Wil je kanker?
Lekker, dankje.
Heerlijk, even wat kanker na diner. Kanker na het diner is de lekkerste kanker die er is.
Inderdaad, vooral als je uitgebreid hebt gegeten. Even lekker uitbuiken met kanker. Alhoewel ik ochtendkanker ook wel heel erg prettig vind.
Zeg, was jij niet gestopt?
Nou ja, dat is een lang verhaal. Ik was inderdaad gestopt, maar ik weet niet. Het is zo lekker. Ik heb besloten om af en toe te kankeren, gewoon op feestjes en af en toe na het eten. Moet kunnen toch?
Ja, ik ken het probleem. Ik ben al vijf keer gestopt. Maar ja, het blijft een kankerverslaving, hè.
Ach ja, ik ben nog jong. Ik wil stoppen als ik kinderen heb. Als ik helemaal gesetteld ben.
Weet je wat het is, zo’n grote verslaving is het nou ook weer niet. Kanker zit gewoon tussen je oren. Je denkt de hele tijd aan kanker. Kanker na het eten, kanker na de seks, kanker met een biertje, kanker in de pauze, kanker bij de koffie.
Het is gewoon een gewoonte.
Ja, want stel je voor; als je een kankerpatiënt elke keer zou slaan als ‘ie kanker krijgt, dan zou hij kanker met negatieve prikkels associëren. Waardoor hij het wel laat om weer te gaan kankeren.
Ja, dat klopt. Raar is dat eigenlijk, hè.
En zo slecht is het nou ook weer niet. Mijn opa heeft jarenlang aan de kanker gezeten en is negentig jaar geworden. En hij heeft nooit ergens last van gehad.
Hmm.
Het enige nadeel; het kost klauwen met geld. Kanker is duur tegenwoordig. Voor een pakje kanker betaal je vijf vijftig.
En het wordt alleen maar duurder.
Vroeger betaalde je twee euro voor kanker.
Dat weet ik nog wel, ja.
Tsja, de regering, hè. Die wil iedereen van de kanker af. Ze willen nu ook de minimumleeftijd van kanker verhogen naar achttien jaar.
Ja, ik las het in de krant vorige week.
Ergens vind ik dat wel belachelijk. Ik bedoel, we leven in Nederland, een vrij land. Iedereen moet zelf weten of hij kiest voor kanker of niet.
Het is je eigen verantwoordelijkheid.
Wie zijn wij om een zestienjarige grensverleggende puber kanker te weigeren? Hij moet toch eerst kanker krijgen voordat hij de juiste beslissingen maakt. Je moest eens weten hoeveel de overheid verdient aan kanker. Niet normaal, joh. Al die sigarettenpolitici in Den Haag.
Sorry, maar ik heb liever niet dat je met sigaretten scheldt.
O, pardon. Ik wist niet dat het gevoelig lag. Zeg, wil je nog wat kanker?
Nog eentje dan.
