Afgelopen zondag stond mijn twittertimeline bol van tweets over De Dag van Honderd, #dv100 was zelfs lange tijd trending topic. Aangezien ik net als de meeste mensen om mij heen geen idee had waar het over ging, dook ik met frisse tegenzin in de materie en wat bleek? Op De Dag van Honderd, zo meldt de website, “buigen 100 mensen zich over 6 thema’s (Principes, Moderniteit, Publieke Waarden, Overheid, Politiek en Wereld) en komen met een indringend nieuwe agenda, mede aan de hand van 100 concrete ideeën. (…) Dit is een handreiking en aanzet tot een hernieuwd en vitaal progressief gedachtegoed.”
Een soort G500 dus, maar dan ouder, want de deelnemers waren “scherpe en oprecht geïnteresseerde denkers (…), met bovengemiddelde staat van dienst, van diverse leeftijden en in beginsel vooruitgangsgeoriënteerd en optimistisch”. Het stond er echt. Nou nou, dacht ik, vind er daar maar eens 100 van!
Vitaal progressief gedachtegoed
Dat bleek geen probleem, gezien de indrukwekkende lijst (oud-)politici, journalisten, columnisten en B-list celebrities, die de initiatiefnemers hadden gestrikt voor hun project. Ik raakte langzaam maar zeker razend benieuwd naar de voorstellen van rasoptimisten als Mei li Vos, Nausica Marbe, Thomas Acda, en (jawel!) Sywert van Lienden. Er waren praktisch geen deelnemers die ik niet volg op Twitter, dus vloog het vitaal progressief gedachtengoed mij om de oren. Een paar voorbeelden:
•“Het is de taak van de Staat de Vrijheid van het Individu te beschermen tegen het Collectief.”
•“Publieke waarde: Helaas wordt alles in Nederland beslist op basis van geld en niet moraal.”
•“Verantwoordelijkheid terug naar de mensen (waar die hoort).”
•“Meer verkiezingen (..) en minder bemoeienis die gedreven wordt vanuit de overheid zelf.”
•“Investeren in menselijke ontwikkeling in een gemeenschap is net zo belangrijk als de economische ontwikkeling.”
Wanhoop niet!
Kijk, dacht ik, met dat soort suggesties kun je tenminste nog eens iets! En dat is misschien wel de belangrijkste uitkomst van de Dag van 100: Burgers, wanhoop niet over economische krimp, stijgende werkloosheid en een ondergaand monetair systeem. De Grachtengordel is bijeen in De Balie en denkt voor u, herstel: met u mee!
Wat zou het dat de suggesties vol stonden met platitudes, open deuren en gebakken lucht? Wat scheelt het dat de deelnemers zich na afloop schaamteloos feliciteerden en op de schouders klopten? Wat maakt het uit dat critici op Twitter zonder enige vorm van zelfspot werden afgeserveerd als “zure partijtijgers”, “conservatief-pessimistisch” of “teleurgesteld want niet uitgenodigd”.
Redders van ons Vaderland
Waar het om gaat is dat de Nederlandse elite het gevaar eindelijk inziet en a la Guusje ter Horst in opstand komt. Want, laten we eerlijk zijn, de problemen in ons land kun je met goed fatsoen niet meer overlaten aan regering en parlement, aan professionele politici en fulltime ambtenaren, aan werkgevers- en werknemersorganisaties. En zeker niet aan de kiezer! Nee, journalisten, columnisten, publicisten, kortom “scherpe denkers” zijn de aangewezen Redders van ons Vaderland. Misschien toch een laatste suggestie aan deelnemers en organisatoren: schrap de v uit #dv100 en breng het aantal deelnemers terug naar 66, dan weten we volgende keer meteen waar het over gaat.
Bart Schut is journalist in Parijs en NIET gevraagd voor de #dv100
Cc-foto: Siebrand
