Kranten en hun journalisten schrijven over politiek en politici. Over nederlagen en overwinningen van politieke partijen en opkomst en ondergang van politici. Het omgekeerde gebeurt eigenlijk bijna nooit. Toch wijd ik vandaag mijn column aan de Telegraaf, “de Krant van Wakker Nederland”. Die krant zit al een tijd in de problemen. Het aantal abonnees is de afgelopen jaren fors teruggelopen en datzelfde geldt voor de advertenties. Vanwege de crisis en ook omdat veel, vooral jonge, mensen een papieren krant niet meer lezen.
Het bijzondere van de situatie waarin de Telegraaf al geruime tijd verkeert, is de ruzie tussen de redactie en de directie. Gisteravond barstte de bom: Hoofdredacteur Sjuul Paradijs is per direct opgestapt bij de krant. Welke rol de Raad van Commissarissen en de aandeelhouders in dit conflict hebben gespeeld is nog niet naar buiten gekomen.
De weken hiervoor stond er af en toe een klein berichtje over die interne machtsstrijd in de eigen krant. In ruime mate bij de concurrentie. Vrijdag een groot verhaal in de Volkskrant, met als kop: “Unieke strijd bij de Telegraaf. Redactie in opstand tegen reorganisatieplannen TMG-directie”. Daar moet zorgvuldig journalistiek speurwerk binnen dat altijd zo gesloten bolwerk van de Telegraaf aan vooraf zijn gegaan. Nooit eerder vertoond.
De Telegraaf en ik kennen elkaar al jaren. Sinds ik (in 1967) Kamerlid werd. In die roerige jaren ’60 werd het gebouw van de krant bestormd. Ik ben die avond met mijn vriend Thomas Lepeltak – later de man van het beroemde Stan Huygens Journaal – daar binnen geweest. Wat een chaos en wat een spirit daar! Een krant met een grote onderlinge solidariteit.
Later leerde ik hoofdredacteur Henri Goeman Borgesius kennen. Samen lunchen in Dorrius, met een dubbele jenever op ijs vooraf. Daar werd de politiek doorgenomen. Parlementair redacteur Henk Janszen heeft m’n politieke leven nog gered toen ik jong fractievoorzitter was. Kees Lunshof, de zo vroeg overleden parlementair redacteur en zijn opvolgers. Een primeur of een sappig verhaal van mij in ruil voor een mooie opening met passende chocoladeletters.
Voor alle duidelijkheid: ik werd als VVD-aanvoerder ook – als de krant dat nodig vond – hardhandig aangepakt.
De Telegraaf heeft maar één kompas: ze voelt feilloos aan wat er onder haar lezers leeft. Dat er wat met de Telegraaf Media Groep (TMG) moet gebeuren was al een jaar geleden glashelder. Het is de groep die in de loop van de tijd als een kerstboom is opgetuigd met een topzware berg vol managers. Dat daar het mes in gezet wordt ligt voor de hand.
Maar dat is heel wat anders dan de krant, de Telegraaf, het echte herkenbare merk van TMG, uit elkaar te halen, delen daarvan te amputeren. Politiek, Financiën, Sport- en Shownieuws, met overal uitstekende journalisten, dat is altijd de kracht van de Telegraaf geweest. Sjuul Paradijs is opgestapt of weggestuurd. Dertig jaar met hart en ziel bij de krant gewerkt, in allerlei functies: Stan Huygens, parlementair redacteur en al jaren hoofdredacteur.
De krant, redactie en drukkers, staat achter hem. Er kan nog heel wat gebeuren, want het vertrek van Paradijs zou een groot verlies voor de krant betekenen.
