Op de site van De Volkskrant kopte de krant vanmiddag: “Rus en Bertens laten oude tennistijden herleven.” Wat was er gebeurd, hadden de twee dames een Grand Slam gewonnen? Waren ze ongenaakbaar? Ach welnee, Kiki Bertens won in de eerste ronde van Wimbledon tegen de Tsjechische Lucie Safarova en daardoor staan er nu voor het eerst sinds de millenniumwisseling twee Nederlandse dames in de tweede ronde van het Engelse toernooi. Echt reden voor euforie is er dus nog niet, Nederland plukt uit armoede de vruchten van het tennis nog voor deze rijp zijn, maar toch leverde Bertens een knappe prestatie tegen een tegenstander die meer dan zestig plaatsen hoger op de ranglijst staat. En dat op een ondergrond die haar niet ligt.
Verdiende overwinning
Kiki Bertens was namelijk duidelijk vorige week in Rosmalen met haar mening: “gras is om op te voetballen.” Dat mag zo zijn, maar bij gebrek aan Nederlandse voetballers die dat ook daadwerkelijk fatsoenlijk doen is het een geruststelling dat Bertens erop tenniste en dat wonderbaarlijk goed deed. Zo goed zelfs, dat ze in minder dan een uur klaar was met haar tegenstander (6-3 6-0). Na haar WTA-winst in Fez in april lijkt Bertens steeds nadrukkelijker te solliciteren naar een plek in de top vijftig.
Het is verdiend ook. Samen met Arantxa Rus en Michaëlla Krajicek vertegenwoordigt ze een jonge generatie Nederlandse tennissters die serieus met hun vak bezig zijn, zich niet laten afleiden door randzaken en hard werken om daar te komen waar ze willen komen. En waar Rus nog wel eens erg bleu over kan komen en Krajicek kampt met haar bekende naam die vooral in het verleden veel druk op haar legde heeft Bertens een zelfverzekerde uitstraling en weet ze de naar eigen zeggen aanwezige zenuwen goed te camoufleren op de baan. Zo sloeg ze vanmiddag slechts één dubbele fout.
Toekomstperspectief
Het Nederlandse vrouwentennis heeft perspectief met deze drie dames. Wie uiteindelijk het verst zal komen blijft een grote vraag en daarnaast er is een onderlaag met andere dames die ogenschijnlijk uit het niets het momentum over kunnen nemen. Immers, niets is zo grillig als het damestennis. Toch lijken de randvoorwaarden beter dan ooit. De drie kennen elkaar goed, helpen elkaar waar nodig en vooral Rus en Bertens worden steeds consequenter in hun spel. Tel daar Robin Haase bij de mannen bij op (Helaas, helaas, Thiemo de Bakker heeft nog een lange weg terug) en over één à twee jaar lijkt de hoop op structurele aanwezigheid van zowel een man als een vrouw in de eindfase van een Grand Slam een reële mogelijkheid.
Of Bertens eruit vliegt in de tweede ronde is dan ook van minder belang. Met haar winst heeft ze een grote stap gezet richting volwassenheid in het tennis. Laat je Nederlandse sportzomer niet overschaduwen door de deceptie van Oranje, er zijn vele lichtpuntjes en Kiki Bertens is er één van. En dat op gras.
