Van alle verkiezingsposters voor de aanstaande verkiezingen is die van de VVD veruit de lolligste. De poster lijkt te bestaan uit een grote oranje pijl die in de richting van een volledig wit vlak wijst. In de pijl staat het logo van ’s lands grootste machtspartij en daaromheen de slogan waarmee de VVD hoopt de dreigende verkiezingsnederlaag af te wenden: ‘De VVD houdt koers’. Klinkt heel krachtig, natuurlijk, dat de VVD, wat er ook gebeurt, gewoon koers houdt. Met 140 kilometer per uur recht op een betonnen muur af? Gaat u rustig slapen – de VVD houdt koers! In sneltreinvaart met z’n allen de afgrond in? Geen zorgen – de VVD houdt koers! Waar die koers geacht wordt heen te leiden, wordt wijselijk maar in het midden gelaten. De pijl wijst naar rechts, de witte leegte in.
Het is (wellicht onbedoelde) eerlijkheid van een partij die in 2010 met veel bravoure nipt de verkiezingen won, en die sindsdien amechtig probeert te teren op een vals imago van standvastigheid en krachtdadigheid. In werkelijkheid zit de VVD alweer twee jaar muurvast in de grootste Nederlandse politieke deadlock sinds mensenheugenis: wat verkocht werd als een akkoord om Nederland door ‘de crisis’ te helpen, lijkt vooral een afspraak om samen te schuilen tot de bui over is. Het gaat anno 2015 wellicht iets beter met Nederland dan het ging in 2012, maar of dat aan het kabinet ligt is maar zeer de vraag, en als het aan het kabinet ligt, ligt het vermoedelijk niet aan de VVD.
De VVD heeft, afgezien van het mantra dat het allemaal veel goedkoper moet, geen idee waar men heen wil met Nederland: het zit op het pluche, en moddert wat aan. Ondertussen horen we vooral verhalen die we in Nederland niet horen willen: de net iets te nauwe banden met de diverse belanghebbenden en de daarbij horende foute feestjes; het zweterige gedraai, getalm en gekeutel van de partijtop als boven tafel komt wat onder de pet had horen te blijven; de arrogant-regenteske ‘het-komt-door-ons-maar-laten-we-vooruitkijken-en-geen-sorry-zeggen’-houding als het gaat om de aardgasbatenschade in Groningen; de cynische weigering van twee ministers om een door de kamer genomen besluit uit te voeren; vandaag de malle, slecht beargumenteerde draai om het voorstel voor constitutionele toetsing toch maar wel de nek om te draaien.
Maar goed. De VVD kondigt dus aan koers te zullen houden en op de ingeslagen weg door te zullen gaan. Dat belooft wat – niemand kan straks zeggen dat de VVD niet eerlijk gewaarschuwd heeft. Toch stemt het vooral somber: realistisch gezien zit deze club, die volledig gevangen zit in het nu, allergisch is voor ‘vergezichten’ over de toekomst, en die geen enkele feeling heeft met Jan Modaal, de komende jaren in dit land mede aan de knoppen. Dat is wellicht goed voor de multinationals en de begrotingscijfertjes, maar ronduit slecht voor Nederland. Politiek gaat over de samenleving, niet over de economie.
Ergens krijg ik soms zelfs alweer een beetje heimwee naar het CDA (heel even maar, en dan visualiseert zich Maxime Verhagen, en is het weg). Het CDA is ook rechts, maar daar zingen ergens nog idealen rond waar ook echte mensen in voorkomen; als het CDA zich zou kunnen heruitvinden als grote en geloofwaardige middenpartij (tip: hysterisch brullen over de Islam hoort daar niet bij) zou Nederland er een stuk regeerbaarder op worden. En eigenlijk zijn we daar geloof ik wel een beetje aan toe, in Nederland.
