Diego Armando Maradona, ook wel liefkozend “Pluisje” genoemd , is en blijft een ongrijpbaar fenomeen. Niet alleen voor de Italiaanse fiscus, maar ook als mens, voetballer en nu in zijn huidige functie als coach van het Argentijnse nationale team. Afgelopen woensdag wist hij zich alsnog met dat team rechtstreeks te plaatsen voor het WK in Zuid-Afrika. Bijna een mirakel te noemen, gezien de bijna kansloze positie van het Argentijnse elftal, maar Maradona, en met hem menig Argentijn, zal er wel de hand van God in zien.
Die hand van God loopt als een rode draad door de tumultueuze loopbaan van Maradona heen. (Ter herinnering: Maradona maakte in 1986 op het WK in Mexico tijdens een wedstrijd tegen Engeland, slechts enkele jaren na de Falklandoorlog, een doelpunt met de hand. “De hand van God”, aldus Maradona. Twintig jaar later gaf hij toe dat het eigenlijk gewoon hands was. Overigens maakte hij later die wedstrijd het doelpunt van de eeuw door met een geniale dribbel vanaf de middenlijn vijf Engelsen te passeren.) De Argentijnen werden later dat toernooi wereldkampioen en sindsdien is Maradona praktisch heilig in Argentinië.
Dat “Pluisje” een verknipte geniale gek is, is evident. In Europa zou het ondenkbaar zijn: een bondscoach met een drugs- en alcoholverleden, die niet aarzelt om met een jachtgeweer op lastige journalisten te schieten, aan de lopende band mensen schoffeert, voor miljoenen in het krijt staat bij de Italiaanse fiscus en nog wat akkefietjes hier en daar heeft lopen.
Het wordt in ieder geval een kleurrijk WK daar in Zuid-Afrika komende zomer nu Maradona erbij is. Wij Nederlanders moeten het doen met de grijze muis die Bert van Marwijk heet, de Argentijnen hebben de bonte paradijsvogel die Maradona heet.
Het is niet moeilijk te raden wat leuker is.
