Bom dia amigas e amigos, ik val maar met de deur in huis: ik stapte eind december vorig jaar op bij de Volkskrant vanwege een schandalig artikel van ene Julien Althuisius, getiteld Paradijs Portugal. Ik wist eigenlijk weinig over de beste man, behalve dat hij voor de Volkskrant geestige stukjes over televisie schrijft, papadagen heeft en een paar maandjes in Portugal heeft gewoond. Ik kom hier zo op terug, want ik wil u graag wijzen op de schitterende rubrieken die deze kakelverse Portugal Post u vandaag weer gratis ende voor nakkes nada schenkt:
Onze ombudsvrouw Laetitia vertelt u alles wat u wilde weten over autootjes kopen in de Algarve, maar nooit durfde te vragen. Daarna geeft Raul Joder, onze kersverse Spanjeman, een mini masterclass over het poepgebeuren in campers en tot slot behandelt uw vertrouwde digitale dokter in de Algarve, de heer Kildare, het alcoholisme onder expats in Portugal, een ernstige kwaal die doet denken aan het Wadden-alcoholisme. Mensen pakken de boot naar Vlieland ‘s morgens om 7 uur en zien dan al die eilanders Berenburg en Juttertje zuipen bij de koffie en dan denken ze: hé, dat wil ik ook, dat kapitein Rob-gevoel! In de Algarve keren de noeste zeebonken bij het ochtendgloren terug naar de kust, met tonijn (of hasjiesj uit Marokko), en dan nemen ze een lekker pikketanussie bij de koffie. In Spanje heet zulks een carajillo, hier noemen ze dat ook wel matar os bichos: het ongedierte doden. De kaaskop op zijn gifgroene crocs en in driekwartsbroek (en zij met een kortpittig kapsel), denkt dan: heee, wat leuk, je kan hier gewoon een glazen ontbijtje nemen. Maar die zeebonken hebben de hele nacht gewerkt en de kaaskop komt net uit zijn sleurhut vol aardappels en blikken kapucijners gekropen.
Enfin, dokter Kildare gaat u straks waarschuwen voor Algarve-alcoholisme.
Julien Althuisius dus, de man die mij wegjoeg bij de Volkskrant. Gelukkig was dhr. Nijman van het jongerenblog GeenStijl zo aardig om mij op te vangen en mag ik nu voor hem op safari door Eurabia.
De televisierecensent heeft het in zijn essayette, die hij reeds in december schreef en die ik kon lezen omdat ik toegang had tot het DNR-computersysteem van De Persgroep, over de keerzijde van magnetische werking van Portugal op Nederlanders. Prima hoor, maar dan volgt de zin die leidde tot mijn spontane opstappen bij de Azijnbode (zoals mijn vriend Rob Hoogland het gezaghebbende dagblad altijd zo respectloos noemt, en leest hier gratis onze Foute Jongens-briefwisseling over emigreren naar de Algarve).
“Portugal heeft een grote aantrekkingskracht op Nederlanders, die in navolging van onder anderen Gerrit Komrij en Louis van Gaal naar het Zuid-Europese land trekken.“
IK WORD GODVERDOMME NIET GENOEMD!
Ik, die tien jaar lang week in week uit de lotgevallen van de Nederlander in Portugal beschreef, in totaal 500 cursiefjes over saudades! En dan noemt die televisierecensent die twee weken op polsbandjesvakantie in Albufeira was wel mijn boezemvrienden Gerrit Komrij (dat de herinnering aan de geestelijke vader van de Portugal Post tot een zegen mag zijn) en Louis van Gaal.
MAAR MIJ NIET! SORRY DAT IK BESTA, AMIGO!
Pfff, ik moest even in een papieren zakje blazen hoor, zo kwaad kan ik worden over zulks. Ik word mijn hele leven al genegeerd maar daar wil ik u niet mee lastig vallen, nu in ieder geval even niet!
Pero bueno.
Laten we heel in het kort de essayette van de televisierecensent van de Volkskrant kloosrieden.
Paradijs Portugal begint heel idyllisch, ik dacht even aan Simon Vestdijk en Heinz G. Konsalik.
