Voetballiefhebbers konden hun geluk niet op. Met het terugtrekken van Bert van Marwijk betekent dat ons teleurstellend landje weer eens geleid kan worden door een fris, nieuw gezicht.
Die moet gevonden worden. Alle zestien miljoen bondscoaches zijn nu ineens vrijwillig assistent-bondscoach geworden. Je zou in het geval van Nederland zou je bijna denken dat de opstelling in de toekomst maar beter democratisch gekozen moet worden; ieder persoon heeft zo wat te zeggen. Maar nee, nu Van Marwijk weg is, wil iedereen weer het stokje overlaten aan iemand anders. Kortom, als wij eenmaal de kans krijgen, dan grijpen we ’m ook niet.
Natuurlijk, als je even logisch nadenkt, is het niet mogelijk om zoiets te doen. Er moet een nieuwe bondscoach gevonden worden. Dat moet beslist. Men hongert opvallend genoeg dit keer naar nostalgie. Een trainer die eerder het klusje heeft gedaan. Wat dacht je van Louis van Gaal, Guus Hiddink en Frank Rijkaard. Drie trainers waarbij iedereen denkt: dat kan nog wel eens een goede zijn. En ja, als het aan ondergetekende ligt, moet het absoluut Frank Rijkaard worden.
Zoals Johan Cruijff al zei; Rijkaard kan ongelofelijk goed met vedettes om. Hoe hij in de beginjaren omging met vedettes – met Ronaldinho in het bijzonder – en ervoor zorgde dat Barcelona weer eens succesvol werd, is ongekend. Men komt dan met het verwijt dat hij Nederland geen Europese titel in 2000 heeft bezorgd. Die mensen verdienen dus een high five. In hun gezicht. Met een stoel. Hoe kon deze beste man invloed hebben op de penalty’s? Inderdaad. En dan was hij ook nog een trainer zonder ervaring. Het Nederlands Elftal was zijn eerste klus. Vergeleken met Marco van Basten heeft hij dat prima gedaan.
En dan ook nog daarna degraderen met Sparta. Kijkend naar de erelijst zou je dus kunnen concluderen dat Rijkaard een ondermaatse trainer was. Mooi niet dus. De successen die hij daarna met Barcelona boekte (één keer Champions League, twee keer kampioen), zeggen immers genoeg. Helaas kwam aan die successen een eind, en ging hij naar Turkije. Wanhopig.
Over Galatasaray kun je het maar even niet over hebben. Dat is net als wanhopig een relatie aangaan met iemand nadat het uit is gegaan met je grote en enigszins succesvolle liefde. De praktijk leert echter dat na de ‘rebound’ de persoon in kwestie weer helemaal opbloeit. Vergeet dat Saudi-Arabië dus, en ga naar Nederland, Frank. Nederland roept om je. Je bent ontwikkeld. Je hebt autoriteit. Je bent vakkundig. Ga zo maar door.
Laten we onze vakanties afzeggen en in Zeist gaan kamperen. Roepen om Rijkaard. Omdat het kan.
