De Socialistische Partij heeft een traditie van scherp gemaakte (interactieve) campagnespots. Hoogtepunt is het internetfilmpje van Jan Marijnissen die – nadat je je naam had ingevoerd – een enorm aanplakbiljet met een persoonlijke groet op een verkiezingsbord aanbracht. Mieters mooi gemaakt. Ik was dan ook erg benieuwd naar de nieuwe campagnespot, maar hield er een wrange smaak aan over.
Als jong ventje kreeg ik een keer genadeloos op mijn donder omdat ik een lieveheersbeestje had doodgetrapt. Voorwaar, een meer dan effectieve wijze om respect voor dieren bijgebracht te krijgen. In huize Roemer gaat dat dus anders. Wanneer Roemer jr. in de tuin in de weer is met een slak en een zoutvaatje wordt hem dat net op tijd uit de hand getrokken door – vermoedelijk – zijn moeder. Een duchtige schrobbering en stevige uitleg over dat het martelen van dieren ongewenst is, blijft uit. Mevrouw Roemer heeft het zout namelijk nodig voor de lunchtafel. Binnen is de heer des huizes bezig met de bereiding van een Insalata Caprese; schijfjes tomaat met mozzarella en een blaadje basilicum. Een onduidelijke verwijzing naar Italië dat zwaar gebukt gaat onder de Europese schuldencrisis.
Een gruwelijke marteldood
Vervolgens zien we hoe Roemer licht neurotisch de peper- en zoutmolen omwisselt zodat er geen PS valt te lezen maar SP. Vervolgens de pay off: “SP geeft pit.” Het laatste beeld is dat van Roemer de Jongere die met het zout naar buiten loopt om de slak alsnog een gruwelijke marteldood te bezorgen.
De metafoor is onduidelijk. Ja, dat je niet op alle slakken zout moet willen leggen, wellicht. Maar in welk verband? Ik zie vooral dat de jonge Roemer wegkomt met dierenmishandeling omdat Emile Roemer – die de ambitie heeft om premier te worden – niet staat op te letten. Terwijl het jong een ongenadig hard pak rammel had moeten krijgen. Dierenmishandeling is nooit leuk.
Bah, wat een smakeloos filmpje.
Bas Paternotte is lid van de Partij voor de Dieren
