Het Westen loopt een ongekend veiligheidsrisico door de Islamitische Staat (ISIS) af te doen als een stoffige variant op een Spielberg film. De media besteden veel aandacht aan ISIS, maar falen desondanks om ons te laten zien en voelen waar het echt om gaat. De barbaarse filmpjes van onthoofdingen, mensen die levend verbrand worden en andere martelingen appelleren aan sensatiezucht en zijn goed voor de kijkcijfers. Als het te dichtbij komt, klikken we ze weg en gaan over tot de orde van de dag.
Een veelgebruikte strategie om deze verschrikkingen mentaal op afstand te houden is de Islamitische Staat als ‘on-islamitisch’ te bestempelen en te concluderen dat het over een groep fanatieke loonies gaat die elkaar hebben gevonden in de zandbak; ‘gaat wel weer over’. Niks is echter minder waar. De Islamitische Staat is ‘het beloofde land’ en we kunnen ons als rationele westerlingen bijna geen voorstelling maken van haar haast primitieve aantrekkingskracht op de vele moslims op deze aardbol. Het is de typisch westerse arrogantie om te denken dat de hele wereld denkt, voelt en handelt zoals wij.
Graeme Wood, lector politicologie aan de Yale-universiteit en schrijver, analyseert in het artikel ‘What ISIS really wants’, in The Atlantic, op accurate wijze wat er daadwerkelijk speelt. De enthousiaste reacties van vele ISIS-aanhangers, die zich eindelijk serieus genomen voelen door dit stuk, bevestigen dat Wood op z’n minst ‘warm’ is.
In tegenstelling tot Al-Qaeda, een diffuus netwerk autonome cellen, is de Islamitische Staat een kalifaat. Deze ultraorthodoxe staatsvorm is op 5 juli 2014 uitgeroepen door Baghadi, de kalief, in zijn ‘Mosul preek’. Volgens Soenitische bronnen is Baghadi de achtste kalief, van de in totaal 12 kaliefen die zijn voorspeld. De aantrekkingskracht van het kalifaat en de kalief is ongekend en vanuit de hele wereld trekken tienduizenden moslims naar de Islamitische Staat. Sommigen verbranden demonstratief hun paspoorten van het land van herkomst, om hun devotie ten aanzien van de Islamitische Staat te onderstrepen.
Het laatste kalifaat bestond ten tijde van het Ottomaanse Rijk, met haar hoogtepunt in de 16e eeuw. Als de mogelijkheid zich voordoet om een kalifaat te vestigen dan doe je dit als moslim, anders ben je zondig. Ook zijn alle moslims theoretisch verplicht om te emigreren naar het land waar de Sharia wordt gehandhaafd, zoals in de Islamitische Staat uiteraard gebeurt. De Sharia kennen we uit landen zoals Saudi-Arabië, waar vooral de lijf- en doodstraffen volgens de Sharia worden toegepast. Echte en complete Sharia betreft een heel pakket aan sociale zekerheden, inclusief onderdak, kleding en voedsel, sociale verplichtingen.
De Islamitische Staat is allesbehalve achterlijk ondanks haar middeleeuwse karakter. Eeuwenoude moslimtradities worden juist doelbewust in ere hersteld en het doel is een zo zuiver mogelijke islamitische staat. Zoals Paul Brill recent opmerkte in zijn column in de NRC: ‘IS is niet onislamitisch, maar hyperislamitisch’. Brill:
“IS-leiders opereren vanuit een uitgesproken theologische visie en volgen de profetieën en voorschriften van Mohammed met ijzingwekkende punctualiteit.”
Het is ook een potentieel gevaarlijke tendens om ons gebrek aan religieuze passie en toewijding te projecteren op ISIS. Wij voelen deze rudimentaire impulsen hoogstens nog tijdens het WK, als ‘onze jongens’ de wereldbeker moeten winnen. Miljoenen moslims over de hele wereld voelen deze devotie dagelijks en dat is potentieel gevaarlijk voor het Westen.
Maar kunnen we dan niet praten met ISIS? Nee. Deelnemen aan democratische en diplomatieke onderhandelingsactiviteiten en het erkennen van gezagsorganen zoals de VN is zondig ‘ shirk’, want daarmee wordt menselijk gezag boven het gezag van God gesteld.
Een complete maatschappij opbouwen, gebruikmakend van moderne middelen zoals sociale media. Verder erkent ISIS geen grenzen, het langer dan tien jaar erkennen van de grenzen van het kalifaat is tegen de regels en wordt beschouwd als ideologische suïcide.
