Maleisië is een land van contrasten. Terwijl homoseksualiteit ten strengste verboden is, zijn gaybars in overvloed aanwezig. Geslachtsveranderingen zijn onmogelijk, maar tal van transseksuelen paraderen over de straten van Kuala Lumpur. Maleisië staat op nummer 98 van de Gender Gap Index, maar het aantal vrouwelijke bankdirecteurs groeit gestaag. Is de vrijheid in het Islamitische land Maleisië wel zo beperkt als we denken? En hoe zit het met het ‘vrije’ Nederland?
Sodomie is ten strengste verboden in Maleisië; mannen die anale seks hebben met elkaar riskeren zo’n twintig jaar celstraf. In praktijk wordt bijna niemand berecht voor deze ‘ongepaste intimiteit’, maar helaas werd oppositieleider Anwar Ibrahim wel aangeklaagd. Maleisië was in rep en roer toen de rechter op 9 januari 2012 uitspraak deed. Burgers uit alle streken van Maleisië verzamelden zich in Kuala Lumpur om de oppositieleider hun steun te betuigen. De vreugde kon niet op toen Anwar Ibrahim werd vrijgesproken.
Mannen met hakken
Maar in praktijk is een leven als homoseksueel in Maleisië niet ondenkbaar. Je kan best homoseksueel zijn, als je het maar niet hardop zegt. Duizenden homoseksuelen zoeken daarom uitvlucht in de talloze gaybars die Maleisië rijk is. De eigenaren van deze bars stoppen de overheid wat extra geld toe en profileren zichzelf als reguliere discotheek. Verder wordt er niet raar opgekeken als twee mannen hand in hand met elkaar lopen; dat zijn gewoon goede vrienden.
Transseksuelen hebben het niet makkelijk in Maleisië. De sekse aangegeven in het paspoort mag meestal niet veranderd worden, met alle gevolgen van dien. Crossdressing is in principe niet strafbaar, maar mannen gekleed in vrouwenkleding kunnen wel een boete krijgen voor ‘openbare onfatsoenlijkheid’. In 2009 bijvoorbeeld kregen zes mannen een boete van 25 ringgit (€6) voor het dragen van vrouwenkleding. De Maleisiërs lijken zich hier echter niet veel van aan te trekken. Transseksuelen, travestieten, crossdressers en mannen met hakken flaneren met trots door de hoofdstad Kuala Lumpur. En dat op klaarlichte dag.
Gehoorzame vrouwen
In Maleisië zijn er veel vrouwen die topfuncties vervullen. Vooral in het Islamitisch bankieren zijn veel vrouwelijke directeurs te vinden. Een glazen plafond, daar hebben zij nog nooit van gehoord.
Toch zijn er ook veel vrouwen in Maleisië die het gehoorzamen aan hun man als hun belangrijkste taak zien. The Obedient Wives Club is een Islamitische organisatie die vrouwen leert om zoveel mogelijk in de behoeftes van haar man te voorzien. Want een tevreden man duikt niet met andere vrouwen het bed in, althans, niet met een vrouw die niet zijn vrouw is.
Weigerambtenaar
Maar in Nederland zit het allemaal goed. Amsterdam is bekroond tot gay capital en transseksuelen zie je zat op de Regulierdwarsstraat. Vrouwen en mannen hebben gelijke rechten en Dolle Mina– bewegingen zijn passé, want de Nederlandse vrouw is geëmancipeerd. Vrijheid en blijheid in Nederland.
Nederland staat op nummer 17 van de Gender Gap Index, maar vrouwen in topposities zijn nog steeds schaars en mannen krijgen gemiddeld 18 procent meer betaald voor dezelfde functies. Homo’s zijn alleen oké zolang ze ‘normaal’ doen en ze mogen wel trouwen, maar niet bij de weigerambtenaar. Geweld tegen homoseksuelen is nog steeds aan de orde van de dag, voorlichting over homoseksualiteit wordt door sommige middelbare scholen geweigerd en we zien liever geen transgendermodellen in HEMA- bh’s terwijl we op de bus staan te wachten. Oh, en mannen op hakken of in jurken – dat hoort hier gewoon niet.
De auteurs studeren Communicatiewetenschap aan de UvA. Onder de titel Xenofilie publiceert DeJaap stukken van studenten die op journalistieke reis in het buitenland zijn geweest.
