Onder Orban in Hongarije en Duda in Polen voelen jonge vrouwen en christenen zich veilig. De regeringsleiders in de andere Europese landen kijken liever de andere kant op. In het Europese parlement wordt met afschuw gereageerd op het gezond verstand van Orban en Duda.
In Frankrijk gaat er geen week voorbij of vandalen slaan toe in kerken. Soms gaat een kerk in de vlammen op. Tijdens grote evenementen in Duitsland of Italië worden jonge vrouwen omsingeld en bepoteld. In onze steden kunnen blanke jonge vrouwen zich beter niet vertonen in bepaalde wijken en wee diegene die modieus gekleed is. Een onderzoek over intimiderend seksistisch straatgedrag in Brussel maakte gedurende korte tijd enige ophef. De mainstream media hebben liever wekenlang aandacht voor flirtgedrag in artistieke kringen waar nu eenmaal bloedmooie vrouwen komen die graag carrière maken.
Ik ben de eerste om te zeggen dat 95 procent van de moslims zich correct gedraagt en zich goed integreert in onze joods-christelijke beschaving. De moslims die ik persoonlijk ken zijn aangenaam in de omgang en erg gastvrij. De overige vijf procent, dat is toch nog meer dan drie miljoen fanatieke moslimextremisten in Europa, haat ongelovigen, atheïsten en christenen. Afvallige moslims zijn voor hen helemaal vogelvrij. Als die groep het voor het zeggen zou hebben lopen al onze vrouwen in een zwarte tent rond, vervangt de sharia onze grondwet, worden de kerken gesloopt en alle kunstwerken met menselijke afbeeldingen vernietigd.
Het grote probleem is dat die vijf procent, die meer dan drie miljoen op het Europees grondgebied, niet volledig te controleren valt. In sommige wijken hebben ze in feite al de macht in handen. Zij terroriseren de rest. Zij vormen een potentieel aan terroristen die de bloedigste aanslagen kunnen plegen.
Er is echter nog een probleem van een andere orde. Er komt een moment dat de meerderheid het niet langer zal pikken. Dit zal het geval zijn als een cumulatie van stressverwekkende ontwikkelingen optreedt, bijvoorbeeld als tegelijkertijd de koopkracht gevoelig vermindert, de werkloosheid toeneemt, bezuinigd moet worden in uitkeringen, de woningnood nog ondraaglijker wordt, energietekorten ontstaan, en dergelijke.
Als in het NOS-journaal een wetenschapper of een leraar wordt geïnterviewd zoekt de redactie bij voorkeur een allochtoon. Hiermee willen ze aantonen hoe goed geïntegreerd zij zijn en hoe mooi de multiculturele samenleving is. Als de spanningen echter hoog oplopen, wordt hiermee het omgekeerde effect bereikt. Op dat moment zullen velen luidop zeggen, wat ze nu al denken: ‘Die pikken onze banen en onze huizen in’.
De pandemie biedt een voorproef van alle ellende die op ons kan afkomen en van de opstandigheid die opduikt. Bij een cumulatie van angstaanjagende ontwikkelingen komt beslist de ontlading. Dan zullen niet alleen die vijf procent extremisten de zondebok zijn, maar alle moslims. Wie de geschiedenis kent weet dat een opstandig volk dat met de rug tegen de muur staat tot de meest extreme wandaden in staat is. Dit zien we bijvoorbeeld in oorlogssituaties: jonge mannen die goed zijn opgevoed en zich altijd beschaafd hebben gedragen kunnen na confrontatie van onnoemelijke wreedheden van de vijand zelf overgaan tot de ergste oorlogsmisdaden.
In haar boek The vanishing: Faith, loss, and the twilight of Christianity in the land of the prophets geeft de Amerikaanse oorlogscorrespondente Janine di Giovanni een inkijk in het lot van christenen in moslimlanden. Op grond van haar jarenlange aanwezigheid in Gaza, Irak, Egypte en Syrië zegt zij onomwonden dat de christenminderheden aldaar het risico lopen uitgeroeid te worden. Toch blijven ze ter plaatse omdat ze weten dat als ze vluchten het christendom definitief verdwijnt in het Midden-Oosten. Zelfs toen ISIS grote delen van Irak en Syrië bezetten, bleven zij tot het laatste moment in hun dorpen.
