Het tuigdorp, in de vorm van een aantal zeecontainers, zal niet in de Utrechtse wijk Maarschalkerweerd worden gevestigd aldus De Nieuwe Utrechter. Met dit besluit rijst er enige twijfel over de standvastigheid van de gemeente Utrecht, maar kunnen de buurtbewoners weer opgelucht adem halen. De gemeente luistert toch naar haar inwoners, het tuig blijft wonen waar het nu woont en de zeecontainers kunnen weer terug naar China worden gestuurd.
De-ver-van-mijn-bedshow
Natuurlijk willen de bewoners van de wijk niet dat er een tuigdorp in hun buurt gevestigd wordt. Dan zijn hun vrijstaande huizen misschien ineens een stuk minder waard. Problemen die normaliter een ver-van-mijn-bedshow zijn, staan nu bij hen op de stoep. Het schorriemorrie, uit wijken die door de buurtbewoners van Maarschalkerweerd waarschijnlijk over het algemeen worden gemeden, zou bijna bij hen in de straat komen wonen. Bescherm uw kinderen en protesteer. Dat dit tuig hulp nodig heeft lijkt niet uit te maken.
Het verwijderen van mensen die klaarblijkelijk diep in de problemen zitten en hen met nog vijf andere overlastveroorzakers in een kamp stoppen is echter niet direct de oplossing. Deze mensen bevinden zich in een vacuüm waar geen passende ondersteuning of begeleiding voor schijnt te bestaan. Ze wonen driehoog achter, hebben vaak geen opleiding afgemaakt, genieten van de bijstand en zijn waarschijnlijk nooit in aanraking geweest met iemand die hen ander gedrag heeft laten zien. Kortom de hele familie en omgeving houdt het probleem in stand. Hetgeen vaak wel versterkt wordt door overmatig drank- of drugsgebruik.
Hen in een container stoppen aan de rand van de afgrond zal voor herintegratie in de maatschappij, hetgeen de gemeente graag wil, niet helpen, tenzij er daadwerkelijk goede begeleiding wordt gegeven. Want pas dan kunnen de mensen kennis maken met ander gedrag waardoor de vicieuze cirkel doorbroken kan worden. Dat dit echter op een zeer mensonterende manier moet verschieten is belachelijk. Ook al hebben de mensen voor overlast gezorgd in de buurt waar zij woonden, niemand verdient het om weggemoffeld te worden in een ellendige zeecontainer. Daarnaast is het afwachten hoe goed de begeleiding gaat zijn. Want die kan in Nederland nogal teleurstellend zijn waardoor dit hele project inderdaad mis kan lopen en deze mensen eerder op de wachtlijst van het Pieter Baan kunnen komen te staan.
Voorbij schuifelende zwervers
Wanneer bewoners van een wijk lucht krijgen van projecten met drugsverslaafden, daklozen of tuig denken zij in eerste instantie aan hun eigen hachje. Natuurlijk is dit begrijpelijk want er zijn genoeg beangstigende verhalen op te noemen. Wat echter vaak vergeten wordt, is dat het Leger des Heils al tal van jaren succesvolle sociale pensions heeft waar dak- en thuislozen met psychiatrische problemen wonen. In Utrecht zijn twee van dit soort pensions te vinden in rustige woonwijken. Eén is midden in het centrum gevestigd, op de Nieuwegracht. De andere is gevestigd in de wijk Pijlsweerd waar voornamelijk gezinnen wonen met kleine kinderen en waar zich om de hoek van het pension een kinderdagverblijf bevindt. De bewoners van het pension zeggen vriendelijke gedag wanneer zij voorbij schuifelen, met oud en nieuw worden er gezellig sterretjes afgestoken en de buurtbewoners worden vaak uitgenodigd op de koffie. Er is totaal geen sprake van overlast, ontvoerde kinderen of rondslingerende drugsspuiten.
Misschien komt het doordat ze christelijk zijn en iedereen zich Majoor Bosshardt nog wel herinnert, want wie kan daar nou nee tegen zeggen. Voor succesvolle projecten moet dus óf meer geld worden uitgetrokken voor echt goede begeleiding óf het tuigdorp moet worden ondergebracht bij het Leger des Heils, aangezien zij hebben aangetoond dat er te werken valt met dergelijke problemen en mensen. En dan hoeven al die bange buurtbewoners niet meer zo bang te zijn.
