Schuim
Golven neem me mee
uit bijtende zand,
onvoorspelbare wind.
Leg me op mijn rug
in zee.
Laat me drijven
op je deinend zout.
Weg van de kust.
Ik wil hier
niet blijven.
Maar wegspoelen
in je krachtige stromen.
Niet meer
Denken en ook
niet voelen.
Onder je golven,
je kussen
je klappen,
wil ik worden
bedolven.
Een hap naar lucht.
De laatste.
Voordat ik in
je diepe diepste
vlucht.
Een laatste groet,
Mijn Land.
Want ik verdwijn,
in donkere
vloed.
Verlosser, ik beken
Dat ik wanhopig wacht.
Los me op
tot ik slechts
zeeschuim ben.
