Media hebben ook zo hun belangen bij verkiezingen. Ze hopen op grote aantallen kijkers om zo tegenover concurrenten, o pardon collega’s te kunnen scoren. Het programma Pauw haalde veel minder kijkers dan gedacht en dat baart zorgen. Voor de televisieprogramma’s die verkiezingsdebatten maken en juist ook voor de politieke partijen. De partijleiders hopen dat ze aan een groot publiek hun slogans kunnen slijten. De kiezers lijken zo langzamerhand moe te worden van al dat gedoe en gehannes.
Goed, de actualiteitenrubriek EenVandaag gooit er een paar dagen voor de verkiezingen twee debatten tegenaan, gesteund door het opiniepanel dat een aantal verrassende vragen heeft bedacht om de debatten te omlijsten. Hebben de kiezers nog vertrouwen in de partijleiders? Deze vraag legt EenVandaag voor aan leden van het zogenoemde opiniepanel van de actualiteitenrubriek. Ook wil men antwoord op de vraag of kiezers al benul hebben op welke partij ze gaan stemmen en welke rol de landelijke politiek speelt bij hun stemkeuze. Hiermee denkt de rubriek te kunnen scoren vanwege de extra debatten op zaterdag 14 maart – vandaag dus – tussen SP-leider Roemer en Sybrand Buma van het CDA en maandag 16 maart een debat tussen PVV-fractieleider Geert Wilders en Alexander Pechtold van D66. Het zijn maar twee debatten, alleen tussen de leiders van de oppositiepartijen. Het coalitie-duo Mark Rutte en Diederik Samsom heeft er geen trek in en wacht tot 18 maart op het laatste grote verkiezingsdebat bij de NOS. De vragen gaan ook over de positieve en negatieve eigenschappen van leiders van de zes grootste partijen in ons land. Nog maar even op een rijtje: Rutte, VVD-Samsom, PvdA- Wilders, PVV- Pechtold, D66- Buma, CDA- Roemer, SP.
Hebben kiezers nu wel of geen vertrouwen in de genoemde zes partijleiders? Ook wordt gevraagd wie dé oppositieleider is in de Tweede Kamer. De fractieleiders van christelijke huize staan er ook bij, Slob en Van der Staaij. Wat hebben die vragen nu eigenlijk te maken met waar het deze keer allemaal om gaat op 18 maart, de Provinciale Statenverkiezingen? Ik blijf het antwoord schuldig. Wie zou de beste premier zijn van de partijleiders, is de volgende vraag. Tja, we kennen Rutte en die heeft het nou niet bepaald goed gedaan, toch? Hypotheekrenteaftrek, 1000 euro terug aan de Nederlander, de afhandeling van de ramp met de MH17, de akkefietjes met het Veiligheids-duo Opstelten en Teeven en de zorg. En dan nog het voortdurend weglachen van de problemen over Griekenland. En Rutte heeft woede-uitbarstingen net zoals Samsom, die bij zijn campagne strooit met namen van anderen die het in zijn ogen zo goed doen. Ook zijn kadaverdiscipline in de fractie voelt niet lekker. Het lijkt me dat kiezers daar niet zo heel veel mee kunnen. Roemer als premier, Buma als premier, Pechtold als premier en Wilders als premier? Ze zouden best graag willen, vooral Alexander de Grote van D66, maar capaciteiten? Geen van deze zes kandidaat-premiers komen in mijn ogen in aanmerking.
Dan komt de hamvraag: ben ik van plan om wel of niet te stemmen? Er zijn diverse mogelijkheden: ik ga zeker stemmen, ik ga waarschijnlijk stemmen, ik ga waarschijnlijk niet stemmen, ik ga zeker niet stemmen of ik weet het nog niet. Ik weet dat ik mag stemmen, maar ik weet het nog steeds niet.
Dan de langverwachte vraag of de regeringspartijen van VVD en PvdA samen met D66, CU en SGP na de verkiezingen een meerderheid zullen krijgen in de Eerste Kamer of niet. Daar hoef ik niet lang over na te denken. Resoluut vul ik in: nee. Dit lijkt me een slechte zaak voor Nederland. Partijen die proberen als oppositiepartijen geen oppositie bedrijven maar het kabinet uit machtsoverwegingen steunen, voelt niet lekker. De volgende hamvraag is cruciaal: Stel dat de VVD en de PvdA samen met de zogenaamde Constructieve Drie geen meerderheid in de Eerste Kamer halen, moet het kabinet dan opstappen? Is de vraag stellen ook de vraag beantwoorden? Ja, dus. Dan een vraag wie er in Nederland banen moet creëren. De overheid of het bedrijfsleven. Wat mij betreft moeten beiden dit doen. De meeste banen komen vanuit het bedrijfsleven. De overheid veroorzaakt banenverlies door een hard bezuinigingsbeleid. Het gaat nog steeds niet goed met de werkgelegenheid en in tal van sectoren neemt de werkloosheid fors toe, bijvoorbeeld in de zorg.
Ja en dan Europa. Of de Europese Unie voor- of nadelen oplevert. Vragen, vragen en vragen. Hoeveel columns moeten daar nog over worden geschreven om daar een goed antwoord voor te bedenken? De economie, de veiligheid, de migratie, de werkgelegenheid, de economie. En dan nog Frankrijk met een begrotingstekort en de Griekse problemen. Het kost handen met geld. Dan de vraag of er dit jaar een terroristische aanslag door radicale moslims wordt gepleegd in Nederland of niet. Rutte c.s. kunnen geen enkele garantie geven dat dit niet gebeurt. Of ik het verwacht … het is geen vraag of het gaat gebeuren, maar wanneer. Dan de zorg. Moet er marktwerking komen om door concurrentie de kwaliteit te verbeteren en de prijzen laag blijven of juist geen marktwerking omdat de kosten belangrijker worden dan de kwaliteit van zorg? Ik denk dat ik eerst nog maar even bel met minister Schippers.
Wel of geen extra bezuinigingen wordt de leden van het opiniepanel voorgelegd. Ik voel me een beetje een kabinetsformateur. Alleen, ik heb geen vooruitzichten op het pluche of een machtspositie waar dan ook. Wat betekenen extra bezuinigingen: meer lasten voor de burger en grotere werkloosheid? Dus nee, geen extra bezuinigingen. Of wacht even, in ruil voor belastingverlaging? Maar voor wie dan wel? Dat was de laatste vraag en dan vraag je je af wat het nut is van de uitkomsten met al die vragen. Gaan kiezers ineens wel stemmen of juist niet? Weten kiezers nu in een keer wél op welke partij ze gaan stemmen? Mij heeft deze ondervraging door het opiniepanel van EenVandaag nog steeds niet geholpen met wat ik ga doen op 18 maart.
Over welke verkiezingen gaat het ook alweer?