“Het gevoel is het hevigst zo rond midden januari, als het grijs van buiten is doorgedrongen tot het binnenste. Als de dagen monotoon, donker en koud zijn. Als het enige doel van naar buiten gaan is om zo snel mogelijk naar een ander binnen te komen. Als alle gezichten bleek zijn en druipen van snot en chagrijn. Dan klinkt de lokroep van een ander leven het hardst. Het denderen van de Atlantische Oceaan. Het ruisen van de naaldbomen. De geur van eucalyptusbossen. De warme genade van de winterzon. De eerste hap uit een pastel de nata. De louterende werking van helemaal verrot gescholden worden op een rotonde.”
Goed, alle clichés over mijn patrie de cœur zijn gebruikt, en dan komt de aap uit de mouw, want de televisierecensent van de Volkskrant schrijft vervolgens:
“Portugal. Het beloofde land. In 2019 woonde ik er tijdelijk met mijn gezin en sindsdien droom ik bij elke wolk voor de zon van een terugkeer.”
De beste man is gewoon gefrustreerd dat hij eventjes mocht proeven aan mijn geweldige land en dat hij nu drie hoog achter in Amsterdam-west woont!
Dan volgt er een hele reek voor- en nadelen over het wonen in Portugal, opgetekend door anonieme Nederlanders zoals ‘de surfer’. Dat is een bekende journalistieke truc.
Zo citeerden Nederlandse Midden-Oosten-correspondenten vaak de 18-jarige tapijtjesverkoper ‘Ali’ in Oost-Jeruzalem die zijn naam liever niet in de krant heeft; de zakenman die regelmatig in Teheran, Bagdad en Damascus komt en natuurlijk de eeuwige taxichauffeur, die in elke op hotelkamers geschreven reportage opduikt als een deus ex machina.
Althuisius:
“Zo gering als de culturele invloed, zo groot is de economische impact van de nieuwe generatie migranten op het Portugese leven. ‘Rijke buitenlanders met veel meer koopkracht kopen huizen en grond, waardoor de prijs van onroerend goed wordt opgedreven’, signaleert Esteves. Een fenomeen dat andere landen en steden waar veel expats zich vestigen ook kennen. Maar er is een belangrijk verschil tussen expats in Nederland en expats in Portugal. Het verschil in financiële slagkracht van een expat en een inwoner van Portugal is enorm. Het Portugese minimumloon ligt rond de 700 euro per maand; het gemiddelde loon is slechts een paar honderd euro per maand meer. En dan komt de buitenlander met zijn salaris uit Nederland, Duitsland of Engeland.
Het gevolg is dat de armste Portugezen het zich niet meer kunnen veroorloven huizen te kopen of te huren.’ Tegelijkertijd zorgen al die buitenlandse investeringen er wel weer voor dat oude en vervallen huizen worden opgeknapt en de grond beter wordt onderhouden (‘denk aan het planten van boomgaarden of het aanleggen van groentetuinen’), met als gevolg, zegt Esteves, dat er zelfs bosbranden in de zomer voorkomen worden. Ook veel lokale winkels varen wel bij het geld en de koopkracht van de buitenlanders. Maar ook dat, zegt Esteves, heeft een keerzijde: ‘Het kan tot inflatie leiden omdat verkopers beseffen dat ze hun goederen tegen een hogere prijs kunnen verkopen.'”
Uiteindelijk komt het er op neer dat alles de schuld van de expat is. U moest eens weten hoe ik de horeca in Portugal gespekt heb, de afgelopen tien jaar, heer Althuisius!
Ik gedraag me in de regel (vooruit, ik bezoek sporadisch krekhuisjes met eenbenige, non-binaire kommersjele sekwerkers) als een vlieg op de wand, heb net keurig mijn booster gehaald en ik spreek gewoon Portugees met de Portugezen.
Echt, het schuim staat wederom op mijn muil, en ik wou deze Portugal Post vrolijk houden, dus daarom geef ik nu het woord aan onze ombudsvrouw Laetitia, die u vast nog wel kent van haar woeste Tupperware-parties in Amsterdam-zuid.
Artikel gaat verder na afbeelding.
De Portugal Post presenteert:
tromgeroffel….
Laetitia!
