De homohater op onderstaand filmpje heet Igor Druz. Hij is een vooraanstaand homohater in de Oekraïne. Aldaar schijnt het haten van homo’s zo’n beetje de nationale volkssport te zijn, vooral onder de vele extreme nationalisten die er rondlopen. Nu wisten we natuurlijk al jaren dat het wat de mensenrechten betreft niet zo heel lekker gaat in de Oekraïne. En dat nationalisme of extreem-rechts in de dictatuurdemocratische Oekraïne iets meer om het lijf heeft dan wat vaderlandslievende vaandelzwaaiers of multicultikritiek was ook bekend. Maar deze beelden van openlijke homohaat zijn op z’n zachtst gezegd schokkend te noemen. Tim den Besten en Nicolaas Veul maakten voor de Vpro de documentaire GayK waarin zij verslag doen van homorechten in de Oekraïne. Het resultaat liegt er niet om en de volledige documentaire gaat op 14 juni in première in De Balie.
Tijdens de allereerste gaypride in Kiev op 20 mei jongstleden, die überhaupt georganiseerd kon worden vanwege de voor het komende EK aanwezige internationale pers, werd de organisator in elkaar getrapt. Nadat hij tijdens een interview met pepperspray was bespoten. En nadat de Gaypride op het laatste moment was afgelast omdat de politie zichzelf niet in staat achtte 80 deelnemers te beschermen tegen honderden, sommige met zwepen en traangas bewapende, homohaters. Zelf verdenken de gaypride-organisatoren de politie er van dat die de locatie en exacte aanvangstijd van de gaypride expres heeft laten lekken.
Homoseksuele propaganda
Vreemd genoeg zijn de rechten voor homo’s en transseksuelen er in Oekraïne, net als in buurland Rusland, langzaam aan wel beter op geworden. Althans, homoseksualiteit an sich is niet langer meer strafbaar. Maar dat is de wet. Dat homoseksualiteit legaal is, wil niet zeggen dat de conservatieve, doorgaans orthodox-christelijke, meerderheid het ook in de praktijk wil zien. Er gaan regelmatig stemmen op om wetten aan te nemen die reeds van kracht zijn in sommige districten van het Russische buurland. Dit zijn wetten tegen “het propageren van homoseksualiteit, biseksualiteit, transgenderisme en pedofilie”. Let u vooral op het subtiele koppelen van het op zichzelf wel strafbare “pedofilie” aan de het niet strafbare “homoseksualiteit”. Wat het “propageren” van homoseksualiteit exact betekent, blijft onduidelijk, maar wel duidelijk is dat door het aannemen van zulke wetten elke vorm van openlijke homoseksualiteit onmogelijk wordt. Homoseksualiteit is weliswaar niet strafbaar, alleen moet die homoseksualiteit wel verborgen blijven. Alsof je in Nederland zegt dat de vrijheid van meningsuiting wordt gegarandeerd maar dat het wel verboden is die mening in het openbaar te uiten.
Overigens wordt het lastigvallen van homo’s en het openlijk discrimineren van homo’s in de Oekraïne en sommige Russische districten niet door de wet als “discriminatie” erkend. Dat maakt het namelijk wel zo makkelijk homo’s voor bepaalde functies te weigeren en ze dus effectief uit het openbare leven te weren. Precies wat ook de wet tegen het propageren van homoseksualiteit beoogt.
En dan gaan we nu lekker voetballen.