Onder Saddam Houssein waren er ongeveer anderhalf miljoen christenen in Irak. Nu zijn er nog naar schatting 150.000 (dit is niets nieuws onder de zon: in Turkije waren volgens de volkstelling van 1920, dus na de genocide op de Armeniërs, twee miljoen christenen; nu zijn er nog 2000 overgebleven). De invasie van de Amerikanen was de grootste schrik van de christenen, want onder dictators leefden ze relatief veilig. Dit laatste geldt ook voor Syrië onder Assad en Egypte onder al-Sisi.
In Gaza met een bevolking van twee miljoen zijn er nog 800 christenen, afstammelingen van de oorspronkelijke bewoners toen Gaza nog een christelijk gebied was. Gaza is een speciaal geval in het Midden-Oosten. De mensen die daar wonen kunnen geen kant op en zijn nooit de grens kunnen oversteken. Daar ligt de nadruk op scholing bij gebrek aan ander vertier. In Gaza zijn de best opgeleide mensen van het Midden-Oosten te vinden. Daar zijn er meer tandartsen dan tanden om te trekken. In Gaza is er een enorm potentieel dat echter geen kansen krijgt.
In Egypte worden de christenen, dit zijn kopten, op basis van de grondwet gediscrimineerd. Zij kunnen geen kerken bouwen. Bepaalde overheidsfuncties zijn voor hen niet toegankelijk. Discriminerende wetten regelen huwelijken tussen moslims en kopten. Rijke kopten in Cairo hebben hier weinig last van. Op het platteland worden ze vervolgd. Hun kerken worden in brand gestoken. Kopten die naar de kerk gaan worden mishandeld. Zij leven compleet geïsoleerd van de rest. In de Sinaïwoestijn worden ze vermoord door moslimextremisten.
Volgens Di Giovanno ligt de oplossing in goed onderwijs en het creëren van werkgelegenheid. Dan worden de mensen mondiger en ze kunnen hun vitale behoeften bevredigen. Slechts onder deze voorwaarden kan weerstand geboden worden tegen radicalisering. Goed opgeleide mensen die werk kunnen vinden in hun eigen regio zullen niet emigreren. De christenminderheden in het Midden-Oosten bewijzen dat ze ten koste van alles daar willen blijven, ondanks alle discriminatie en vervolging. De westerse regeringen kunnen hen hierbij helpen, niet door een asielbeleid dat hen perspectief wil bieden in Europa, maar door een beleid dat gericht is op de ontwikkeling van hun landen.
Voor moslims geldt uiteraard ook dat ze het liefst in het land van hun voorouders blijven wonen. De joden die massaal teruggekeerd zijn naar het door God aan hen beloofde land van hun verre voorouders hebben in het Midden-Oosten een paradijs gecreëerd. Hun land behoort tot de wereldtop op het gebied van wetenschappelijke onderzoek en industriële innovatie. Zelfs de gevolgen van de klimaatverandering die voor het Midden-Oosten catastrofaal zijn, worden door de Israeliërs goed aangepakt. Moslims zouden dit alles evenzeer kunnen verwezenlijken op voorwaarde dat de westerse regeringsleiders hun beleid wijzigen. Angela Merkel heeft een grote vergissing gemaakt toen ze honderdduizenden Syriërs aanzette te immigreren. Dat was een enorme aderlating voor dat land zodat het de komende decennia daar nooit wat wordt.
De oplossing zal uiteindelijk liggen in een beleid waarbij naast goed onderwijs werkgelegenheid in het Midden-Oosten wordt gecreëerd. Alleen bij een massale terugkeer van de moslims naar de landen van hun voorouders wordt dit mogelijk. De miljarden die de westerse landen nu besteden aan de asielopvang en uitkeringen voor allochtonen, kan beter besteed worden aan dit nieuwe beleid. Als de massa-immigratie niet wordt stopgezet worden de problemen van het Midden-Oosten naar Europa overgeheveld. De moslims zullen uiteindelijk de voornaamste slachtoffers zijn. Willen we een nieuwe Bartholomeusnacht? Wat mij betreft liever niet.
Lees ook van Juliaan van Acker:
