Voor mijn oud-collega Marc was ik ongetwijfeld een onopvallende verschijning: zomaar een collega die hij eens in de zoveel tijd sprak. Hij zou zich mij ongetwijfeld niet meer herinneren als ik hem niet de waarheid had verteld. Toen hij bij mijn werk weg was, schreef ik hem een brief dat ik verliefd op hem was. Natuurlijk kwam er geen antwoord, maar ik had ook geen antwoord verwacht. Is dit niet een effectieve manier om jezelf onsterfelijk te maken? Eigenlijk was Marc een heel oppervlakkig contact die me normaliter allang was vergeten, maar nu zal hij elke keer als ergens het woord ‘homo’ valt aan mij terugdenken. Of maakte ik mezelf onsterfelijk belachelijk? Marc was duidelijk hetero, had een vriendin en dikke vrienden waren we ook al niet. Wat had mijn opdringerige onthulling op moeten leveren?
‘Voor jou werkt dat natuurlijk niet zo’
Ik durfde mijn geheim pas te onthullen toen Marc al twee jaar weg was bij het werk, en het geen enkele consequentie meer kon hebben. Ik wilde zeker zijn dat ik Marc nooit meer zou zien. Het liep natuurlijk anders. Marc dook vrij snel na mijn bekentenis weer op, toen ik hem steeds in de trein zag. Marc zat altijd in de derde coupé van de dubbeldekker, beneden. De eerste keer ging ik door de grond, maar daarna werd het contact weer normaal. Of niet?
Marc en ik hebben elkaar in de trein beter leren kennen dan voorheen op het werk. We zagen elkaar drie keer per week op dezelfde plek. Marc was niet veranderd: hij was opgewekt en had nog altijd dezelfde aftershave. We spraken over de actualiteit, mijn studie of zijn werk. Privézaken bespraken we nooit want dat lag te gevoelig. Slechts een keer noemde hij in een bijzin zijn vriendin, en voegde losjes toe: “oh ja, voor jou werkt dat natuurlijk niet zo”. Marc wilde me laten geloven dat hij mijn inmiddels weer opgelaaide verliefdheid was vergeten.
Onbespreekbare liefde
Dat heteromannen niets moeten hebben van homo’s die seksueel in hen geïnteresseerd zijn, dat wist ik al. Maar hetero’s kunnen ook niet met homoseksuele verliefdheid omgaan. Seksuele lust is niet nodig om heteromannen in verlegenheid en verwarring te brengen, eenvoudige vlinders in een homobuik volstaan.
Marc vond homoseksualiteit als algemeen fenomeen ongetwijfeld prima. Marc had me er ooit naar gevraagd, en leek er geen probleem mee te hebben. Maar het werd zeker wel een probleem toen Marc erachter kwam dat hij een jaar met een jongen had gewerkt die verliefd op hem was. En al helemaal toen hij merkte dat die jongen twee jaar later eigenlijk nog precies hetzelfde voelde. Mijn betekenis was te persoonlijk, te dichtbij, te verwarrend en Marc kon er praktisch ook niets mee. Marc’s oplossing was: negeren. Als je het er niet over hebt, dan bestaat het ook niet, nietwaar?
Na mijn liefdesverklaring voelde ik me altijd opgelaten bij Marc. Maar achteraf denk ik dat hij zich meer opgelaten voelde dan ik.
Voor DeJaap schrijft Joost wekelijks over zijn leven, liefde en relaties. Joost is een pseudoniem. Zijn echte naam is bij de redactie bekend. Ook alle andere namen zijn gefingeerd.
