Nu de uitslag van de Maine caucuses binnen is, gaan we de eerste periode van dit jaar tegemoet waarin er twee weken lang geen voorverkiezingen zijn. Een ongekende politieke luwte die met een klap werd ingeluid door CPAC en die in ieder geval zal duren tot het CNN debat van 22 februari in Arizona. Dat biedt een goed moment om het spektakel dat de Republikeinse voorverkiezingen zijn, eens af te zetten tegen de Democraten in de general elections. Ongeacht wie de nominatie uiteindelijk wint, zal de Republikein in november drie grote obstakels moeten overwinnen om Barack Obama van een tweede termijn af te houden.
TalkingPointsMemo houdt een overzichtelijk lijstje bij van diverse peilingen waarin het vooruitzicht van een Republikeinse president tegen het vooruitzicht van ‘four more years’ wordt afgezet. Een belangrijke graadmeter is wat ze de Congressional Generic Ballot noemen. Dat wil zeggen dat er niet gekeken wordt naar individuele kandidaten, maar naar het vertrouwen in de partij als geheel om de komende jaren politieke macht uit te oefenen. Dan blijken de Democraten met het vertrouwen van 44,2 procent van de bevolking populairder op dit moment dan de Republikeinen met 41,9 procent. Ook op diverse andere vlakken lijken de Democraten en de huidige president er beter op te staan dan hun Republikeinse uitdagers.
Breed of enthousiast draagvlak
Een eerste obstakel dat elke Republikeinse presidentskandidaat zal moeten overwinning om deze cijfers in zijn voordeel te laten omslaan, is de ogenschijnlijke spagaat waar de partij zich in bevindt tussen een breed of een enthousiast draagvlak. Om de general elections te kunnen winnen, moet een kandidaat zowel op breed draagvlak bij een groot deel van de maatschappij kunnen rekenen, swing voters dus voor zich kunnen winnen, als op enthousiast draagvlak bij zijn natuurlijke achterban om voldoende vrijwilligers en donateurs op de been te brengen. De huidige Republikeinse spagaat is echter dat de enige kandidaat met breed draagvlak, Mitt Romney, voorlopig weinig enthousiasme bij fanatieke Republikeinen aanwakkert, terwijl de kandidaten met een enthousiastere achterban door een breed publiek nauwelijks serieus genomen worden. De Republikeinse kandidaat zal zich dus vanaf de zomer zo moeten manoeuvreren dat hij op zijn minst een acceptabele optie is voor zowel swing voters als de Republican base.
With friends like these…
De interne strijd om de Republikeinse nominatie is ongekend fel. Vooral Gingrich en Romney hebben elkaar de laatste maanden voor rotte vis uitgemaakt, maar ook Ron Paul en Rick Santorum doen regelmatig een duit in het zakje. Waar je van Democraten zou mogen verwachten dat ze hun tegenstanders aanvallen op hun banden met het bedrijfsleven en hun persoonlijke rijkdom, is het ongebruikelijk dat Republikeinen dat onderling ook doen. Niets is makkelijker voor Team Obama dit najaar dan het recyclen van campagnespotjes die de Republikeinen zelf over de uiteindelijke kandidaat hebben gemaakt. Als je eigen partijgenoten al geen enkel vertrouwen in je hebben, waarom zou de rest van Amerika dat dan wel hebben? De kandidaat die Obama wil verslaan moet een beeld van gesloten rijen en een eenduidige partij kunnen schetsen, dat overtuigend genoeg is om dit moddergevecht definitief af te sluiten.
Een eigen economische boodschap
Het onderzoek van FiveThirtyEight’s Nate Silver over de relatie tussen economische indicatoren en Amerikaanse verkiezingen is hier al vaker aangehaald. Kort gezegd heeft Silver geconcludeerd dat niet de werkelijke staat van de economie, maar economische vooruit- of achteruitgang in een verkiezingsjaar van doorslaggevende invloed is op de herverkiezingskansen van een zittende president. Het is nog veel te vroeg om definitief vast te stellen dat de Amerikaanse economie dit jaar zal herstellen, maar de eerste tekenen zijn hoopvol voor het Witte Huis en verre van dat voor de Republikeinen. Niet voor niets grepen ze de afgelopen dagen alle mogelijkheden aan om de dialoog te verplaatsen naar Obama’s vermeende oorlog tegen het geloof; de werkeloosheid daalt en het lijkt (voor het eerst) dat Obama’s beleid een bijdrage levert aan het creeëren van banen. De Republikeinse kandidaat moet een verhaal hebben over de economie dat los staat van werkeloosheid of een relatief abstract verhaal over de staatsschuld dat een spoedig herstel waarschijnlijker laat zijn onder Republikeins bewind.
Ongeacht huidige cijfers en verwachtingen zijn de general elections alles behalve een gelopen race. Naar mate de Republikeinse voorverkiezingen langer duren zal de positie van Romney als onvermijdelijke kandidaat meer gaan wankelen en is het minder zeker dat hij de uitdager van Obama gaat worden. Als de Republikeinse kandidaat nog niet eens vast staat, zijn er nog vele andere – niet te voorspellen – game changers mogelijk die de strijd volledig kunnen doen kantelen in het voordeel van Republikein of Democraat. Toch lijken deze obstakels onvermijdelijkheden voor de Republikein die als winnaar uit de voorverkiezingen komt. De komende relatief rustige weken bieden de perfecte mogelijkheid om daar alvast het hoofd eens over te breken.
Foto CC: DonkeyHotey
Adriaan Andringa is hoofdredacteur van de WarRoom en zal tot de presidentsverkiezingen in 2012 regelmatig verslag doen van het Amerikaanse politieke schouwspel.
