Frans modewalhalla Dior is al maanden stuurloos. Na de keus om wonderkind Galliano linea recta de laan uit te sturen vanwege ietwat ongenuanceerde, hoogdravende en kwetsende opmerkingen op een uiterst onhandige plek, zijn ze bij het glamourhuis volledig onthand. Reden: Dior wilde én kon zich niet met de uitspraken van (een dronken en openhartige?) Galliano verenigen.
“En da’s logisch” om met Cruijff te spreken. De echte reden van Galliano’s ontslag is natuurlijk niet zo zeer ethisch (ook een cokesnuivende Kate werd vergeven door de modemassa) maar financieel van aard. Want hoewel King John Dior weer aan de top van het modefirmament heeft gebracht en de kassa’s liet rinkelen, ze zijn in Parijs maar wat bang dat diezelfde voorman zorgt voor de neergang van het miljardenconcern.
“Het ging immers net zo lekker” nu ze ook artistiek weer aan de top van de fashion-Olympus stonden. Toch heeft het vertrek van Galliano voor minstens evenveel problemen gezorgd als het aanhouden van de man. Geen vervanger wil hem opvolgen, grote namen houden de eer discreet aan zichzelf en alleen Marc Jacobs zou met veel mitsen, maren en salariseisen dan eventueel geneigd zijn om eventueel de nieuwe kapiteinsrol op zich te nemen. Tsja. En wat moet je dan als label: hard op zoek naar een nieuw geluid of vergiffenis vragen en bieden en de verloren zoon terughalen?
