Eindelijk. De kop is eraf. De Polen waren zoals verwacht Pools. Luidruchtig, krachtig. En met heel erg veel. Even geen gelul over aspergesteken, stukadoren of een of ander meldpunt van een of andere politiek leider. Even geen racisme, antisemitisme of andere ismes. Nee. Gewoon lekker voetballen, gewoon lekker juichen en gewoon lekker gelijkspelen tegen een stel Grieken.
Het was voor een openingswedstrijd helemaal niet verkeerd. Het was leuk, spannend. En de kwaliteit, och, dat maakt ons niet zo veel uit. Mede mogelijk gemaakt door een enorme bult Poolse fans. En maar schreeuwen en lawaaischoppen op hun zelfgebouwde tribunes.
En die spelers voelden dat, he. De Grieken waren onzeker. Keken verbaasd uit hun ogen. Topverdedigers als Holebas en de Papadopoulossen werden aan alle kanten voorbijgelopen door wereldsterren als Murawski en Rybus. Wie kent ze niet… Daarentegen vlogen de Polen als gekken over het veld. Dan weer links, dan weer rechts. Soms even gevloerd door oude rot Karagounis. En weer door.
Spits Lewandowski deed het stadion in Warschau helemaal uit zijn voegen barsten met een priemende kopstoot, daar kon zelfs de overbekende doelman Chalkias niets meer aan doen. Een grote bak met herrie en feest was het. Totdat Salpingidis profiteerde van een, nouja, klein foutje in de Poolse defensie. Kan gebeuren. Dat gebeurt ze anders nooit. Dimitris Salpingidis. Zijn vrienden mogen hem ‘Salpi’ noemen. Scoorde twee jaar geleden het eerste Griekse doelpunt ooit op een WK eindronde. Dimitris Salpingidis zorgde voor stilte… Dompelde de Polen in rouw. En het werd nog erger. Een pingel voor de Grieken. Rood voor Szczesny. Paniek in Polen.
En toen was er Tyton. Die dekselse reservegoalie van PSV. Held van de Polen. Op handen gedragen. Als een panter ging hij naar de hoek. Hij had ‘m. En zo was Polen toch nog blij. Opgelucht. Tevreden met een punt tegen een stel armetierige Grieken die wel beter willen maar gewoonweg niet beter kunnen. Ik wens Holebas, ‘Salpi’, de Polen en de familie Papadopoulos nog veel succes de komende weken.
Het was voor een openingswedstrijd helemaal niet verkeerd. Het was leuk, spannend. En de kwaliteit, och, dat maakt ons niet zo veel uit…
