Don Ivo: Don Arturo! Vijftien jaar na ons dramatische afscheid in Medellín kwam jou weer op het spoor toen ik Mambo Jambo in de etalage zag liggen. Bij mij op de hoek zit nog zo’n ouderwetse boekhandel waar je naast het verzameld werk van Nico Dijkshoorn en de zure schrijvelarij van Joost Zwagerman ook echte boeken kunt kopen die je zonder gevaar voor acute hersenkanker kunt uitlezen. Ik hoop dat jouw boek de waarheid weerspiegelt, want dat betekent dat het goed met je gaat. Tja, je zuipt en snuift misschien een beetje te veel, je bent je vrouw kwijt en hebt geen cent te makken, maar ik vreesde even dat je op het verkeerde pad was geraakt. Iemand wist mij te vertellen dat jij moslim was geworden en bij de bende van Nijvel zat. Dat is toch niet zo hoop ik?
Enfin, het kostte mij enige overredingskracht, maar uiteindelijk heeft jouw uitgever mij jouw verblijfplaats verklapt. Hij zag ook wel in dat zijn geheimhoudingsplicht niet opwoog tegen een paar gebroken vingers. Wij zitten dus allebei weer even in de Oude Wereld, jij in Iberia en ik in Amsterdam. Ach, wat maakt het ook uit. Er komt trouwens toch oorlog, of wist je dat nog niet?
Don Arthur: Iefke! Dat je nog leeft! Heb je dat combipakket van de GG&GD en de Jellinek gedaan? Ik rommel en rotzooi wat op het Iberisch schiereiland inderdaad, het is geen Zuid-Amerika, zeker niet wat de neukseks betreft want is hier echt een zeer curieuze gene pool waarbij je echt aan de oppermacht van de Schepper gaat twijfelen, of het nu de Here God der Heerscharen, Jahweh of Mijnheer Allah betreft. Het lijkt hier wel één grote Adams-family! Wist je trouwens dat Joost Zwagerman verliefd is geworden op een studente Nederlands van negentien lentes en nu op een zolderkamer in Diemen woont, met die bakvis? Dat zal vast wel weer een spannend nieuw leesboek opleveren van onze genrescribent.
Sharia4Oldenzaal
Ondanks verschillende bedreigingen uit islamitische hoek, met name van sharia4Oldenzaal, sharia4Zoutelande en sangria4DonArturo ben ik nog steeds geen moslim worden, ik zal wel te slim zijn. Amigo, jij kent Latijns-Amerika net zo goed als ik, en je weet dat er vijf miljoen moslims wonen. Die werken allemaal en vallen niemand lastig met gelul over respect, recht op gescheiden stemmen in de moskee, een maand betaald vrij vanwege de ramadan, clitorisamputatie in het ziekenfonds en andere apekool. Respect krijg je door hard te werken, als bokser en als mijnheer Edgar Davids met plateauzolen van 80 centimeter. Pero bueno, genoeg gezeik over de onze mohammedaanse vrinden: eet je wel goed, toen ik je voor het laatst zag in Colombia was je verdacht mager, hoe staat het met dat fameuze cokedieet, hermanito?
Don I: Over cokedieet gesproken! Nog steeds denk ik met weemoed terug aan jouw kookkunsten, in het bijzonder die geroosterde armadillo met malanga die jij klaarmaakte toen wij nog undercover bij de FARC zaten. Weet je nog dat we die met vereende krachten uit de klauwen van die linkse Nederlandse heks hebben moeten redden? Sandra heette ze geloof ik, de enige bij de FARC die niet doorhad dat die zogenaamde revolutie flauwekul was, dat het alleen maar om de coke ging. Dat mens maar gillen dat zij recht had op de kop van onze eigenhandig gevangen armadillo omdat zij gonorroe had opgelopen van commandant Ramos, door haar aanbeden als ware hij de plaatsvervanger van God op aarde. Ja, zonder jouw uitspattingen in de veldkeuken is mijn leven in Latijns-Amerika er niet beter op geworden. De gastronomie van ons geliefde continent is toch weinig indrukwekkend, erg jammer dat deze zich beperkt tot gepofte cavia, gefermenteerde leguaan en grootmoeders bonendrab. Enfin, na ons afscheid ben ik wedergekeerd naar Havana alwaar ik mijn oude leventje heb opgepakt.
