Het oude formaat zal heel snel vergeten zijn en lijkt nu al iets uit een ver verleden, de twintigste eeuw of zo. Je moet je afvragen waarom de Volkskrant zo lang heeft gewacht maar de vraag stellen is ‘m beantwoorden: angst. Alles wees erop dat ’t moest gebeuren maar ja, het is ook best eng natuurlijk. Een heel gedoe en een stap in ’t ongewisse. Als een blad op een rivier heeft de redactie zich dus naar deze beslissing laten voeren. En eerlijk is eerlijk, nu het vrouwtje overgestoken is ziet de krant er goed, correct en degelijk uit. Dat komt doordat er behalve het formaat niets veranderd is.
En dat vind ik nou net zo jammer. Je zou zeggen: ‘Maak van de gelegenheid gebruik en geef dat ding een frisse facelift.’ Beetje web-look had gekund, misschien wat vrolijke kleuren. Ik ben geen krantenmaker van beroep, ik moet me helaas behelpen met digitaal uitgeven en daarmee mis ik ongetwijfeld een hele hoop pret maar hoe moeilijk kan het zijn? Zet me een middag met wat koffie in een hok en ik kom met een krant die je meer zin geeft om de dag eens lekker aan te pakken dan deze spiksplinternieuwe duffe Volkskrant.
Inspiratie
Je zou denken dat je na jaren dezelfde Volkskranten maken vol zit met ideeën over een lekkere moderne nieuwe uitstraling. Niet dus. Of de inspiratie ontbreekt of, en dat is waarschijnlijker, er is na veel beraad besloten dat het wel even welletjes is zo. Niet teveel hooi op de vork, de burger raakt ontheemd van verandering en we kunnen niet riskeren de beleving van de lezer zo radicaal op z’n kop te zetten. Dit kunt u aan, net.
Helaas, een gemiste kans. Wat rest is een keurige nieuwe tabloid Volkskrant en die pulkt bij deze jury toch een 7,5 bij elkaar omdat het een hoognodige verbetering is. We zijn weer zo’n ouderwets kamerbreed ding kwijt en daar mogen we toch een beetje blij mee zijn.
