Vanaf gisteren wordt er weer twee weken lang keurig netjes getennist op Wimbledon. Afgezien van wat overdreven gekreun bij het damestennis, zullen er waarschijnlijk geen hele gekke dingen gebeuren. De All England Lawn Tennis and Croquet Club zorgt als vanouds voor een perfecte organisatie en lijnrechter Hawk-Eye waakt over mogelijke twijfelgevallen. Alleen de regen kan nog roet in de aardbeien met slagroom gooien.
Haviksoog versus het Boze Oog
Hoe anders was dat begin jaren ’80, toen John “Superbrat” McEnroe het tijdperk van zwijgzweed Björn Borg definitief afsloot door het Centre Court in zijn persoonlijke isoleercel te veranderen. McEnroe kreeg het voortdurend aan de stok met de scheidsrechter, het publiek en zichzelf. In die tijd bestond er nog geen alziend computeroog, dus waren veel lijnbeslissingen discutabel. Maar vóór McEnroe bestond er wel consensus onder de spelers over grensoverschrijdend gedrag. De getalenteerde Amerikaan had daar lak aan. Hij daagde uit, hij beledigde, hij schold, hij schreeuwde, hij smeet. Zijn epische rants duurden minutenlang. Eigenlijk was “Big Mac” een boze twitteraar avant la lettre, met miljoenen volgers: “You can’t be serious man, YOU CANNOT BE SERIOUS!”
De juiste snaar
Dertig jaar geleden kwam hij uit op ouderwets 7-inch vinyl en ik kocht hem meteen: Chalk Dust – The Umpire Strikes Back van eendagsvlieg The Brat (Roger Kitter, beter bekend als Captain Alberto Bertorelli uit ‘Allo ‘Allo!). Een goed luisterbaar nummer dat de aalgladde hitlijsten van toen – The lion sleeps tonight / Tight Fit, Ein bisschen Frieden / Nicole, zucht…- tenminste nog een beetje jeu gaf. Maar het was vooral een geniale parodie op het fenomeen John McEnroe en de veranderende tijdgeest in het tennis. Satire, inclusief de nodige zelfspot, zoals alleen Britten dat kunnen maken.
♫ That ball was in by about a mile, you people here are goddamn senile! ♫
♫ Don’t be noisy, there’s a good chap, you’ll wake the line person, she’s having a nap ♫
Chalk Dust – The Umpire Strikes Back stond twee weken op nummer 3 in de Nederlandse Top-40.
Unieke persoonlijkheid
Ondanks (of juist dankzij?) zijn wangedrag speelde McEnroe de sterren van de hemel. Hij was dan ook een tennisser everybody loved to hate. Een celebrity, maar dan echt. John McEnroe won 7 grandslamtitels in het enkelspel: 4 keer de US Open en 3 keer Wimbledon.
