Hoe vaak je ook in alle uithoeken van de wereld bent geweest, Hollandse knulligheid vind je nergens behalve hier. Probeer maar eens aan een Colombiaan uit te leggen wat spijkerpoepen is, en waarom dat leuk is. Of probeer een Rus te overtuigen dat het echt slim is om op een matje alle oude troep van de zolder te verkopen (ruimt zo lekker op!), om vervolgens de oude troep van iemand anders te gaan kopen.
Koningsdag is weer in oude glorie hersteld, en daar hebben we de gemeente Amsterdam aan te danken. Ik heb vorige week veelvuldig gehoord dat het een stuk rustiger leek in de stad. Nu blijkt dat met 700.000 mensen wel mee te vallen, maar ik snap wel waar het vandaan komt. De provincie gaat namelijk niet meer naar het centrum, maar naar de vele plekken waar tegen een flinke prijs lauw bier gedronken kan worden. Nederland heeft er een nieuw soort festival bij: Koningsdagextravaganza.
In mijn jeugd was Koninginnedag in Amsterdam de uitgelezen manier om een snelle cent te verdienen. In plaats van oude rotzooi te verkopen, had mijn vader een kar in elkaar gezet, waarmee mijn drumstel door de buurt gereden kon worden. Het resultaat was een klein jongetje op een straathoek achter een groot drumstel, en een bak vol met kwartjes, guldens en een verdwaalde dollar. Er werd samengewerkt met de andere hoek waar een meisje met viool stond, en het muzikale was geregeld voor de dag zelf.
De laatste paar jaar hebben de valse violen en gitaren echter plaats moeten maken. Amsterdam stond in het teken van knallen, lachgas en EDM. Langzaam maar zeker werd de stad overgenomen, en de provincialen voelden zich er wel bij. Het Rembrandtplein, Het Leidseplein en zowat iedere straat had wel een geluidsinstallatie staan waar de volgende EDM sensatie zijn rommelige producties stond te draaien voor een oranje publiek met driekwartbroeken en kekke oranje gadgets. Muzikale balans was er niet te vinden, en door de vele podia liep je de hele dag door een waas van geluid. Tel hierbij de enorme hoop afval en vernielingen op, en de tijd was aangebroken om veranderingen door te voeren.
Die zijn doeltreffend genomen. De grote podia zijn buiten of aan de rand van de stad neergezet, en er is een nieuw businessmodel ontstaan. De stad werd ontzien, en voor de organisatoren was dit de mogelijkheid om entree te vragen, door een festivalsetting te creëren. Kingsland, Hard Kingz en Loveland van Oranje zijn enkele voorbeelden van de veelal uitverkochte festivals.
Maar ik moet eerlijk zijn. De handelsgeest die er als 10-jarig jochie was, zit er nog steeds en sinds jaar en dag staat Koninginnedag, nu Koningsdag, bij mij te boek als een van de drukste dagen. Aangezien ik niet zo veel met de feestdag (of met de oranjes) heb, wil ik gewoon zo veel mogelijk werken en neem ik meerdere boekingen aan. Hoewel ik nooit op de EDM podia te vinden was, bleef er nog genoeg over. Kriskras door de stad, lopend omdat fietsen onmogelijk was, knalde ik de dag door van gig naar gig. Haasten was er dit jaar niet meer bij.
Hoewel ik maar twee boekingen minder deed dan het jaar ervoor, was alles bereikbaar met de fiets. En doordat ik geen haast meer had viel me een ding op. De violen en spelletjes zijn weer teruggekeerd. De kleedjes staan weer vol met rotzooi en de podia zijn kleinschaliger. Hoewel de gemeente er soms een potje van maakt hebben ze dit subliem aangepakt. Amsterdam is op Koningsdag weer van de Amsterdammers, en de provincialen gaan uit hun dak bij Mental Theo. Nederland heeft een hoop knulligheid, maar soms ook balans. Zoals vorige week met Koningsdag.
