Er zijn maar twee motieven te bedenken om beelden te gebruiken die we cliché noemen: bij gebrek aan beter of bij een zoet zomerhitje. Zo ook bij Where does the time go? van The Bamboos en Aloe Blacc. De laatste is bekend van I need a dollar en de eerste zijn dat niet, tenzij je uit Australië komt of een vervent funk/soul luisteraar bent.
Behalve het laid-back poppy jazzgeluid zijn ook de teksten zorgeloos. Meneer Blacc vraagt zich hardop af waar de tijd toch heen is gegaan en gooit de nostalgische kraan helemaal open, zonder ook maar een moment weemoedig te worden. Er gaat een stuk berusting schuil in het geheel: er is namelijk ook nog zo vreselijk veel te doen. Kennen we allemaal wel, of we pretenderen in elk nog zo vreselijk veel te doen te hebben. Het heel erg druk hebben is, ik weet niet of je dat opgevallen is, al een poos het nieuwe antwoord op de vraag hoe het gaat. Een tijdsgeest gevangen in nog geen vier minuten.
Waarom Where does the time go? gedraaid gaat worden in je lokale hipster en yuppenkroeg? The Bamboos en Aloe Blacc zijn bekend met het grootste misverstand van die gevaarlijke mix van jazz en zang: de zanger hoeft namelijk niet continu op de voorgrond te treden. Soms even je mond houden en de gitarist de ruimte geven voor een kleine solo die nog het meest te vergelijken is met een muzikale glijbaan. Nog wat vocaaltjes, inpakken en nooit meer vergeten. En dan komt er ook nog een heel album van deze Australische helden aan, over twee maanden om precies te zijn.
