Ondanks dat de Engelsen nooit potten hebben kunnen breken op een Europees kampioenschap, reisden de Engelsen altijd met een torenhoog verwachtingspatroon af naar de eindrondes. Met een aan arrogantie grenzend zelfvertrouwen werden ze vervolgens keer op keer vroegtijdig uitgeschakeld.
Maar dit jaar is alles anders: het Engelse thuisfront zal vermoedelijk nog nooit zo weinig vertrouwen hebben gehad in de prestaties van hun elftal als dit jaar. Voor dit EK was er eigenlijk niemand meer die een stuiver gaf voor de kansen van de Engelsen, ook niet in Nederland.
Pessimisme
Los van de schorsing van sterspeler Rooney tijdens de eerste twee wedstrijden van dit toernooi, zijn er tal van andere redenen voor dit pessimisme. Allereerst is er de keuze voor de bondscoach Roy Hodgson. Nadat Capello eerder dit jaar opstapte als England boss – hij was het oneens met de voetbalbond om Terry de aanvoerdersband te ontnemen na vermeend racisme – was Harry Redknapp voor velen de beste, zo niet enige optie voor de vacante positie. De keuze voor de trainer van West Bromwich, die het jaar daarvoor nog zo matig had gepresteerd bij Liverpool, viel zachts gezegd niet in goede aarde.
Vervolgens baarde Hodgson opzien met een selectiebeleid dat door velen niet begrepen werd. Spelers als Michael Carrick, Micah Richards en Rio Ferdinand werden niet opgeroepen, terwijl jongens als Henderson en Jones wel tot het keurcorps behoorden. Toen vervolgens Frank Lampard, reservekeeper John Ruddy en centrale verdediger Gary Cahill wegvielen met blessures, en de laatste twee vervangen werden door de zeer matige Martin Kelly en een keeper die afgelopen seizoen op het vierde(!) niveau in Engeland uitkwam, was het vertrouwen in Engels kunnen tot een dieptepunt gedaald.
Hodgson’s geliefde underdogpositie
Roy Hodgson zal in zijn vuistje lachen. Met het huidige verwachtingspatroon rondom de Three Lions kan hij het bijna niet slecht doen. Gisteravond tegen de favoriete Fransen wist hij tegen de verwachting in ook nog een gelijkspel uit het vuur te slepen, ondanks het feit dat keeper Joe Hart zijn slechtste wedstrijd van het seizoen keepte. Bovendien kent de bondscoach zijn cv beter dan menig ander. Zijn teams hebben juist altijd gepiekt op de momenten dat de verwachtingen laag waren. Bij Halmstad BK werd hij aangenomen om de ploeg van degradatie te behoeden. Hij maakte ze vervolgens direct kampioen. Met Zwitserland plaatste hij zich voor het WK van 1994 en met Inter en Fulham behaalde hij de finale van de UEFA cup.
Juist nu de verwachtingen rond het team zo laag zijn, kan de keuze van de Engelse voetbalbond voor Roy Hodgson een gouden greep blijken. Nu kampioenskandidaten Spanje, Duitsland, Nederland en ook Frankrijk nog niet hun grootse vorm etaleren, liggen er ook voor de Engelsen kansen. Hodgson zal zich niet laten verleiden om een favorietenrol op te eisen, maar kijk er niet verbaasd van op als hij zijn geld al heeft ingezet op het behalen van de halve finale.
