Rusland-correspondent Olaf Koens (29) gaat zijn huidige standplaats verruilen voor het Midden-Oosten. Voor RTL zal hij vanaf dit najaar verslag doen van de immense en turbulente regio, zijn werk voor De Volkskrant legt hij neer. Een heel ander gebied, maar voor Koens kent het ook gelijkenissen.
‘Tijd voor iets nieuws’ liet je weten in een persverklaring. Waarom?
“Het was tijd om weg te gaan uit Rusland. Je moet jezelf als journalist opnieuw blijven uitvinden en verandering van spijs maakt hongerig. Wat me heel erg trekt aan deze verandering is dat ik nu in vaste dienst ga. Ik werkte altijd als freelancer, voor de Volkskrant en voor RTL. Het is vervelend om twee keer voor 60 of 70 procent te werken, je wilt gewoon één keer ergens de volle 100 procent voor gaan.”
Wat is er zo interessant aan het Midden-Oosten?
“Uiteindelijk heeft het veel met taal en cultuur te maken. Hetzelfde als wat ik met Rusland in de begintijd had; wanneer ik Arabisch hoor, pik ik er wat woorden uit. Dan wil ik weten wat mensen zeggen. Net als met het Russisch wil ik de taal leren door er te zijn, dat is voor mij de enige manier. Voordat de oorlogen losbraken in de regio ben ik diverse keren in Libanon, Syrië en Egypte geweest. Het fascineert me.”
Je wilt de taal leren, maar je zit straks in Tel Aviv…
“Er spelen daarin twee dingen mee: Israël en Palestina was altijd de plek waar alles gebeurde, dus is dat de standplaats. Daarbij: als ik in m’n eentje was, had ik wel een poging gedaan om Harm Taselaar (hoofdredacteur RTL Nieuws, red.) te overtuigen mij naar Beiroet te sturen. Maar ik ben niet alleen, ik heb een vrouw en een kindje. Dan zit je in Tel Aviv onder de Iron Dome toch net wat prettiger.”
Waar kijk je naar uit?
“In Moskou heb ik al acht jaar geen verse vis gezien, maar straks woon ik in Jaffa (de oude stad aan Tel Aviv, red). En het weer: er is daar geen sneeuw in de winter. De bedoeling is dat ik vanuit Tel Aviv veel ga reizen in het gebied en verhalen maak over het échte Midden Oosten.”
“Ik denk dat Tel Aviv prettiger is dan Moskou, maar ook harder. Israëli’s zijn veel grover, grover dan Nederlanders. Russen lijken misschien hard maar zijn gewoon meer gesloten, ze smelten zoals M&M’s – in je mond, niet in je hand. In Moskou heb ik veel vrienden wonen, maar aan Russen straks in Israël ook geen gebrek.”
Ben je onzeker over wat je gaat doen en de kritiek die je ongetwijfeld krijgt?
“Ik ben altijd onzeker en ik denk dat dat heel goed is. Nu nog steeds vind ik het wonderlijk dat de krant afdrukt wat ik schrijf en dat de televisie mijn items uitzendt. Van kritiek leer je overigens een hoop. Je krijgt soms een ontzettende lading shit over je heen en dat wordt nog veel heftiger dan nu. Om eerlijk te zijn trekt dat me ook aan, it comes with the job. Ik wil straks zo onbevooroordeeld mogelijk aan de slag gaan, ik weet niet wie goed of fout is, ik heb geen Joodse roots en ben niet met een Palestijnse getrouwd. Dus ik zie het allemaal wel.”
Je gebied is immens, ben je al wild aan het inlezen?
“Ach, het gebied dat ik met Rusland bestrijk is ook heel groot: Rusland is het grootste land ter wereld en ik heb er nog 14 ex-Sovjetstaten bij. Maar de dynamiek in het Midden-Oosten is heel anders. Natuurlijk lees ik me in maar voorlopig heb ik nog gewoon een baan en houd ik me met Rusland bezig. Straks neem ik een maand om me voor te bereiden en begin ik vanaf nul. Ik kan het niet maken nu al alleen daar mee bezig te zijn. Andersom hoop ik ook dat als ík weg ben, ik niet meer met Rusland bezig hoef te zijn.”
Hoe werkt dat, heb je veel overleg met degene die je opvolgt?
“Je wordt gelijk in het diepe gegooid en daar was ik heel dankbaar voor toen mij dat bij RTL gebeurde, in 2011. Er is geen oud-correspondent die je de les gaat lezen. Maar ik heb wel altijd goed contact gehad met Jeroen Akkermans, hij is echt mijn leermeester geweest voor RTL. En zo spreek ik ook met Roel Geeraedts, degene die ik straks opvolg in Tel Aviv. Het is een heel nette manier van met elkaar omgaan, in het buitenland werkt dat anders. Ik zal de laatste zijn om als ik weg ben uit Rusland allemaal kutberichten te gaan twitteren over degene die mij opvolgt. Je moet het zelf ontdekken, en als ik daarbij kan helpen: fantastisch. Iedereen werkt uiteindelijk toch op een andere manier.”
