De vrouwenfinale bij Roland Garros was er één tussen de beste retourneerster, Sjarapova, en de vrouw met de zwakste service op de professionele tennisbanen, Errani, en het was dan ook niet verrassend dat de Russische er met de titel vandoor ging. De euforie bij Sjarapova was er echter niet minder om. Niet alleen won ze voor het eerst het Franse toernooi, ze heroverde ook de nummer één positie en voegde daar een Career Slam aan toe. Het moge duidelijk zijn, Maria Sjarapova is uitgegroeid tot een groot kampioene.
Hoge pieken, diepe dalen
Met het winnen van de Career Slam – winst in alle vier de Grand Slams – schaarde Sjarapova zich in een rijtje met slechts negen andere vrouwen, grote namen als Navratilova, Graf, Serena Williams en – wie kent haar nog? – Doris Hart. En hoewel Sjarapova sinds 2008 (Australian Open) geen Grand Slam meer had gewonnen misstaat ze niet in dit lijstje.
Vergeet niet, Sjarapova komt van ver. Na haar winst in 2004 op het Engelse gras van Wimbledon nam haar carrière een vlucht, zo won ze twee jaar later de US Open en weer twee jaar later de Australian Open, maar kende ze ook een harde landing. Door een schouderblessure in 2008 zakte ze naar de 126e plek van de wereldranglijst en hoewel ze al veel succesvoller bleek dan die andere mooie Russin – Kournikova – deden onwillekeurig de vergelijkingen de ronde. Mooie vrouw, kan goed tennissen, maar kan ze een terugkeer mentaal wel opbrengen?
Waar Kournikova inderdaad wegzakte krabbelde Sjarapova weer op met winst in het voorjaar op het gravel van Stuttgart en Rome. Het bleek de opmaat voor de ultieme overwinning op zichzelf, de winst op Roland Garros. Een dikverdiende zege overigens. Haar tennis doet weer denken aan de beginperiode toen ze furore maakte met agressieve, aanvallende slagen en zelfs uit haar alom bekende gekreun lijkt meer zelfvertrouwen te spreken dan een tijd geleden. Constant is het nog steeds niet, maar dat lijkt het euvel van het hele vrouwentennis te zijn.
Wisselvalligheid
Het zit ook een beetje in haar spel besloten. Door haar agressieve tactiek wisselt ze prachtige winners af met evenredig lelijke unforced errors en ook haar goede service wordt gevarieerd met veel dubbele fouten. Ondanks dit alles is Sjarapova een genot om naar te kijken, in meerdere opzichten. Zo heeft ze, stelt tenniscommentatrice Marcella Mesker, een transformatie van ijskonijn naar leuk mens ondergaan. Sjarapova’s woorden na de finale vol dankbaarheid en zelfreflectie getuigen hiervan.
“Voor mij was dit een lange weg. Het duurde lang. Acht jaar geleden was mijn doorbraak en ik ben nu zo blij met deze zege. Deze Grand Slam ontbrak nog en het is ook nog eens de vierde. Ik ben sprakeloos,” aldus de Russin.
Of Roland Garros het begin van een herboren Sjarapova blijkt die het mondiale vrouwentennis voor langere tijd kan domineren is uiteraard de vraag. Er is echter ook geen enkele reden om eraan te twijfelen. Sjarapova speelt weer pijnvrij, straalt plezier uit en heeft laten zien dat ze mentaal niet moet worden onderschat. Indien ze in staat is haar onnodige fouten te verminderen dan hoeft zij voor niemand bang te zijn. Het zou een zegen zijn voor het vrouwentennis dat het te lang zonder koningin heeft moeten stellen.