Ik weet dat jij niet van negerinnen houdt, maar ik vind dat je het toch eens zou moeten proberen. De voordelen zijn legio. Om te beginnen kunnen ze wel tegen een stootje. Bij die blonde dingetjes waar jij zo op valt moet je na het zaken doen de kut uitdeuken en over haar moeder praten. Een negerin daarentegen gooit na de bevruchting fluitend een kippetje voor je in de frituur. Ach ja, je moet je een beetje aanpassen aan de lokale cultuur en neuken wat de pot schaft. Toen ik eind jaren negentig een jaartje in Chili zat wist ik in het begin ook niet waar ik het moest zoeken. Alle lekkere wijven stammen af van nazi’s en de rest is orthodox marxist-leninist met een rot gebit en een vacht tussen de borsten. Handig voor als het koud is maar als je eens seksueel wilt neuken is de lol er al gauw af. En geen negerin te bekennen in dat land.
Pinochet-vriendenclub
Niet dat ik daar veel tijd voor had overigens. Ik was die tijd Latijns-Amerikacorrespondent voor een hele riedel aan kranten, tijdschriften en RTV. Dat klinkt heel gewichtig, en ik voelde mij ook een hele meneer, met een zooi officiële perskaarten op zak, maar in realiteit was het behoorlijk sappelen. Brak er ergens vijfduizend kilometer verderop een burgeroorlog uit, dan werd mij verzocht om met gevaar voor eigen leven à raison van 400 gulden, inclusief onkosten, naar dat brandpunt af te reizen en even een stukje te tikken. Mijn redding kwam op de dag dat Pinochet in Londen werd opgepakt en ik verslag mocht doen van de bijeenkomsten van allerhande Pinochet-vriendenclubs. Juist, waar de lekkere wijven zaten.
Als die Chilenen niet zouden praten zou het nog wel te doen zijn, want het is een land met voor elk wat wils. Maar ik kreeg een helse koppijn van dat taaltje van ze. Ze spreken allemaal twee octaven te hoog en plakken overal het stopwoordje poh (pues) achter. Na verloop van tijd ben je dat gesipoh en geyapoh behoorlijk beu en kan je ze wel schieten. Voor ons Nederlanders is het wel grappig om te zien dat die Chilenen Duitsland hartstikke gaaf vinden. Werkelijk iedereen beweert van Duitse komaf te zijn, zelfs mensen die onmiskenbaar volbloed indiaan zijn. Behalve Mein Kampf en de verzamelde geschriften van Pablo Neruda en Gabriela Mistral is er overigens geen boek te koop. Het is mij een volstrekt raadsel waarom die Mistral ooit de Nobelprijs heeft gekregen. Zelden is er zulk slaapverwekkend dichtwerk geproduceerd. Je zou bijna vrezen dat zelfs Ramsey Nassi voor zo’n prijs in aanmerking komt.
Boliviaanse kabouters
Maar er zijn ook leuke kanten aan Santiago de Chile. je hebt op iedere straathoek wel een bordeel, ook voor de lieden met een smallere beurs. Het is wel aan te bevelen om na een bezoek de roede stevig uit te koken, want die tenten zijn een paradijs voor microbiologen. En de coke wordt 24 uur per dag in puntzakken aan huis bezorgd door Boliviaanse kabouters. Er is geloof ik nóg iets aardigs over Santiago te vertellen maar dat schiet me even niet te binnen.
Over Boliviaanse kabouters gesproken, had ik jou al verteld dat ik een Religieus Standaardwerk heb geschreven? Het heet Manto Negro en ligt nu bij de uitgever te wachten op publicatie. Het gaat over mijn theologische werdegang in Cuba en nee, jij komt er niet in voor, dat is je eigen schuld. Had je maar niet plotsklaps uit mijn leven moeten verdwijnen.
Zul je mij blijven schrijven? En worden we weer zulke dikke maten als vroeger? Die toestand in Medellín, zand erover. Ik had die anale genotsballen toch niet meer nodig.
