Over een paar uur is de uitslag van het GroenLinks referendum bekend en waarschijnlijk zal Jolande Sap er met het lijsttrekkerschap vandoor gaan. Volgens het partijbureau was zij de enige ‘geschikte’ kandidaat, maar zijn de Kunduzconcessies van Sap echt waar GroenLinks stemmers ‘zin in de toekomst’ van krijgen? Zelden sloeg een verkiezingsslogan zo pijnlijk de plank mis.
Luxeprobleem
Tachtig procent zetelverlies in de peilingen. Een Lenteakkoord dat regelrecht indruist tegen het ‘Hart van de toekomst’-plan voor een duurzame economie, wat GroenLinks slechts weken daarvoor nog trots had gepresenteerd. En natuurlijk Ineke van Gent, die het presteerde om het Nederlandse trein- en fileleed weg te zetten als een luxeprobleem van verwende, vervuilende grootverdieners, die best met zijn allen kunnen verhuizen. Terwijl ze zelf in Groningen woont. Dus.
Is het echt zo raar dat in dit GroenLinks, wat verder de weg kwijt is dan Columbus toen hij India zocht, iemand opstaat die denkt dat hij het beter kan? Verdiende Tofik Dibi, een ervaren kamerlid, het om publiekelijk te kakken te worden gezet door een krachtpatsend partijbestuur voor een gooi naar het zogenaamd democratisch bepaalde lijsttrekkersschap? Is het verfrissende flapuitgeluid van Dibi echt ondergeschikt aan de management speak van Sap?
Halfleeg glas Sap
Nee dus, want Tofik Dibi is momenteel nog de enige GroenLinks politicus die klinkt als het GroenLinks van weleer. Het GroenLinks van Femke Halsema. Ja hij is jong. Ja hij is soms te eerlijk. Ja, hij wordt door columnisten als Holman weggezet als ‘cultureel hebbedingetje’, maar dat zegt meer over Holman dan over de leiderschapskwaliteiten van Dibi. GroenLinks was, ondanks de vele wijzigingen in richting en leiderschap door de jaren heen, nooit een cynische partij. De compromissen uit het Lenteakkoord en de daaropvolgende verdediging daarvan, zijn dat zonder meer wel. Of Dibi het beter had gedaan valt niet met zekerheid te zeggen, maar wat wel respect afdwingt is zijn niet aflatende ideologische passie. Politiek vuur wat in het halflege glas van Sap allang is gedoofd.
Deze column werd vannacht uitgesproken in het WNL programma ‘Nog Steeds Wakker’ op Radio 1. Terugluisteren kan hier (14:19 t/m 16:38)
Joyce Brekelmans is haar politieke roze bril kwijt. Mocht u hem vinden, ze hoort het graag.
