BERLIJN – “Muziek kent geen grenzen, muziek spreekt elke taal.” Dat was het motto van James Last, die dinsdag overleed, na een lange en uitermate succesvolle carrière in de orkestmuziek. De Duitser, ook wel Mister Happy Sound genoemd, verkocht als bandleider vele tientallen miljoenen albums en ontving ruim tweehonderd gouden platen en bijna twintig platina platen.
James Last werd in april 1929 in Bremen geboren als Hans Last in een gezin met muzikale vader en broers. Hij leerde contrabas spelen op de muziekschool van het nazileger, waar hij als jonge dienstplichtige naartoe was gestuurd. Na de oorlog vroegen Amerikaanse militairen hem als muzikant. Uiteindelijk kreeg hij een eigen jazzband. Door bekende melodieën in een vrolijk modern jasje te steken, groeide het succes. Hij werd in de jaren vijftig meermalen uitgeroepen tot de beste bassist van het land en begon vele platen op te nemen.
Hans Last veranderde in 1965 zijn voornaam in James en brak internationaal door met een lange serie instrumentale albums Non Stop Dancing. Sinds 1972 ging hij met zijn orkest op wereldtournee, zoals later bijvoorbeeld André Rieu ook deed. Meermalen dirigeerde de besnorde Duitser in een wit kostuum zijn orkest in grote Nederlandse concertzalen zoals Ahoy’ Rotterdam. Uiteraard met vele violisten, die zorgden voor de typische James Last-sound.
Slimme brug
De Duitser groeide uit tot het symbool van de populaire orkestmuziek, de Happy Party Sound. Last maakte vooral instrumentale bewerkingen van pophits, een slimme brug tussen muzieksoorten.
Ooit zei hij: “Ik wist al vroeg dat ik geen Beethoven ben. Je moet je grenzen kennen en daarnaar leven. Je moet vooral ook plezier beleven aan je beroep, dat komt over bij de luisteraar en dat draagt zeker bij aan het succes.”
Titelmuziek
Een van zijn bekendste werken is het accordeonnummer Biscaya. Hij componeerde ook de titelmuziek voor tv-series zoals Das Traumschiff. Nederlandse wijsjes bewerkte hij op de albums Op Klompen, later Tulpen uit Amsterdam en James Last in Holland.
Al zijn inspanningen hebben hem veel plezier opgeleverd, maar weinig geld. Zijn belastingadviseur had hem allerlei beleggingen aangeraden, zoals wijngaarden en olieboortorens. Toen hij in 1985 een van zijn wijngaarden wilde bezoeken, bleek die niet te bestaan, net als andere projecten. Daarop volgde een belastingnaheffing waardoor Last pas kort voor zijn zeventigste verjaardag schuldenvrij was.
Last maakte in 2006 een afscheidstournee van dertig optredens, onder meer in de Brabanthallen in Den Bosch.
