“Het gaat goed met de Nederlandse film”, schrijft Kees Driessen in de Vrij Nederland van 18 april, en ik ben het absoluut met hem eens. Helemaal na het zien van Prins, de eerste feature-length film van Sam de Jong (1986). De film sleepte al prijzen binnen op het Berlinale filmfestival in Berlijn. Het is een, op zijn zachtst gezegd, indrukwekkend debuut van De Jong.
Het verhaal gaat over kalverliefde. Ayoub (Ayoub Eslari, we zagen hem al in de korte film Marc Jacobs van De Jong), 17 jaar en woonachtig in Amsterdam Noord, is verliefd op het mooiste meisje van de buurt, Laura (Sigrid ten Napel). Telkens als Laura voorbij loopt kan hij zijn ogen niet van haar af houden. Maar naast dat ze al bezet is door een van de grootste pestkoppen van de wijk, ziet ze hem niet staan. Ayoub’s vader is een drugsverslaafde en Ayoub zelf wordt door de vrienden van Laura uitgemaakt voor zwerver.
Toch is Ayoub vastberaden. Hij moet en zal indruk maken op Laura en er is maar een manier om dat te doen: geld. Hij besluit zich bij Kalpa (Freddy Tratlehner ofwel Vjèze Fur), de grootste crimineel van de buurt, aan te sluiten en dit is het moment waarop de film een donkere wending neemt. De grauwe wereld van het snelle geld en criminaliteit, samen met de keiharde muziek en de minimale dialoog zorgen voor een intense, bijna lugubere sfeer in de film. Ayoub krijgt als beginnend crimineel de smaak te pakken, maar zijn obsessie met Kalpa zorgt ervoor dat de relatie met zijn vrienden en zijn familie verstroeft. Freddy Tratlehner is geknipt voor de rol van Kalpa en zet hem neer als koelbloedige psychopaat.
Alles gaat fout, Laura ziet hem niet meer staan, zijn beste vrienden en zijn eigen zusje beginnen zich tegen hem te keren en hij raakt zelfs verzeild in een handgemeen met zijn eigen moeder (Elsie de Brauw). De film werkt naar een climax toe die er, hoe aangrijpend ook, voor zorgt dat iedereen weer bij elkaar komt. De film blijft scene na scene boeien. De kleuren en composities zijn prachtig. De stijl van de film is minimalistisch en het tempo hier en daar traag, maar dat zorgt ervoor dat je op het puntje van je stoel blijft zitten.
We zien ontzettend veel debutanten in de film. Saillant detail is overigens dat zowel Ayoub als zijn beste vrienden in de film Achraf en Oussama op straat zijn gecast en ze in de film hun echte namen gebruiken. Ook de rol van Ayoub’s zusje Deni wordt door een debutante gespeeld: Olivia Lonsdale. Zo veel debutanten en dan toch zo’n film neerzetten, dat is pure klasse. Ik kan dus met stelligheid zeggen dat het inderdaad goed gaat met de Nederlandse film.