Auto’s zijn duur in Portugal, vrienden. En een tweedehandsje al helemaal. Voor een Fiat Puntootje van 20 jaar oud durft men in de Algarve gerust tegen 3000 euro te vragen. Neem dus liever je eigen auto uit Nederland mee en verhuis deze met je inboedel naar het zonnige zuiden zodat je de torenhoge importheffingen kunt omzeilen. Want ja, lieve mensen, voor het invoeren van een gebruikte auto heeft Portugal z’n eigen belastingregels. Ondanks Europese afspraken hierover, kunnen de kosten hierbij flink oplopen. Vrienden van mij betaalden voor hun Volvo V70 van 8 jaar oud 10.000 euro importheffing om deze op een Portugees kenteken te schrijven.Wat doe je dus als je een tweedehands auto nodig hebt: dan ga je naar een erkend autobedrijf of naar een erkende dealer of surf je naar de prima website MSCAR.
Laat je niet verleiden door de vele autohandelaren langs de N125 of de mooie aanbiedingen op OLX of andere platforms. Het kan je een hoop gedoe schelen. Welk gedoe, hoor ik u denken. Welnu: er kan nog een lening op de auto zitten. De meeste Portugezen hebben een auto op afbetaling afgesloten bij een verzekering die de autohandelaar of dealer heeft aangeboden. De financiering staat dus niet op naam van de eigenaar van de auto maar staat op het kenteken. Als je pech hebt neem je die financiering over als je niet goed hebt opgelet. Als er nog schulden op de auto zitten, moet jij als nieuwe eigenaar zorgen dat de vorige eigenaar (de dealer of de eigenaar daarvoor) die schulden alsnog gaan aflossen.
Ook niet onbelangrijk; zitten er nog bekeuringen op de auto? Deze zijn namelijk niet persoonlijk in Portugal. Check vervolgens ook bij Finanças (uw vrienden van de belastingen), of het kenteken nog op de naam van de vorige eigenaar staat. Alles is hier mogelijk! Check ook de kilometerstand want daar wordt enorm mee gerommeld. Dat checken kunt u doen op het portaal Sapo.
Nog een valkuil: de autohandelaar heeft een collectieve verzekering op zijn hele wagenpark en vertelt je dat de auto is verzekerd. Eenmaal gebeld met de betreffende verzekering blijkt jouw auto helemaal niet op kenteken te zijn verzekerd en rijd je rond in een onverzekerde auto. En koop geen auto die ouder is dan het jaar 2000 anders mag je bijvoorbeeld Lissabon niet in. Koop een diesel als je je auto nog een keer wil verkopen. Portugezen houden niet van benzineauto’s.
Een hele nieuwe auto uit Nederland invoeren kan alleen als deze minstens een jaar op jouw naam staat.
Heb je na bovenstaande nog zin in een tweedehands auto? Kijk dan vooral ook op Facebook naar aanbiedingen van expats die hun auto om allerlei redenen (teruggaan naar land van herkomst, sterfgeval, scheiding etc.) wegdoen. Soms zitten er pareltjes tussen.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Queridos amigos y amigas de la península Ibérica, ¡buenos días! Staat u mij toe mijzelf, summier, aan u voor te stellen. Mijn naam is Raúl, maar liever sta ik bekend als jullie ‘mannetje in Spanje’. Als vakantiecoach en allround technofiel sta ik al bijna twintig jaar Tena-gerechtigde Nederlandse reizigers met raad en daad bij. En hoewel mijn werkgebied zich aan de andere zijde van het Iberisch schiereiland bevindt, op veilige afstand van jullie geliefde Algarve: de kleine probleempjes en twijfels die jullie leven zuur maken zijn hier precies hetzelfde.
Zo sneed uw geliefde digitale huisdokter Kildare vorige week een welbekend probleem aan dat ook in de camper– en caravanwereld tot grote problemen kan leiden. En dan bedoel ik niet het ongezien op een strand of parkeerplaats de tank van de porta potti legen. In een gemiddelde camper/caravan is reeds een ‘toilet’ ingebouwd. Zo’n plastic pot in een plastic kamertje waarin je je kont niet kunt keren en je volledig aan claustrofobie ten onder kunt gaan als bij de natte lunch een niet al te verse mossel zijn definitieve rustplaats tegemoet gezwommen is via uw slokdarm.
U heeft een beeld? Goed zo.