P.S. Spaar jij voetbalplaatjes? Ik ben naarstig op zoek naar Dirk Kuyt.
Don A: Breaking news, de Boliviaanse cokekabouter die het liefst in de endeldarm van Gekke Hugo in Venezuela bivakkeert heeft net een ontmoeting gehad met onze Roemer, van de Sosialistiese Partij. Die Roemer zal toch niet aan de drugs zitten, al is het geen slecht idee want hij heeft een vette kop en de knopen springen bijkans van zijn Wibra-overhemd. Ik wil jouw nieuwe boek dolgraag lezen, als je me belooft dat het bomvol onveilige commersjele seks zit, dranks en druks en als je maar geen pleidooi houdt voor bananenrepublieken met een gunstig belastingklimaat want ik opereer tegenwoordig in de bovenwereld en ik koester mijn zorgvuldig opgebouwde nieuwe imago als ideale schoonzoon.
Hoe heb je het in Chili uitgehouden trouwens? Wat is dat een nurks en onverschillig land, het is dat ik er voor mijn werk moest wezen, een en ander in het kader van de Dakar-rally die ik met mijn gewaardeerde collega Rob Muntz reed. Helemaal in het noorden, op de grens met Peru, ligt Arica, dat is een soort woestijngat boordevol hoeren en tandeloze mijnwerkers, ben jij daar wel eens geweest, echt een paradijs! Al met al heb ik vijf jaar in Zuid-Amerika gewoond en ik kon mijn verhalen aan de straatstenen nog niet kwijt, niet over ODESSA, niet over Mengele in Paraguay, niet over de heroïsche liquidatie van Che in Bolivia, en ook niet over het hoerenlopen en cocaïnemisbruik van onze diplomaten in de uiteenlopende hoofdsteden van het schitterende Zuid-Amerika. Ik loop nu dus met mijn ziel onder mijn armen over Gods wegen op het Iberisch Schiereiland en denk weemoedig terug aan toen, toen ik nog een vrouw had, een roedel honden en een zooitje katten. Wat moet ik doen?
Don I: Wat jij moet doen is een nieuw boek schrijven, je kleinvee inpakken en met gezwinde spoed exfiltreren naar een Latijns-Amerikaans land met een lekker krakkemikkig democratisch systeem. Leuk idee hoor, iedereen mee laten stemmen over de toekomst, maar degene die dat ooit in zijn studeerkamer bedacht had kennelijk niet meegekregen dat 70 procent van de populatie uit incompetente melkdruipers bestaat die in sprookjes geloven. Want na Griekenland, Frankrijk en weldra ook Nederland waart het rode spook weer over Europa.
El gigante
Ik denk niet dat het zin heeft om Emieleke Roemer Boliviaans marspoeder toe te dienen. Ik sprak laatst zijn lijfarts, die vertelde mij dat hij door overmatige worstconsumptie van de mannen van Zwan hersencirrose heeft opgelopen, waar niets meer aan te doen is, zelfs goede onversneden coke kan zijn gedachten niet wat verstandiger maken. Wegwezen dus hier. Kunnen we niet zo’n nazi-kolonie in Paraguay overnemen? Jij kent die pa van Máxima toch, die kan ons daar vast bij helpen. Als dat teveel moeite is kunnen we altijd nog een distributiepunt voor smokkelaars in Arica beginnen. Arica is de enige stad in Chili waar Opus Dei geen voet aan de grond heeft gekregen. Maar dan moeten ze eerst wat aan de lokale fauna doen. Ik heb zelden zulk slecht protoplasma gezien. Ze noemden mij met mijn scharminkelige 1 meter 80 el gigante, dus daar kan je wel uit afleiden dat de basisbouwstoffen voor het lichaam daar niet op iedere straathoek worden uitgedeeld. En je vergat te vertellen dat niet alleen de mijnwerkers tandeloos zijn, maar ook de hoeren blijken wel eens een halfjaarlijkse controle aan zich voorbij te laten gaan. Enfin, ik verkocht vroeger Cubaanse sigaren aan Al Goldstein, de grondlegger van de pornoindustrie, en die vertelde me dat overal een nichemarkt voor is, dus neem in ieder geval je videocamera mee!
