Over de top. De drie woorden die het beste de show, én de winnaar, van de Frans Molenaar prijs van afgelopen vrijdag tijdens de Amsterdam International Fashion Week beschrijven. Giga-schouders hier, extreme schoenen daar, van een bliksemschicht vastgemaakt aan het hoofd van modellen, tot een bomberjack in alle kleuren van de regenboog. De afgestudeerde ARTEZ mode-ontwerpers in de dop trokken werkelijk alles uit de kast om Frans Molenaar te overtuigen van hun modekunsten. Met succes.
Magnus Dekker
Magnus Dekker was dit jaar degene die de felbegeerde Frans Molenaar prijs (10.000 euro) in de wacht sleepte met zijn “gothic/punk, maar dan met kleur” collectie. Zijn collectie was origineel geïnspireerd op het paradox tussen aanpassen en onderscheiden. Het paradox tussen het zijn van een meutedier en een winnaar met alle toeters en bellen. En toeters en bellen waren het zeker! Alle kleuren van de regenboog werden gebruikt, alle stoffen van het stoffenboekje en alle haarspray van de kapperssalon. Toeters en bellen, dat is voor Magnus een understatement.
William Fan
Ook de andere kandidaten kwamen voor de dag met originele, aparte, vernieuwende collecties. Opvallend was, dat bijna alle kandidaten waren geïnspireerd door een paradox tussen iets. De host van de avond zei nog voor de grap dat de modeleraren door het hele land daar wel flink op gehamerd moeten hebben. De eerste kandidaat die zijn creaties het podium op mocht laten lopen, met hulp van de professionele modellen uiteraard, was William Fan. Een Chinese jongen die opgroeide in Duitsland en zijn collectie heeft gedoopt tot ‘Inbetween’. De show stond voor zijn biografie en identiteit en werd gekenmerkt als ‘Duitse postmode ontmoet Buddha’. Erg mooi was de muziek waarop de modellen op kwamen lopen, chinees en rustig. In William’s collectie zaten veel aparte stoffen en prints, aparte hoofddeksels met een Chinese feel en veel zachtrood en blauw.
Anne Bosman
Anne Bosman was de volgende kandidaat en hij had zich voor zijn collectie laten fascineren door keizers en koningen, maar ook babykleertjes. Zijn inspiratie reek van dichtbij naar ver weg, dat was de tegenstelling. Anne Bosman zullen de toeschouwers van de Frans Molenaar-show niet snel vergeten, want zijn mannelijke modellen hadden allemaal een soort van bliksemschicht aan hun hoofd gebonden. Verder bestond zijn collectie uit groteske kledingstukken, in het dagelijks leven ondraagbaar. Te zien was veel wit en babykleurtjes.
Anne gebruikte veel leuke details in zijn show, zoals bijvoorbeeld een opgerolde krant in de rugzak van een van de modellen.
Marius op ‘t Eynde
Gelukkig was er ook nog een ontwerper die zich niet alleen bezighield met mode de laatste tijd, maar ook met de Tour de France. Marius op ’t Eynde had zich namelijk laten inspireren door wielersport en de controle van lichaam en geest. Zijn collectie was heel strak met veel futuristische prints. Simpel klassiek, maar verrassend modern.
Geo Timmerman
De laatste kandidaat was de enige van allemaal die nog niet afgestudeerd was: Geo Timmerman. Zijn show droeg de mooie naam “Sancta Simplicitas” en ging over de rijkdom van eenvoud. En deze Timmerman wist zeker koppen met spijkers te slaan: zijn collectie werd gesierd door de eenvoud, met in elk stuk een aparte twist die verrassend en verfrissend was. Veel zwart-wit gecombineerd met zachte prints en mouwen, mouwen en nog eens mouwen overal. De ontwerpen waren strak, maar groot. En, wat ook gezegd mag worden, hadden zijn modellen de mooiste schoenen van allemaal.
Alle moeite mocht voor 4 van de 5 kandidaten niet baten, want Magnus Dekker ging naar huis met de 10.000 euro omdat hij vormbewust, detailbewust en materiaalbewust was. Als Magnus Dekker een beetje op onze Percy Irausquin lijkt, may he rest in peace, die ook ooit de Frans Molenaar prijs won, staat hem een grootste toekomst te wachten.
Meer lezen van Shanna? Ze heeft ook nog haar eigen weblog.