Om één en ander redelijk geurvrij af te handelen, althans met een minimum aan reukoverlast, raadt de fabrikant aan om chemicaliën, van zijn merk want de rest is rotzooi, in het spoelwater én in de opvangtank te gooien.
Nu weet ik van een mannetje hier in de buurt die veel met caravans rotzooit dat je dat spul dus nooit in je spoelwater moet doen omdat het kan gaan ‘vlokken’ en een zwarte drabbige substantie gaat vormen die je toiletpomp laat vastlopen waardoor je pomp smelt of je zekering doorbrandt. En dán heb je een mannetje nodig die dat weer voor je oplost.
Twee tips derhalve die uw verblijf op het Iberisch schiereiland zullen veraangenamen; houdt uw spoelwater helder– in geval van voedsel uit zee, geef het een lekker wijntje mee. Mocht u Ibérica tot een definitieve verblijfplaats willen kiezen maar is een villa of een bungalow te hoog gegrepen, bekijk dan dit filmpje, een soort van tiny house met Frans Bauer vibe. U zult zich direct thuis voelen!
Volgende week tips aangaande tuinieren op de camping, en voor nu: adiós!
Artikel gaat verder na afbeelding.
Bom dia, waarde TPO-fans en ander olijk lezersvolk!
Allereerst natuurlijk bedankt voor al uw vrolijke reacties op mijn vorige dia en rhee column én uw eigen met kleur en geur omschreven plee-ervaringen! Uw bijdragen werden door uw immer zeer geëngageerde Dr. James uiteraard in dankbaarheid ontvangen!
Behalve dan de scheldkanonnade van een fietsenverhuurder lieve lezers, maar je kunt het nooit iedereen naar de zin maken nietwaar? Het leek wel een dronkaard zoals de rijwielhersteller tekeer ging tegen uw doutore die uiteraard enkel en met verve en zoals altijd vol van goede bedoelingen verslag deed van zijn treurniswekkend leven onder de zon!
Apropos, nu het woord dronkaard is gevallen, ik kan u verzekeren dat de vrijetijds geproduceerde alcoholdampen niet alleen tijdens het Brabantse carnaval, op ‘s Neerlands Waddeneilanden en door de Drentse routefietsers een wijd en brede verschijning zijn geworden, beste fans! Integendeel, het Algarviaanse overwintervertier is er ook ruimhartig door beneveld en daarnaast, last but not least, de expats in hun kleurige casa-met-piscina (zwembad) onderkomens of hun balkonnetje met zeezicht, doen ook stevig hun best de Portugese alcoholindustrie hun gouden tijden te laten herleven!
Doctorandus Van Amerongen memoreerde in zijn column van vorige zondag al over ome Kees in zijn sleurhut en de gezelligheid van Nederlandse frikandellen, kroketten en Coebergh met ijs in het Algarviaanse Monte Gordo en Quarteira en geloof me amigas e amigos dat waren slechts voorbeelden uit een groot scala van partymogelijkheden waarbij de ‘oergezellige’ NCA (Nederlandse Club Algarve, ‘Belgen ook welkom’) feestjes van koek- en haringhappen verbleken beste vrienden! (Wist u overigens dat in Nederland de meeste alcoholisten in Bergen (NH) en Laren (NH) wonen? En waaronder de 18 plussers daar maar liefst 13% als alcoholist wordt aangeduid?)
Zoals bekend vloeit in de Algarve en omstreken het Zwitserleven-gevoel tijdens de 4000 jaarlijkse zonuren regelmatig en groots over de terrassen en (en vooral) rijkelijk door de meestal op-één-pootje-staande glazen! Waar zouden we zijn zonder een goed gevuld glas wijn lijkt het motto onder de zon. En het Vino vino, waar blijft de wijn van Imca Marina schalt hier dan ook regelmatig over de boulevards en pleinen bij monde van de liefhebbers van voornoemde spiritualiën.
Diezelfde Algarve wordt overigens ook wel het Europese California genoemd, maar dan voor tachtigplussers met plasgootjes en prostaatproblemen beste vrinden, maar dat is andere smerigheid!
