Recensie

Waarom is Familie Kruys van Linda de Mol zo’n succes?

30-03-2015 17:30

Naar de nieuwe serie van Linda de Mol, Familie Kruys, keken gisteren 2,4 miljoen mensen. Terwijl op twitter de reacties wisselend waren, schakelden er dus ongekend veel mensen in op de nieuwe dramaserie die geregisseerd is door Will Koopman. Je zou de feelgoodserie kunnen wegzetten als een gemakkelijke rip-off van Modern Family zoals veel op internet gebeurt, maar dan nog blijft de vraag staan: waarom kijken er zoveel mensen naar deze dramaserie?

Linda, Linda, Linda

Zet Linda de Mol op de voorkant van je slechtlopende magazine en het verkoopt als een tierelier. En dat is precies wat omroepbladen en kranten op grote schaal deden de afgelopen weken. De Mol heeft geen persteam nodig, maar een klein agendaatje waarin ze wat namen opschrijft, ze kan alle media uitkiezen. Dus vertelde ze op haar eigen manier (de methode Linda de Mol qua interview: het lijkt alsof je heel wat loslaat over je privéleven, maar in werkelijkheid zijn het slechts flarden) over de serie, steeds op een klein beetje andere manier om iedereen tevreden te houden. Via De Telegraaf, Late Night, AD en Veronica Magazine bereikte ze heel Nederland. Linda de Mol is AAA qua mediawaarde en dat betekent – simpel gezegd – dat ze elk moment van de dag, bij no matter what-programma kan aanschuiven om over ‘wat dan ook’ te praten.

De goede timing in het after BZV-tijdperk

Op zondagavond schakelden de afgelopen weken meer dan 4 miljoen mensen in bij Yvon en haar bijzondere boeren. Die mensen gaan niet vanaf gisteren massaal naar de kroeg, Het Concertgebouw of de boekwinkel om de nieuwe Wieringa te lezen (bovendien is er geen winkel open). Die kijkers zoeken – wat je zegt ben je zelf – met behulp van hun afstandsbediening fanatiek rond of er ergens nog iets te vinden is op het gebied van feelgood. De Kwis van de VARA was alleen door het voetbal op zaterdag op zondag te zien, bovendien lijkt dat een wat ander publiek. En dus gingen mensen allemaal een beetje zoeken naar iets anders. Ze kwamen misschien uit bij…. Linda de Mol die met de grote koffertjeszoekshow haar eigen serie inleidde. ‘En dan nu na de reclame: Linda, de Peter R de Vries van de amusementsprogramma’s.

Linda de Mol heeft natuurlijk meer talenten dan een stukjesschrijver en een van die talenten is het scherpe oog voor een goed karakter.

De moddervette en toch gelaagde karakters

Linda de Mol heeft natuurlijk meer talenten dan een stukjesschrijver en een van die talenten is het scherpe oog voor een goed karakter. Bovendien kreeg ze daar hulp bij van een hele goede scenarioschrijver, Frank Houtappels, die dat ook als geen ander beheerst. Eigenlijk vormen die ‘typetjes’ (homoseksuele twijfelaar, goedzakkige voetbalsul) altijd de basis voor een echte, onvervalste ‘Linda de Mol’. Houtappels, De Mol en regisseur Will Koopman hebben daar bovendien wat gelaagdheid aan toegevoegd waardoor je toch wil blijven kijken (is Bette echt zo showbizz als het lijkt?).

Karakters bedenken

Voor karakters bedenken als basis van een serie zijn complete filmstudies ingericht, maar de oud-presentatrice van de DJ Katshow beheerst dat gewoon van nature. Ze zal wel iets ‘kijkerigs’ in haar karakter hebben, een soort belangstelling voor pijn, terwijl ze aan de andere kant precies weet wat werkt op tv en wat niet. Als je scherp let op de figuren die zij neerzet in Familie Kruys dan levert dat een soort vreemde mix op van herkenbaarheid en verwondering. Er loopt voor iedereen wel iemand rond die je ontroert, die je inpakt. Tenminste, als je een klein beetje gevoel hebt voor het wat lichtere werk en dat zijn er nogal wat. De homoseksuele hypochonder, Kirk, staat misschien wat verder van ouderwetse voetbalmannen af, maar de aannemer met de fleecetrui zal menig VI-kijker wel aanspreken.

Johan worstelt een beetje zoals wij allemaal doen; hij is gescheiden en voedt een dochter in de puberteit op. Omdat we allemaal een beetje Johan zijn, komt het mooi uit dat Bette verliefd gaat worden. Het is knap dat regisseur Koopman zo’n gast met een klein hartje direct scherp neerzet. Je hoeft niet honderd minuten te wachten tot er – via allerlei ingewikkelde stiltes – duidelijk is geworden dat Johan een beetje worstelt, maar dat zie je op de onhandige manier waarop hij met zijn dochter praat. De nieuwe vriendin van Bettes vader heet trouwens Ruxandra en dat is dan wel weer grappig.

Linda zorgt niet alleen voor de publiciteit in aanloop naar zo’n serie, maar ze heeft ook een vaste groep fans die gewoon alles van haar kijken

Linda, Linda, Linda (bis)

Linda zorgt niet alleen voor de publiciteit in aanloop naar zo’n serie, maar ze heeft ook een vaste groep fans die gewoon alles van haar kijken. In Familie Kruys speelt ze dus de rol van Bette, een vrouw die sterren adviseert wat ze moeten aantrekken. Bette is onzeker, worstelt met haar gewicht en natuurlijk is ze op zoek naar de grote liefde in haar leven. Ze lijkt helemaal te geloven in het showbizzwereldje waarin ze aan de zijlijn rondloopt, maar weet stiekem dat ze er eigenlijk niets te zoeken heeft. Het kan bijna niet anders of De Mol heeft regelmatig wat van een kledingrek gepakt waarmee Bette kwam aanwandelen. Omdat De Mol showbizz overstijgt – boven de materie zweeft – kan ze de wannabees eruit filteren. Is Bette een soort commentaar op haar eigen wereld geworden? Die worsteling om ergens bij te horen, soms tegen beter weten in, zet De Mol prima neer.

Minder invloed recensenten

Recensenten hebben op de een of andere manier weinig invloed op commercieel drama. Misschien is het toch een beetje een linkse hobby om kritisch naar kunst en media te kijken en gaat een grote groep kijkers om andere redenen naar de film. Gooische Vrouwen 2 werd soms redelijk de grond ingeboord in de pers, maar er kochten meer dan anderhalf miljoen mensen een kaartje. Bij de publieke omroep is die invloed van recensenten groter, het nieuwe programma van Arie Boomsma, Larie genaamd gaat echt wel last krijgen van de slechte kritiek die Jean-Pierre Geelen schreef in de Volkskrant. Voor RTL-programma’s in het algemeen en Linda de Mol in het bijzonder maakt de mening van ‘de grote drie’ (Hans Beerekamp van NRC, Marcel Peereboom Voller van Telegraaf en Geelen van De Volkskrant) niet zoveel verschil.