Op de woensdag- en zondagavond kan heel Nederland meegenieten van de rotte tanden, vetbulten en slappe kringspieren van een aantal ‘moedige’ landgenoten. In het RTL5 programma Dit is mijn lijf staan medische problemen centraal. Dit wonderschone programma is afgeleide van het Engelse programma Embarrassing Bodies dat al onder de titel Genante Lijven bij ons op televisie te zien was. Dankzij dit programma kunnen we allemaal de schaamte voorbij!
Schaam jij je ergens voor
De kijker die met een medisch probleem zit en zich diep schaamt voor haar teruggetrokken tepels of zijn manboobs en er nooit mee naar de dokter durfde te gaan, kan dit nu op nationale televisie laten zien. Dit is echter wel paradoxaal te noemen, aangezien de deelnemers van het programma zich aan de ene kant kapot schamen, maar wel heel Nederland laten meegenieten van hun vieze kwaaltjes. Is de Nederlander tegenwoordig zo exhibitionistisch geworden? Wat is er gebeurt met het motto “doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’’?
Sinds de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw is er, onder andere dankzij reality tv zoals Big Brother, een zekere tendens gaande waarin het normaal blijkt te zijn je sores voor een camera te vertellen. Dat dit toentertijd al niet onopgemerkt bleef, blijkt uit het liedje Leve de schaamte van Harrie Jekkers (1997). Hij kon toen natuurlijk niet weten dat veel dingen in zijn songtekst daadwerkelijk uit zouden komen. Er zal namelijk vast wel een dame zijn geweest die op de televisie vertelde dat haar man het fijn vindt om roze jarretelles te dragen. Jekkers stelt zich daarnaast terecht de vraag of we niet gewoon terug kunnen gaan naar het schamen.
De grootste freakshow van Nederland
Alles moet tegenwoordig taboedoorbrekend zijn, schaam je niet, vertel al je problemen en jeugdtrauma’s lekker aan Linda de Mol of Natasja Froger. We kunnen mensen zien afvallen, verbouwen, opvoeden en zelfs zien scheiden. Veilig vanaf de bank. Iedereen geeft zich bloot op televisie en wij kunnen daar getuige van zijn in het comfort van ons eigen huis. Toch is Dit is mijn lijf het opvallends omdat mensen zich daadwerkelijk bloot geven. Best knap allemaal, maar de enige reden dat de kijker er naar kijkt is simpel: leedvermaak. Ook al worden er in het programma lesjes gegeven door de knappe huisartsen en tandarts over hooikoorts en tanden poetsen, het is en blijft leedvermaak.
Daarnaast lijkt het programma op sommige momenten een reclamespot voor het beroep huisarts om maar te laten zien dat het geen mislukte medicijnenstudent is. ‘De huisarts doet echt heel veel zelf, écht waar’. En toch is en blijft het een freakshow waar mensen naar kijken om anderen uit te lachen. Want wat steken we van een dergelijk programma nu daadwerkelijk op? Zullen we gewoon, zoals Jekkers in 1997 al vroeg, terug gaan naar ons schamen? Dan boycotten we vanaf nu alle programma’s waarin mensen zichzelf bloot geven, zorgen we er met z’n allen voor dat de programmabazen eindelijk andersoortige programma’s gaan maken die wel inhoud hebben en hoeven Chantal en Jan niet meer de schaamte voorbij en met hun blote reet op televisie. Dan doen we gewoon, want dat is al gek genoeg.
