De participatiesamenleving is er nog lang niet, wat politici ook mogen beweren. Hoogleraar bestuurskunde van de VU, Willem Trommel: “Waar het om gaat is dat er goede afspraken komen op grond waarvan samenwerkende partners elkaar kunnen vertrouwen. Gemeenten die vrijwilligers op basis van willekeur vergoedingen geven, of juist onthouden, ondermijnen het vertrouwen en dus ook de participatiegedachte.”
Hij reageert er mee op Arnhemse vrijwilligers die zich inzetten voor de wijk. Doordat de gemeente Arnhem zich niet aan de eigen spelregels houdt, slaagt de gemeente er in die wijkvrijwilligers in meerdere wijken tegen zich in het harnas te jagen. Ze moeten maar afwachten of ze hun onkosten vergoed krijgen voor hun werkzaamheden in de wijk. Dat is niet meer de buurtbarbecue, maar communicatie, inspraakavonden organiseren, en het organiseren van bewonersparticipatie, ook bij infrastructurele projecten, zoals het veiliger maken van Arnhems gevaarlijkste kruising. De vrijwilligers zijn de ogen en oren van gemeente en politie en ze verbinden mensen en organisaties in de wijken, zeggen professionals.
De afspraak in Arnhem is dat ze kosten die ze maken aannemelijk moeten maken. Maar Arnhem wil nu dat ze over ieder bonnetje overleggen met de wijkregisseur, en dat ze soms onkosten niet vergoed krijgen. In de Arnhemse wijk Rijkerswoerd hebben alle vrijwilligers hun werk neergelegd, in Kronenburg denken ze er aan. Willem Trommel: “Het is voor mij onbegrijpelijk dat Arnhem zich niet aan de eigen afspraken houdt. Vertrouwen komt te voet en gaat te paard. Dat blijkt al wel aan de opgestapte vrijwilligers.”
Meer lezen? Lees de rest van dit artikel op blendle.
