19 mei 2012. Arjen Robben heeft een penalty gemist, Didier Drogba heeft Chelsea de Champions League bezorgd en op het feestje na afloop ligt een gebroken Robben uit te huilen op de armen van zijn vrouw. Hoe ze het ook probeert, er is geen beweging meer in te krijgen. Wat dat betreft bevond Bernadien Robben zich in goed gezelschap. ook Bert van Marwijk wist het vuur niet in Robben te ontketenen, en na Nederland – Duitsland was de Hollandse tulp opnieuw geknakt. Waar Sneijder briesend en tierend de catacomben opzocht, was Robben vooral aan het zuchten en steunen. Waar Sneijder een winnaar is die soms verliest, is Robben een verliezer die sporadisch wint.
Slachtoffertje spelen
Het contrast kan bijna niet groter. Aan de ene kant ego Sneijder, die liever niet aan de linkerkant speelt, maar dat op de beste manier bleef invullen toen Van Marwijk hem daar neerzette. Sneijder, die na afloop tegen Portugal riep dat Van Marwijk mag blijven, immers, hadden de spelers niet vooral gefaald?
En dan Arjen – hij-zal-toch-niet-naar-binnen-gaan? – Robben die gefrustreerd zijn trainer uitscheldt op de momenten dat het niet lukt en in de gesprekken met Jack van Gelder een slachtofferrol inneemt waar zelfs Dirk Scheringa in zijn nadagen jaloers op zou zijn. Robben, kampioen met Chelsea, Bayern München, PSV en Real Madrid die erbij zit alsof elk verlies in een grote wedstrijd te wijten is aan grotere zaken waar hij toch zeker geen invloed op heeft gehad.
Ehm, Arjen? Eén op één tegen Casillas in 2010? Een penalty in de verlenging tegen Chelsea? Drie wedstrijden lang op het Europees Kampioenschap het volle vertrouwen van de bondscoach genieten en daar geen enkele goede actie uit weten te halen? Sterker nog, je trainer de huid vol schelden als hij van jou, de grote Robben, vraagt om een keer mee te verdedigen?
Zuchten en steunen
Nee, dan Sneijder. Komt nog weleens, vooral buiten het veld, wat dommig over. Weet dat hij goed kan voetballen en kan daar arrogant over zijn, maar weet tegelijkertijd ook wat focussen is. Leefde naar het Europees Kampioenschap toe, stelde zichzelf dienstbaar op, haalde in een slecht draaiend team alsnog een voldoende en trok na afloop het boetekleed aan.
En baalde. Zoals je hoort te balen. Vloekend, schuldbewust en met een instelling dat het de volgende keer anders moet. Dat je er alles aan hebt gedaan.
Robben insinueerde in het interview dat er dingen zijn voorgevallen binnen de groep, maar dat hij daar niet over wilde praten. Terecht, overigens. Maar ik mag toch hopen dat Van Marwijk hem stevig heeft aangepakt. Had ik vroeger ‘houd je bek’ tegen één van mijn trainers geroepen dan was het einde wedstrijd. Arjen Robben mag doorspelen en strijkt na afloop nog een riant salaris op ook.
Nee, Arjen, zucht nog eens. Je hebt het zo zwaar…
