drie van de vier keer ook meer dan 40 zetels.
U kwam in maart dit jaar niet verder dan 15 zetels en heeft in de peilingen sindsdien al een keer de 6 zetels aangetikt.
BBB van Caroline van der Plas vreet uw partij leeg.
En dan moet Pieter Omtzigt nog terugkeren…
Reden genoeg voor mij om gisteren een deel van mijn vrije zaterdag op te offeren om live naar uw speech op het ingelaste CDA-partijcongres te luisteren. Eens even kijken met wat voor vlammend betoog u uzelf en het CDA weer op de kaart zou zetten.
Omdat ik het niet veilig vind om tijdens het autorijden aantekeningen te maken, besloot ik even te parkeren bij Den Ruygen Hoek, want ik was op weg van Nieuwveen naar Eesterga.
En ik noteerde:
“…veel dingen anders zijn gelopen dan we allemaal graag hadden gewild…”
“…kijk ook kritisch naar mezelf…”
“…onze diep doorleefde wortels…”
“…ten diepste overtuigd van de waarde van ons verhaal voor de samenleving…”
“…onze gedeelde waarden en normen zijn een antwoord op de “alles-moet-maar-kunnen’’- mentaliteit van vandaag…”
“…omdat wij ervan overtuigd zijn dat een mens pas tot zijn recht komt, in relatie tot een ander…”
“…lenen dit land van onze kinderen…”
“…onze opdracht om ervoor te zorgen dat álle Nederlanders zich weer bij ons thuis kunnen voelen…”
“…ervoor kiezen om hun hoop en hun verwachtingen beter te belichamen…”
“…gaat ons om het verbinden van mensen in de samenleving…”
“…er zijn voor alle Nederlanders…”
“…in het volste besef…”
“…een duidelijk verhaal is onmisbaar…”
“…antwoord geven op de grote thema’s van deze tijd…”
“…een toekomstgericht perspectief…”
“…sprong naar voren…”
“…met elkaar de dialoog aangaan…”
“…ik zie Ank Bijleveld…”
“…inspireert enorm…”
“…geeft mij energie…”
Op de achtergrond hoorde ik onophoudelijk een ringtone.
Er werd op mijn autoraam getikt.
Er scheen een fel licht naar binnen.
Ik schrok me de tering.
Politie!
De agent maakte zo’n beweging van: raampje naar beneden.
Ik startte de motor en drukte op het knopje van de raambediening.
“Meneer Dijkgraaf?”
“Eh… Ja.”
“Gelukkig! Uw vrouw heeft vanavond 0900-8844 gebeld. Ze had u rond een uur of vijf vanmiddag thuis verwacht en het is nu bijna middernacht, dus ze was bang dat u iets ergs was overkomen. Maar blijkbaar bent u gewoon in slaap gevallen op de parkeerplaats. Was u oververmoeid?”
“Niet dat ik weet. Het laatste wat ik me herinner is dat ik aantekeningen zat te maken tijdens een speech van Wopke Hoekstra die probeerde het CDA te reanimeren.”
“Aha. Nou, dan heeft u bijna acht uur geslapen. Lang zat. Dan kunt u uw reis vast veilig hervatten. En anders kunt u bij de Shell Shop nog wel een dubbele espresso krijgen. Goede reis verder!”
Nu vraag ik me natuurlijk wel af of ik nog iets belangrijks uit uw speech heb gemist.
Want anders vrees ik het ergste.
Groet,
JanD
PS. Cadeautje. Al denk ik dat het te laat komt.
