Hij is al veel gehyped in de WarRoom en dus wordt het tijd voor een recensie van Game Change. De film van HBO, naar het gelijknamige boek van topjournalisten John Heilemann en Mark Halperin die beiden ook een kleine rol in de film vertolken, kwam dit weekend uit en speelt zich af achter en voor de schermen van de presidentsverkiezingen van 2008. Waar het boek echter de volledige campagnes inclusief voorverkiezingen van beide partijen behandelt, hebben executive producer Tom Hanks en de zijnen er voor gekozen zich in de film volledig te richten op de rol van Sarah Palin. Het levert vermakelijke televisie op, maar een goede film is het nauwelijks te noemen.
Game changers
In Europa kwam het boek uit onder de titel Race Of A Lifetime, maar de originele Amerikaanse titel was Game Change. Die titel was bijzonder toepasselijk omdat het enkele doorslaggevende momenten waren die van bepalende invloed waren op de verkiezingsuitslag van 2008, de zogenaamde ‘game changers’. De keuze om Sarah Palin als running mate naar voren te schuiven was zeker zo’n moment, maar wordt in het boek als minder bepalend gepresenteerd dan de filmmakers ons willen doen geloven. Palin maakt pas haar entree op pagina 351. John McCain verloor de verkiezingen in 2008 niet dankzij zijn keuze voor Sarah Palin, maar dankzij een ongekende economische crisis, twee bijzonder impopulaire oorlogen van zijn voorganger George W. Bush en de star quality van Barack Obama. Hoe gezichtsbepalend ze ook is en was, Sarah Palin is nooit relevant genoeg geweest om de uitslag van de verkiezingen eigenhandig te bepalen.
De film geeft de kijker echter wel het gevoel dat alles viel en stond met Sarah Palin. De keuze om de relatief onbekende gouverneur van Alaska naar voren te schuiven als vice-presidentskandidaat was een opmerkelijke en was puur door electorale overwegingen ingegeven. Het was een wanhoopspoging die vrouwen aan John McCain moest binden en die nieuwe energie aan de campagne moest geven. De film laat goed zien hoe de wens van McCains campagneteam om het een succes te laten zijn zorgt voor tunnelvisie; serieus onderzoek of Palin werkelijk een goede keus zou zijn is nooit gedaan omdat ze op papier de aangewezen persoon was. Pas als ze al is gepresenteerd, komen McCains belangrijkste adviseurs tot de conclusie dat hun beoogde vice-president geen enkel verstand heeft van staatszaken of buitenlands beleid.
Julianne Moore
In de presentatie van Palins onwetendheid en onkunde heeft Julianne Moore, die het opmerkelijke accent van Palin goed onder de duim heeft gekregen, vooral gekeken naar de negatieve kanten van de gouverneur die ze speelt. In het boek wordt het beeld gecreëerd dat Palin bij tijd en wijle te instabiel was om zichzelf staande te houden in de campagne. In de film wordt ze echter als volslagen labiel neergezet, op het zwakzinnige af. Er wordt een karikatuur gemaakt van een vrouw die ook zonder deze film eigenlijk al een karikatuur was. In een poging om Sarah Palin weg te zetten als ongeschikt voor de politiek gaat de film over the top.
Daarin zit dan ook het grootste probleem van de film: hij is duidelijk politiek gemotiveerd. Het helpt natuurlijk niet dat Tom Hanks zich in dezelfde week waarin hij Game Change uitbrengt ook leent voor een zeventien minuten durende lofzang op Barack Obama. Grote sterren uit Hollywood – behalve Julianne Moore spelen ook Woody Harrelson en Ed Harris een hoofdrol – hebben de handen ineen geslagen om Sarah Palin en de Republikeinse partij belachelijk te maken. Dat Hollywood graag campagne voert voor Democraten is niet nieuw en is zelfs één van de onderwerpen waar in het boek veel aandacht aan wordt besteed. Het is alleen jammer dat die politieke motieven de boventoon hebben gevoerd bij het verfilmen van één van de beste boeken over de verkiezingen van 2008. Game Change maakt een karikatuur van het boek dat een must read is voor iedereen met interesse in de Amerikaanse politiek.
Adriaan Andringa is hoofdredacteur van de WarRoom.
