De wreedheid waarmee de aanhangers van President Assad de eigen bevolking aanpakt heeft geleid tot een begrijpelijke drang naar een snelle militaire oplossing, misschien vergelijkbaar met de aanpak in Libië: bewapening van de rebellen, het verstrekken van veilige havens, het ondersteunen van rebellen met luchtaanvallen, of andere militaire hulp. Senator McCain, de Republikeinse presidents-kandidaat Mitt Romney en anderen geloven dat het westen met de USA aan het hoofd kunnen ingrijpen met een minimum aan geweld en slachtoffers. If only… Want volgens ‘insiders’ in deze materie zijn er wel tien redenen om meer dan voorzichtig te werk gaan.
Reden 1:
Assad’s regime is moordend, maar als dit escaleert in een oorlog, zal het aantal slachtoffers nog veel groter zijn. In het afgelopen jaar heeft het Syrische regime ongeveer 9.000 tot 11.000 mensen vermoord. De dood van een persoon is een tragedie, en het Assad-regime vermoordt velen. In Syrië doodt hij zijn eigen burgers met een snelheid van ongeveer 40 tot 50 doden per 100.000 Syriërs, per jaar. (Dit is overigens ongeveer gelijk aan het aantal moorden in New Orleans of Detroit, maar dat terzijde.) Een militaire interventie, van welk type dan ook zou een veelvoud van dat aantal aan burgerdoden kunnen betekenen.
Reden 2:
Syrië heeft een van ‘s werelds grootste chemische wapen-programma’s (met naar schatting vijftig opslag- en productie-installaties), en een aantal van deze voorzieningen bevindt zich in dichtbevolkte gebieden. Het Amerikaanse leger heeft geschat dat het 75.000 Amerikaanse grondtroepen kan ‘kosten’ om alle Syrische wapenvoorzieningen veilig te stellen. Gedurende de tijd die nodig is om deze voorzieningen veilig te stellen, kan Assad gebruik maken van deze chemische wapens: tegen Israël (om een regionale oorlog te activeren), tegen het Amerikaanse vasteland, tegen Turkije, tegen zijn eigen burgerbevolking of dat van andere landen. In de verwarring van de regime change kan er zelfs in het gunstigste scenario een risico zijn dat dergelijke wapens in de verkeerde handen vallen, bijvoorbeeld van Hezbollah, Hamas, Al-Qaeda of andere terroristische groeperingen. Een geallieerde luchtaanval op deze geheime opslagruimten van chemische wapens kan natuurlijk ook per ongeluk vele burgerdoden tot gevolg hebben.
Reden 3:
Westers ingrijpen in Syrië zal daar worden gezien als invasie – niet als bevrijding, hetgeen post-Assad kwesties zal bemoeilijken en niet vergemakkelijken, in tegenstelling tot wat Obama’s critici willen doen geloven. De Verenigde Staten en het Westen worden niet positief gezien in de Arabische wereld. Uit opiniepeilingen in Saoedi-Arabië, Libanon, Egypte en Jordanië blijkt een consistent negatief beeld van de USA en het Westen met betrekking tot de interventie in onder andere Irak. Als de Verenigde Staten en het Westen tussenbeide komen in Syrië, zal Assad dat met succes kunnen gebruiken om breed steun te krijgen in de Arabische wereld tegen zijn nationalistische strijd tegen westers imperialisme en zionistische ambities, hetgeen overigens ook werkte voor Saddam en zijn aanhangers.
Reden 4:
Syrië is een groot land, met een bevolking van ca. 23 miljoen mensen. Met ca. 6,7 miljoen inwoners in Libië waren de militaire acties van het Westen aldaar nog op kleine schaal uit te voeren. Naar verwacht kan alleen grootscheepse inzet van grond – en luchteenheden nut hebben tegen de troepen van Assad.
