Het uitstervende ras, het zielloze personage, de ongestelde hoofdluis; allemaal kleinerende, wellicht op feiten gebaseerde benamingen voor het fenomeen roodharige. Wij weldenkende mensen weten natuurlijk allemaal dat schoonheid in veel meer vormen verschijnt dan die van een blonde bombshell, maar hoe komt het dat de mode-industrie gingers nog steeds keihard negeert? Een pleidooi.
Hedendaags werk
Van de honderden modellen die vol passie op de catwalk paraderen in ontwerpen van grote namen zijn er maar enkele die van nature rood haar hebben. De roodharige modellen die wel hun brood kunnen verdienen met het doen van shoots, presentaties en shows zijn dan ook op twee handen te tellen. Een goed voorbeeld hiervan zijn de resort collecties van 2013, die gepresenteerd worden in lookbooks. Zo werden deze week alle Resorts 2013 tentoongesteld. Wonder boven wonder heeft alleen Balenciaga één semi-roodharig model gebruikt, maar verder was er niets vurigs te bekennen. Ontwerpers en fotografen lijken steevast de roodharige medemens te mijden in editorials, campagnes en lookbooks. Ontwerpers en fotografen hebben liever een blank canvas waarmee ze alle kanten op kunnen gaan. Aangezien rood een felle, opvallende kleur is, worden roodharige modellen minder snel geboekt. Met uitzondering van topmodellen als Lily Cole en Cintia Dicker.
Een roodharige negerin
Natuurlijk zijn er ook andere minderheden, zoals het negroïde ras en de Aziaat, wiens doorzettingsvermogen en zelfvertrouwen op de proef worden gesteld in de modewereld. De toekomst is voor hen echter toch een stukje rooskleuriger. Als je alleen al kijkt naar de top 50 van modellen in de wereld, die representatief is voor het meest gezochte in modellen, zie je zeven Aziatische, vier negroïde modellen, maar geen roodharige. Als roodharige negerin zou je het al helemaal moeilijk hebben in de modewereld. Bovendien worden in de fashionbladen wel speciale uitgaven gepubliceerd voor het negroïde ras, en op de catwalk barst het van de Aziatische meisjes. Nu is het percentage roodharigen op wereldniveau laag, minder dan één procent, en ligt dat van de Aziaten op 57 procent, toch zou het voor veel onzekere meisjes met rood haar schelen als zij bij het omslaan van een bladzijde in Vogue regelmatig een stoplicht tegenkomen.
Schoonheidsideaal
Naast Karen Elson, zij was het blijkbaar ook spuugzat, want Elson -zie foto- speelt nu liever gitaar in een heuse band dan de tweede viool in de modewereld, mogen er wat mij betreft meer modellen met rood haar een icoon worden. Behalve de fascinatie voor de vraag of ze ook rood schaamhaar hebben, zijn roodharige modellen ook gewoon erg mooi, kijk bijvoorbeeld naar Luisa Bianchin. Zo heeft de mode-industrie bovendien meteen een goed weerwoord wanneer er voor de zoveelste keer wordt gezegd dat het schoonheidsideaal dat door de bladen wordt gegeven, slecht is voor het zelfbeeld van vrouwen. Dan kunnen ze namelijk zeggen: “Onze modellen zijn vol, donker, Aziatisch, kaal, dun, lang en klein. Ook hebben ze imperfecties als een spleet tussen hun tanden, te grote borsten en scheve oren. But we also have gingers with a soul.”
CC-Foto: Christopher Macsurak