Nou ziet uw doutore u al glimlachen en vanuit uw koude kikkerland verlangens koesteren naar Europese alcoholische genotsgelijkheid met de Iberisch zongebruinde mazzelaars beste fans, we leven tenslotte in één grote EU en een Rij-en-air tikketje kost maar een paar tientjes nietwaar! Echter, lieve leesgenieters, de addertjes (in de vorm van Policia uniformizada) zitten hier niet onder het gras, maar staan met regelmaat langs de kant aan de E125, de dodenweg langs de kust waarover uw medico al eerder schreef en de nodige minder leuke bloederige herinneringen aan heeft. En die uniformes staan er niet ten overvloede, beste dorstlessers, want in Portugal is alcohol nog steeds doodsoorzaak nummer één in het verkeer!
Om uw enige duiding te geven over de regelgeving rondom het gedistilleerd hier in zonnig tasjes en t’rasjesland:
De maximale norm voor alcohol in Portugal in het frequent aan u gepresenteerde blaaspijpje is 0,5 promille. Komt u daar boven volgens uw eigen ‘ach vooruit dit wordt de laatste’ protocol, dan kunt u (0,5 tot 0,8 promille) rekenen op boetes tot 1250 kostbare pensioen euries en een rijontzegging van een jaar! Voor de doordrinkers die op twee benen lopen ook moeilijk vinden en het dus met een derde proberen (0,8 tot 1,2 promille) wordt u verrast tot 2500 euro korting op uw spaarrekening én twee jaar rijontzegging.
Komt u bóven de 1,2 promille (en da’s echt niet zo moeilijk als het vloeibaar gezellig is), volgen er zeer hoge boetes, onvoorwaardelijke gevangenisstraf en rijontzegging voor de lengte van drie jaren. Overigens dient u bij alle alcoholoverschrijdingen op te komen draven bij een niet al te vriendelijke rechter!
Kortom: het is niet alles vrolijkheid wat er blinkt op de bodem van uw leeggeslobberd wijnglas in de zon beste dorstlessende especialistas em álcool!
En dat is nog niet alles, want ook openbare dronkenschap wordt hier door de policia soepeltjes bestraft met een voorzien van legerschoeisel welgemikte schop onder uw te dikke derrière en met een beetje pech een nachtje kotsen in een betonnen omgeving met stevig afgesloten deur binnen de plaatselijke delegacia de policia, oftwel de politiecel! Uw medico de férias waarschuwt u graag even!
Ondanks en desondanks dat maakt alcohol natuurlijk ook meer gezondheid achter uw heuptasje kapot dan u lief is. Uw medico ervaart regelmatig dat de onwetendheid op dat gebied groot is, evenals de verleiding tot verslaving (alcoolismo) als je met ledig gemoed en je hobby’s thuis in het kikkerland achtergelaten hebbende in een ver land vertoeft.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Dan komt de schadelijkheid (osmalis de bebida alcool) al snel om de hoek kijken. Zo ontdekte een ‘dat doet mijn man niet’ echtgenote van een (uiteraard) ‘gelegenheidsdrinker’, een halve kubieke meter aan lege drankflessen onder de openhaardhoutopslag beste lezers!
En aangezien lege flessen moeilijk branden wekte dat enige verbazing gecombineerd met vele vragen en werd uw medico rap geconsulteerd als ontwenningstherapeut én relatiegenezer!
Wist u overigens dat zelfs één glas alcohol al zorgt voor verdoving van je hersenen en je remmingen loslaat?
Dit inspireerde Gerrit Komrij, God hebbe zijn ziel, al tot de kleurrijke uitspraak:
“In alcohol kun je alles bewaren behalve geheimen.”
Iets om in herinnering te houden lieve lezers! Overigens is dat ene glas natuurlijk niet de boosdoener, echter uw doutore zit vol met ervaringen van olijke zonbelevers die het dagelijks innemen van alcoholhoudende versnaperingen tot hobby hebben verheven en daarvan zijn de gevolgen niet mals!
Door zo’n repeterende bezigheid worden dagelijks de lever, nieren, hart en bloedvaten, alvleesklier en darmen behoorlijk belast en bestaat er sterk verhoogde kans op maligniteit, ofwel ernstige ziektes. Die kans stijgt overigens exponentieel met uw leeftijd, waarbij de wetenschap ons vertelt dat de gemiddelde levensverwachting van een stevige hobbydrinker met een jaar of tien wordt gekort!