Onder de overige heilige plichten vallen het opsporen en vermoorden van afvalligen, zoals christenen, joden, homoseksuelen en moslims die niet deugen. “We will conquer your Rome, break your crosses, and enslave your women”, aldus Adnani, één van de woordvoerders van ISIS. Dat dit geen loze beloftes zijn bewijst het gruwelijke lot van de Yazidi’s en andersdenkenden dat ons bijna dagelijks confronteert met een hele andere realiteit dan wij gewend zijn. De vijand angst aanjagen met martelingen, zoals onthoofdingen en levend verbranden, is simpelweg onderdeel van de oorlogswetten van de islam.
Het uiteindelijke doel van de Islamitische Staat is volledige wereldheerschappij en de profetieën, waarin de Apocalyps een cruciale rol speelt, zijn hierin bepalend. Volgens de profetie zal er op een gegeven moment een messiaanse figuur (de Mahdi) opstaan, die de moslims naar de grote overwinning zal leiden. Volgens de profeet is Dabiq, een plaats in de buurt van Aleppo in Syrië, de strategische plaats voor de grote strijd met ‘Rome’. Dat wil zeggen: de plaats waar de moslims de ongelovige strijders of kruisvaarders zullen ontmoeten en verslaan. Waar Rome precies voor staat blijft onderwerp van debat. Suggesties zijn de Turkse republiek of de Amerikanen.
In zijn column voor Geenstijl stelt professor Hans Jansen dat ‘moslims geloven, of horen te geloven, dat hun profeet Mohammed heeft voorzegd dat Rome na Constantinopel aan de beurt zou komen. De Arabieren hebben in de 7de eeuw Antiochië en Alexandrië veroverd, de Turken Constantinopel in de 15de. Als de huidige Islamitische Staat Rome weet te veroveren, is niet alleen het bewijs geleverd dat Mohammed gelijk had, maar ook dat de kalief van de nieuwe Islamitische Staat een waardige opvolger is van de grote kaliefen uit het verleden. De islamitische bevlogenheid zal uitdijen als nimmer tevoren’.
Dit heeft niets te maken met bangmakerij of terreur, dit is gewoon het ten uitvoer brengen van een heilige opdracht, die gefaciliteerd wordt vanuit het kalifaat.
Het Westen vraagt voortdurend van moslims om afstand te nemen van de Islamitische Staat. Dit is welhaast een onmogelijke vraag, omdat veel moslims met het eventueel afkeuren van de Islamitische Staat ingaan tegen de heilige wensen en wetten van de profeet.
De enige optie zou zijn dat je erkent dat traditionele regels van de islam niet langer meer geldig zijn. Een moslim kan immers niet moslim zijn als hij de regels schendt, je kan niet een beetje moslim zijn. Vergelijk het met een niet-praktiserende vegetariër: die bestaat niet.
Al in 2011 was het duidelijk dat er voorbereidingen werden getroffen om een kalifaat te organiseren volgens de profetische methodologie. Het toenmalige vacuüm in Syrië en Irak was de ideale voedingsbodem voor het huidige kalifaat. Het Westen heeft tot nu toe de ernst van deze ontwikkeling schromelijk onderschat en heeft haar in feite gestimuleerd door het vacuüm destijds te laten ontstaan in de regio.
Het Westen heeft nu een groot dilemma: door ten strijde te trekken tegen het kalifaat zal ISIS alleen maar meer aanhangers krijgen en zal de toestroom naar de Islamitische Staat toenemen: ‘ zie je wel, het Westen is tegen de Islam’. De Islamitische Staat daagt het Westen in feite uit om de heilige strijd volgens de profetie te kunnen voeren.
Is het tij nog te keren? Als ISIS haar grip verliest op Syrisch en Iraaks grondgebied, dan verliest ze haar macht. Op dit moment is er een ideologische kloof tussen IS en Al-Qaeda, maar mocht die gedicht worden dan zou dit een zeer gevaarlijke ontwikkeling kunnen vormen.
De enige mogelijkheid is om ISIS te laten doodbloeden. Haar positie is niet rooskleurig: er zijn geen alliantiepartners en ISIS heeft bepaald geen vruchtbaar gebied uitgekozen.
Maar het allerbelangrijkste is dat het Westen haar arrogante oogkleppen afzet en haar naïviteit loslaat. We moeten de confrontatie met de realiteit aangaan, ook al is deze barbaars. Als we dit nalaten dan haalt de realiteit ons zelf in en die is pas barbaars.
