‘We hebben het niet geweten’ is het bekende verweer als het gaat over de massamoord op de Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Het zal altijd de vraag blijven in hoeverre de mensen in die tijd daadwerkelijk van alle gruwelen op de hoogte waren. Of hielden velen misschien liever de ogen gesloten uit angst, schaamte of ontkenning? Deze ontkenning geldt trouwens ook voor de Joden zelf, die soms het idee hadden dat ze op bootcamp gingen in plaats van naar een vernietigingskamp, getuige sommige dagboekfragmenten.
Hitler wist als geen ander de Jodenhaat vakkundig aan te wakkeren, door op meesterlijke wijze paranoïde gevoelens te stimuleren: de Joden zijn overal, ze hebben geen land en strijken als parasieten overal neer. Ze pikken onze banen in en domineren allerlei belangrijke maatschappelijk zaken zoals banken, kunst en media.
Dat Hitler ‘slechts met woorden’ de massa in beweging heeft gekregen om heel veel Joden te vermoorden, is pas achteraf in zijn volle omvang duidelijk geworden. Of het er exact vijf of zes miljoen zijn geweest lijkt me een epidemiologische uitdaging, maar dat terzijde.
Het lijkt er op alsof eens in de zoveel tijd de grond vruchtbaar genoeg is om het altijd sluimerende antisemitisme weer in daden om te zetten, getuige de herhaaldelijke episodes van Jodenvervolgingen door de geschiedenis heen.
Hoe staan we er momenteel voor in deze treurige cyclus? Joden hebben nog steeds een lastig imago, maar nú zwerven ze niet meer als ‘parasieten’ door Europa, maar hebben ze een eigen land. Laat dat nou déze keer het probleem zijn!
De negatieve framing is heden ten dage niet afkomstig van de nazi’s, maar uit de moslimwereld, waarin Joden en masse bestempeld worden als Zionisten. Palestina staat hierbij symbool voor al het denkbare onrecht tegen medemoslims. Dat het hier om een symboolfunctie gaat moge duidelijk zijn, want bij moordpartijen in Syrië, Irak en Darfur bleef het angstvallig stil vanuit de moslimwereld. Voor het gemak worden Joden en Israëliërs allemaal over één Zionistische kam geschoren, dat haat een stuk makkelijker. Net als bij het christelijk antisemitisme ligt er een religieuze wortel ten grondslag aan het islamitisch antisemitisme, Joden zijn al een paar eeuwen de vijand van Allah en de islam omdat zij Mohammed niet erkennen als de Profeet.
Dat het inmiddels niet meer alleen bij woorden blijft, blijkt uit de duidelijke toename van geweldsincidenten tegen Joden. Het Israëlisch Counter-Terrorism Bureau maakt zich dan ook terecht zorgen over de risico’s die joden wereldwijd lopen om het slachtoffer te worden van geweld.
Er zijn inmiddels ook voldoende studies die aantonen dat zo’n 40% van de moslims er uitgesproken antisemitische overtuigingen op nahoudt. Dat betekent vanuit dat perspectief alleen al in Nederland zo’n 400.000 antisemieten.
Ondanks het feit dat de massa-immigratie behalve couscous ook antisemitisme heeft geïmporteerd, richten politiek correcte stromingen zich echter liever op de zogenaamde islamofobie. Vanuit een fobie gaan mensen echter niet gauw op pad om anderen te vermoorden. Mensen die fobisch zijn doen er juist alles aan om de angstaanjagende prikkel te ontlopen.
Van nature kiest de mens meestal het pad van de minste weerstand. Dat betekent wegkijken, ontkennen of afleiding zoeken. Met zoveel roeptoeters en maatschappelijke overprikkeling is dat in onze tijd bepaald niet zo moeilijk. In de jaren dertig zal niemand bij navragen hebben aangegeven dat het stilaan tijd werd voor de gaskamers, toch werden ze op een dag gebouwd, gewoon door diezelfde mensen.
Het islamitisch antisemitisme is inmiddels niet meer uit te roeien, vrees ik. De bescherming zal in de eerste plaats van de Nederlanders komen die Jodenhaat niet tolereren en publiekelijk afstand nemen van eventuele uitingen hiervan. Dat betekent dat je geen antisemitisme duldt tijdens een demonstratie in je stad, dat je mensen die bekendstaan om antisemitische overtuigingen geen podium geeft. En dus ook dat je als publieke omroep niet klakkeloos accepteert dat een zogenaamde Midden-Oostendeskundige de leuze ‘vervloekt de Joden’ als de normaalste zaak van de wereld presenteert. Of dat je het geschiedenisonderwijs gaat aanpassen om moslimleerlingen niet voor het hoofd te stoten met de Holocaust.
Wat kunnen we dan wel doen? Allemaal een Jodenster gaan dragen? Solidariteit zit ‘m waarschijnlijk meer in bewustzijn, afstand nemen van schadelijke overtuigingen, niet meelopen met een politiek-correcte massa en je verantwoordelijkheid nemen als dit van je gevraagd wordt, zonder wegkijken. We weten het nu wel, laten we deze keer ons geweten zuiver houden.
