Je eerste heeft geen motor. De brul fantaseer of brul je er zelf bij. Dit heeft grote voordelen. Je kunt het geluid van een Britse staande twin zo omgooien naar een Japanse DOHC vier in lijn. Als je huig en lippen het aankunnen, waag je het misschien zelfs om een V12 te produceren. De wielen voor je zeepkist zijn afkomstig van een al dan niet buiten gebruik gestelde kinderwagen. Waar je verder over zwijgt. Wat losse stukken hout of triplex worden verzaagd en in elkaar getimmerd om als zitplaats en chassis te fungeren. Dan de wielophanging. Mocht je al doorhebben dat je creatie schreeuwt om MacPherson poten, zijn -naast de spelling hiervan- een hamer met vier spijkers onvoldoende om dit te realiseren.
Rack&Pinion stuurt het best, maar ook dit kun je nog niet spellen. Dus wordt onveranderlijk voor een centraal gemonteerde, draaiende vooras gekozen met rope&grope besturing. De as wordt centraal met een spijker midden onder het voorste deel van het chassis vastgeslagen. Niet te vast, anders draait het niet. Meestal blijkt bij proefnemingen met de Mk. I dat het draaipunt van de as wat excentriek ligt zodat er rechtuitrijdend constant bijgestuurd moet worden. Dit wordt in de Mk. II verholpen. Ook worden dan twee gecentreerde spijkers gebruikt voor de voorasbevestiging daar de testpiloot met de een-spijker constructie in de eerste bocht al roosonvriendelijk sneuvelde in het bloemperkje van de overbuurman.
Latere Mk. III (foto: www.retrotogo.com)
Om deze en andere redenen is de Mk. II daarom vaak pas de eerste straatversie. Die ook getest moet worden voor je er zelf plaats in neemt. Helaas heeft je testpiloot er inmiddels de brui aan gegeven en zijn duwende vriendje, die de nadelen van de Mk. I aan de overbuurman heeft uitgelegd, zit met huisarrest thuis. De verbeterde twee-spijker constructie geeft je echter voldoende vertrouwen om zelf te gaan sturen dus blijft alleen het probleem van de aandrijving over. De buurjongens maar eens polsen. Een tweeling van twaalf met beduidend meer vermogen in huis dan je twee schriele zevenjarige (ex-)vriendjes.
Eerdere ex-vriendjes gedurende een testfase (foto: www.crookedbrains.net)
Nou is het je al een tijdje opgevallen dat de oudere buurjongens een vreemde en wat ongezonde interesse hebben in je zus. Dit serpent van dertien leurt al een tijdje irritant met haar twee nieuwe knopjes voorop. Dus je paait de buurjongens met vage toespelingen over speciale privileges aangaande het bekijken en-of plukken van knoppen. Dit doe je uiterst tactisch en zorgvuldig om het maximum aan vermogen uit deze twee nutteloze spruitjes van het huisloeder te halen.
De fraaiste: Lotus 119B (foto en meer: www.gizmag.com)
En zo ga je los in je Mk. II. De buurjongens duwen zich rot. Hun in je rug priemende, op de spruitjes anticiperende delen deren je niet. De Mk. II stuurt vederlicht en messcherp. Bij snelheidsproeven bereik je de achtste keer na een laatste afzet onderaan de aflopende straat ten minste 23 km/u. Wat het een zeer succesvolle en memorabele middag maakt. Alleszins de moeite waard. De confrontatie nadien met het serpent, die wat grove kanttekeningen plaatst bij de door jou aangegane betalingsverplichtingen, doen hier weinig aan af. Bovendien, het latere blauwe oog en de dikke onderlip -met de complimenten van de buurjongens- genezen vanzelf.
23+ km/u
Het blijft een vak