Maar hoeveel beste doutore, hoor ik u vragen, mag ik dan tijdens alle olijke vrolijkheid, de sjeu de boel en het haringhappen wél drinken zonder vroegtijdig aan de verkeerde kant van het gras gelegd te worden?
Daarvoor hebben we een algemene regel die aangeeft dat vrouwen maximaal zeven glazen ‘veilig’ per week kunnen nuttigen en mannen veertien glazen. Nu hoort uw geneesheer natuurlijk regelmatig dat er bij u thuis slechts zeer zelden meer gedronken wordt dan dat, maar uit ervaring weet uw especialista ook dat de laatste leugen de wereld nog niet uit is!
Dus adviseert uw thuisdokter dan steevast streepjes op het behang te zetten en alvast te beginnen met blozen. Het ‘ik drink alleen in het weekend’-praatje valt ook onder de flauwekuldiscussie, want bij doorvraag blijkt altijd het glas op de golfbaan alsmede de twee bij het bridgen en die éne op dat terrasje vergeten. Kortom: het is de hele week een vrolijk alcohol benevelde boel in zonnig Portugal, waar het drankje vaak de weemoed naar het natte vaderland laat verdwijnen! Dat vaderland waar soms toch alles beter is als je weer eens een halve middag in de rij voor de kassa bij de Aldi staat terwijl de caissière haar buurvrouw met rollator verwelkomt en uitgebreid de buurtperikelen gaat bespreken.
Trouwens, gesproken over de Aldi, vaak staan daar arme sloebers bij de ingang (tenzij ze net genoeg geld bij elkaar hebben gebietst voor een slobberbiertje en ergens in een hoek liggen) om u gewag te doen van hun miserabele leven en met de vraag of u door middel van een kleine bijdrage in harde euro’s hun dag tot heerlijkheid wilt verheffen zodat ze hun recept (wat steevast altijd thuis ligt) kunnen inwisselen voor het levensreddend medicijn!
Nou is uw medico de vriendelijkheid en goedheid zelve lieve fans en helpt iedereen graag een handje op weg naar een beter leven. Zo kocht ik kortgeleden drie heerlijk warme verse broodjes plus een paar pastel de nata’s voor zo’n minderbedeelde receptverzamelaar. Buiten gekomen overhandigde ik dat luxe pakket (aan een verbaasd gezicht) met een vriendelijk gebaar en een ‘aproveitar’, ‘geniet ervan’! Tien meter verder bij mijn auto aangekomen zag ik de beste man een poging doen mijn bijdrage te verkopen beste lezer (geen grap!). Zie hier de bittere ernst van een alcoolismo (verslaving)!
Doet me denken aan de man die tijdens zijn wandeling bij een bruggetje komt waar hij de waarschuwing leest: ‘Pas op! Deze brug is slechts veilig voor één persoon tegelijk’. Gerustgesteld loopt hij de brug op en zak er tot zijn grote verbazing toch plotseling doorheen.
De moraal van dit verhaal: een gewaarschuwd man geldt voor twee!
Hou dat in gedachte tijdens uw volgende gezellige natte haringparty met zakloopwedstrijd beste amigas e amigos!
Até o próximo domingo queridos leitores!
Uw dokter James Kildare!
P.S.
Altijd dronken is ook een geregeld leven – Er bestaan geen lelijke vrouwen, er is alleen te weinig alcohol – Als ik dronken ben, kijk ik met één oog naar God en met het andere naar de duivel – Een drankprobleem hebben betekent dat er geen drank in huis is – Ik sterf liever van de drank dan van de dorst – Drinken halveert je leven, maar je ziet dubbel zoveel – Ik ben geen probleemdrinker, ik maak er geen probleem van – In wijn zit wijsheid, in water pissen de kikkers – Half bezopen is een gebrek aan doorzettingsvermogen – Ik ben geen alcoholist, ik heb slechts een doseringsprobleem –
“We geven meer geld uit aan drank en tabak dan we aan onderwijs besteden. De drang om te ontsnappen aan onszelf is blijkbaar groter dan de drang naar ontwikkeling.“
Aldous Huxley.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Lees meer van The Portugal Post:
