Als u bij ING bankiert en nooit naar uw bankrekening kijkt omdat alle overboekingen via automatische incasso’s verlopen raad ik u aan even te checken of u niet onlangs een bedrag bent kwijtgeraakt aan onterecht afgeboekte stortings- of opnamekosten.
Door een technisch probleem heeft de ING-bank op 29 april 2022 bij een groot aantal rekeninghouders een greep in de kas gedaan. Zonder dat zij geld opnamen of stortten werd hun rekening belast met voor zulke transacties gebruikelijke kosten. En dat in een veelvoud van één transactie. De getroffen klanten werden niet ingelicht. Ook kreeg niemand bericht dat ING werkt aan een oplossing van het probleem en daar tot 5 mei 2022 voor nodig heeft.
Zonder dat de klanten het weten spelen zij dus een week (van 29 april tot en met 5 mei) voor leenheer van de bank. Per klant gaat het om relatief geringe bedragen -zelf werd ik voor 24 euro (vier afboekingen van ieder zes euro) getild- maar het totaal zal flink optellen. ING heeft immers acht miljoen rekeninghouders. Als daarvan de helft getroffen is door deze onbedoelde inbraak en allen hetzelfde bedrag kwijtraakten als ik hebben we het al over 96 miljoen euro. Een kleine honderd miljoen, gratis en voor niks door de rekeninghouders aan ING ter beschikking gesteld zonder dat zij zich daarvan bewust waren. Misschien is het bedrag nog wel hoger. ING wil geen informatie verstrekken.
Artikel gaat verder na afbeelding.
Geert Dales’ onterechte afboekingen.
Wie bij ING een lening sluit, rood staat op de rekening-courant of een debetstand heeft op de creditcard betaalt al gauw 10% rente, of meer. En waag het niet een betalingstermijn te overschrijden. ING zelf drukt niet alleen heimelijk geld van de klandizie een week lang achterover, maar komt ook met geen enkele vergoeding over de brug. De rente over 100 miljoen tegen het tarief dat klanten moeten betalen is op jaarbasis 10 miljoen. Per week dus zo’n 200.000 euro. Dat is grofweg het voordeel dat ING, zou het een reguliere klant zijn, heeft genoten door met de handen in andermans kas te zitten. Misschien wel het dubbele. Dat steekt ING zonder schaamte in eigen zak. Over van alles en nog wat stuurt de bank mails naar de rekeninghouders (‘Beschikbare geldautomaten bij jou in de buurt’ of ‘‘Ook oplichters shoppen online tijdens de feestdagen’), maar hierover zweeg en zwijgt de bank. Excuses kwamen er ook niet. Een leuke goedmaker evenmin.
Sterker nog, gevraagd naar een eventueel gebaar richting de getroffen klanten antwoordde persvoorlichter Aram Goudsmit:
“Wij werken keihard aan het herstellen van de onterechte kostenboekingen. We zullen de klanten voor deze kosten vergoeden.”
Met andere woorden: ING geeft de klanten hun eigen geld terug en noemt dat ‘het vergoeden van de kosten’. Moet een dief eens proberen als verdediging, wanneer hij voor het hekje staat. “Sorry, Edelachtbare, het was niet fraai wat ik deed, maar ik heb de buit terugbetaald. De kosten zijn dus vergoed”. “Mooi, meneer. Dan spreek ik u vrij.”
Voor talloze ING-cliënten zal het tijdelijk wegvallen van enkele tientjes geen probleem zijn. De 24 euro die ING mij afpakte kan ik wel een weekje missen. Maar voor een bijstandsmoeder -en ook die bankieren bij ING- is het de helft van het huishoudbudget voor een week. Tel daarbij op de narigheid die kan ontstaan als door zulk onverhoeds inbreken in je bankrekening een belangrijke incasso niet wordt uitgevoerd wegens saldotekort en je ziet een mini-toeslagenaffaire opdoemen. Overdreven? Vraag maar even aan de slachtoffers van die affaire. Lang niet iedereen is alert op het verloop van de bankrekening. Juist degenen met financiële problemen hebben de neiging de kop in het zand te steken in plaats van het saldo nauwlettend te volgen en proactief te handelen. Gelet op de povere reactie van de bank om opheldering over de kwestie denk ik niet dat bij ING op het netvlies staat welke problemen deze handelwijze kan veroorzaken in individuele gevallen.
Bij monde van woordvoerder Aram Goudsmit liet ING weten te werken aan een oplossing maar geen vragen over de oorzaak, het aantal getroffen klanten en de omvang van het onterecht geïncasseerde bedrag te willen beantwoorden. Zo kennen we de bank weer. “De klanten kunnen en mogen verwachten dat wij integer handelen’” pocht ING in zijn ‘Orange Code’, een document vol ronkende tekst over transparantie, ethiek en integriteit. Al die verhaaltjes kunnen rechtstreeks naar de prullenmand als je de clientèle volledig in het ongewisse laat over zo’n zaak en een paar nette vragen niet wenst te beantwoorden. Iedereen zal er begrip voor hebben dat dingen fout kunnen lopen. Maar doe er niet zo stiekem over, ING!
Lees ook van Geert Dales:
