De Zilvervloot komt terug. CDA en CU hebben hiervoor gisteren een wetsvoorstel ingediend. Kinderen moeten weer leren sparen. Daarom krijgt een kind dat vanaf zijn tiende tot zijn zestiende jaar keurig elk jaar honderd euro op zijn Zilvervlootrekening stort na zes jaar een ‘spaarbonus’ van de regering, van maximaal 180 euro.
Zes jaar wachten op 180 euro. Er zijn blijkbaar volwassenen in de Tweede Kamer die denken dat kinderen zoiets aantrekkelijk vinden. Wat natuurlijk heel vertederend is. Maar bestaan die kinderen echt? Natuurlijk, er zijn genoeg kinderen die nooit honderd euro te zien krijgen. Als die over een dergelijk bedrag zouden beschikken, zouden ze het zeker niet op een rekening zetten. Maar het overgrote deel van de kinderen heeft geld zat. Ze krijgen maandelijks tegen de honderd euro aan zak- en kleedgeld, en dat gaat fluks op. Niet eens aan echt dure dingen, zoals iPads, want in dat geval kijken ze hun ouders lief aan, en doneren pa en ma een paar honderd euro extra. 180 euro? Na zes jaar? Op die leeftijd is dat één avondje stappen.
Economie gebaseerd op schulden
Het prachtige wetsvoorstel is natuurlijk helemaal niet bedoeld om de jeugd aan het sparen te krijgen. Het is überhaupt volstrekt onduidelijk waarom we de jeugd daartoe zouden willen aanzetten, want de economie is al dertig jaar gebaseerd op zo groot mogelijke schulden. Probeert u maar eens uw hypotheek af te lossen. Alle financiële adviseurs en de banken verklaren u voor gek. Nee, dat voorstel is bedoeld om de oudere kiezers te paaien. Bij het woord ‘Zilvervloot’ worden oudjes namelijk overvallen door nostalgische gevoelens. Dan zien ze dropjes voor een cent, vaders op de fiets, Teddy Scholten (‘een beetje’), en warme prak tussen de middag. CDA en CU willen die oudjes wijs maken dat met de Zilvervloot die fijne jaren vijftig weer een beetje terugkeren. En het voorstel getuigt weer eens van het benepen moralisme van de christenpolitiek. De crisis is een crisis in onze normen en waarden – en de grootste raddraaiers zijn niet de volwassenen, niet de politiek, niet de banken, die gaan allemaal vrijuit – maar de amorele jeugd van tegenwoordig. Die moet heropgevoed! Die moet op hun centen letten!
Resteert de vraag: was de Zilvervloot een toonbeeld van verstandig met je geld omgaan? Wat deden wij Nederlanders met de fabelachtige zilverschat die Piet Heyn in 1628 op de Spanjaarden veroverde? (‘Hij heeft gewonnen, de zilvervloot,’ zingen we schijnheilig). Dat geld werd gebruikt om een grote vloot uit te rusten, die naar Brazilië voer om daar de Portugese koloniën te veroveren. Lekker makkelijk, dachten die Nederlanders. Suikerrietplantages, slaven, stadjes: alles is daar al ingericht. Hoefden we zelf niks te doen. Alleen maar veroveren. En zo geschiedde. Alleen bleken die kolonies meer geld te kosten dan dat ze opbrachten en vijftien jaar later waren we daar weer verdwenen. Elf miljoen goudguldens down the drain. Omdat we zo nodig met de grote jongens mee wilden doen. Een mooi voorbeeld voor de jeugd.