Reden 5:
Syrië is een heksenketel van sektarische gemeenschappen. Libië is 97 procent soennitisch, maar de Syrische bevolking is (net als die van Irak) heterogeen: soennitische moslims 74 procent, andere moslim (met inbegrip van Alawieten en Druzen) 16 procent, en Christenen (verschillende denominaties) 10 procent. Bij interventie (met het inschakelen van Syrische rebellen) is er een grote kans dat er een groot sektarisch conflict ontstaat (zoals de wereld heeft kunnen zien in Irak), met verschillende religieuze groeperingen die verwikkeld raken in etnische zuiveringen door het hele spectrum van de Syrische samenleving (hetgeen ook gebeurde in Bagdad). Het civiele dodental zou dan veel hoger kunnen uitkomen dan het huidige bloedbad.
Reden 6:
Het Syrische leger is goed bewapend en trouw aan Assad. In tegenstelling tot Afghanistan, Irak en Libië – is het Syrische leger getraind en bewapend met moderne wapens. Verder heeft Assad zijn leger dit voorjaar kunnen uitrusten met een modern luchtafweersysteem… (Met dank aan met name Rusland…) Assad en zijn uitgebreide familie zijn Alawieten. Een aanzienlijk deel van de bevolking van Syrië is trouw aan Assad vanwege een gegronde angst voor het moeten leven onder een soennitische gedomineerde regering. Ook maakte minister van buitenlandse zaken Clinton onlangs bekend dat Rusland pas geleden gevechtshelikopters aan Syrië had geleverd.
Reden 7:
In tegenstelling tot Libië, krijgt het Assad-regime steun van buitenaf. Assad krijgt o.a. steun van Iran en Rusland. Amerikaanse/Westerse interventie in Syrië zou kunnen leiden tot verhoogde Iraanse en Russische steun voor Assad. De Iraanse regering zal graag de Verenigde Staten en het Westen willen vangen in een proxy-oorlog in Syrië. Zeker na de aangescherpte sancties als gevolg van haar onwil te buigen voor de Westerse druk om het nucleaire programma te beëindigen zal Iran er baat bij hebben het Westen ‘bezig’ te houden in Syrië. Interventie in Syrië zou dus kunnen resulteren in een langdurige oorlog.
Reden 8:
De opvolgers van Assad zouden veel slechter kunnen zijn voor Syrië en het Westen, vergelijkbaar met hoe slecht de westerse interventie in Irak uitpakte. De nieuwe Iraakse regering is inmiddels niet bijzonder vriendelijk naar de Verenigde Staten en het Westen, maar is wel vriendelijk met Iran en 65 procent van de Irakezen gelooft dat het leven hetzelfde of beter was onder Saddam Hoeesein. Verder is zelfs op hoog niveau in het Westen niets of weinig bekend over de Syrische rebellen.
Reden 9:
Een burgeroorlog zou kunnen overslaan naar de landen die grenzen aan Syrië: Irak, Israël, Jordanië, Libanon en Turkije. In potentie kan dit veranderen in een grote regionale oorlog waaruit, wederom, Iran veel voordeel kan halen.
Reden 10:
Liefdadigheid begint thuis. De EU, maar vooral Amerika heeft een enorm begrotingstekort; de binnenlandse infrastructuur dreigt in de VS naar verluidt uit elkaar te vallen; het aantal moorden per hoofd van de bevolking in sommige steden maken enkele steden in de USA net zo gevaarlijk als Syrië, de militaire macht van het Westen is uitgerekt en vermoeid van de oorlogen in Afghanistan en Irak, en zo zijn er nog wel meer uitdagingen aan het thuisfront in het hedendaagse politieke spectrum.
Vooralsnog blokkeert met name Rusland elke resolutie in de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties tegen Assads regime. Op 18 juni kwamen Obama en Poetin in een gezamenlijke verklaring aan het eind van de G20 top in Mexico niet verder dan een afkeuring van het geweld en een oproep aan alle partijen in Syrië die te staken. Het lijkt er veel op dat de huidige situatie in de wereld alles behalve uitnodigt tot een breed uitgevoerd avontuur in het Midden-Oosten. En ondertussen gaat het martelen en moorden door, al met al een beeld dat de wereld vaker heeft gezien.
Met dank aan, NYCEDC, Yale University, S. Strauss en het CIA World Factbook.
